انتهای جاده خاوران، محله‌ای به نام مشیریه! در نگاه اول ابهت آن همراه با آلودگی که از خود تولید می‌کند نظر شما را جلب می‌کند؛ به نظر می‌رسد سن و سال زیادش باعث شده شده که به نفس بیفتد و سرفه‌هایی از آلودگی با خود به همراه داشته باشد؛ صحبت از کارخانه سیمان ری است که فعالیتش به دهه ۳۰ برمی گردد و برای خودش تاریخچه بسیار قدیمی دارد.

متاسفانه در اطراف این کارخانه ساخت و ساز‌های فراوانی صورت گرفته و شهروندان همه روزه از این آلودگی رنج می‌برند با اینکه قوانین و مقررات شهرداری نباید اجازه ساخت و ساز در این منطقه را می‌داد، اما دست و پنجه نرم کردن با این معضل انگار برای ساکنان آنجا عادت شده است! البته آلودگی هوا تنها مشکل این کارخانه بزرگ و قدیمی نیست و یکی دیگر از چالش‌های آن فضا‌های بی دفاع شهری در اطراف کارخانه است که تقریبا به پاتوقی برای معتادان و سارقان تبدیل شده است.

فضا‌های بی دفاع اطراف کارخانه سیمان آنقدر به یک معضل تبدیل شده که برخی از کارشناسان شهری معتقدند که بلاتکلیفی این زمین‌ها بهترین فضا را برای تجمع معتادان فراهم آورده و این بی‌توجهی بیش از اندازه به اینجا می‌تواند هرندی دوم را در شهر ایجاد کند همچنین گفته می‌شود که چندی پیش دم‌دم‌های غروب، نوجوانی از محله یکباره گم شد. با کلی جست‌وجو او را که چاقو به کلیه‌اش خورده بود یافتیم. معتادان برای سرقت از این دانش‌آموز کاری کردند که حالا هفته‌ای یک‌بار باید دیالیز شود؛ از این دسته از اتفاقات در نزدیکی‌های کارخانه سیمان کم رخ نمی‌دهد و بسیاری از خانواده‌ها برای تردد خود و فرزندانشان احساس نگرانی دارند؛ طوری که یکی از دغدغه‌های امروز مردم محله مشیریه جمع آوری و سازماندهی گرمخانه و معتادان از سطح محله و منطقه می‌باشد.

اهالی این محله‌ها می‌گویند با توجه به قرارگرفتن محله مشیریه در مسیر آبادانی، بهتر است مسئولان این کارخانه را به خارج از شهر انتقال دهند تا شهروندان مشیریه جنوبی هم رنگ آرامش ببینند. دراین محله پارک‌های بسیار زیبا وجود دارد، اما به دلیل نبود حفاظ دور تا دور پارک ها، عدم نور کافی و همینطور کمبود نگهبان آموزش دیده سطح این پارک‌ها پر شده از وجود اراذل و اوباش و تردد موتور سیکلت که اغلب برای مزاحمت به پارک‌ها می‌آیند. همین مشکل باعث شده است که خانواده‌ها دیگر تمایلی برای رفتن به پارک‌ها نداشته باشند.

 با توجه به تمامی این موضوعات و چالش‌هایی که ساکنان این منطقه دارند، موضوع را با جعفر بندی شربیانی رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران مطرح کردیم، او به خبرنگاران باشگاه خبرنگاران جوان گفت: این کارخانه به دلیل دیوار به دیوار بودن با محله مشیریه از خط خارجش کردند؛ اطراف این کارخانه بزهکاری دیده می‌شود، اما صاحب این زمین‌ها شهرداری نیست که بخواد تعیین تکلیف کند البته در دوره‌های مختلف پیگیری هایی انجام شده، اما واقعیت امر این است که متاسفانه رها شده و کاربری‌ها هیچ تناسبی با همدیگر ندارند.

او عنوان کرد: شهرداری تلاش خود را برای رسیدگی به فضا‌های بی دفاع اطراف این کارخانه انجام داده، اما هنوز به نتیجه نرسیدیم؛ با اتکا به سرمایه گذار و بخش خصوصی باید به یک رینگ گردشگری برای پایتخت نشینان تبدیل شود اینکه آسیب‌های اجتماعی در آنجا فراوان است را قبول داریم و نیازمند توجه ویزه است.

مهدی عباسی عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران هم در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: برای ساماندهی اطراف این کارخانه باید به گونه‌ای برنامه ریزی شود که از این کارخانه و اطراف آن به درستی بهره برداری شود به نوعی که برای مردم یک کیفیتی داشته باشد شهرداری باید تدبیری بیندیشد و آسیب‌های اجتماعی کارخانه سیمان را زیر ذره بین مورد بررسی قرار دهد.

حال با توجه به صحبت‌های تعدادی از اعضای شورای شهر تهران باید منتظر ماند و دید که رسیدگی به موضوع معتادان متجاهر و امنیت و آسایش ساکنان این منطقه به کجا قرار است برسد، زیرا در حال حاضر تنها یک ماه به شروع فصل تابستان مانده و می‌دانیم که این فصل و گرمای آن موجب می‌شوذ که تعداد این افراد در این مکان بیشتر و بیشتر شود و قطعا مردم را هم با مشکلات اساسی مواجه خواهند کرد، شمارش معکوس برای مدیران شهری آغاز شده و امیدواریم که به زودی شاهد تغییر و تحولاتی در همان انتهای جاده خاوران و کارخانه سیمان باشیم؛ گفتنی است که احقاق حقوق اصلی مردم شاید کمترین کاری باشد که بتوان انجام داد؛ اینجاست که گفته می‌شود؛ عملکردتان معرفتان خواهد بود...!