تلسکوپ جیمز وب به تازگی تصویری  از غبار و ستارگان را ثبت کرده است. در این تصویر نشان داده شده که کهکشان مارپیچی میله‌ای ان‌جی‌سی ۵۰۶۸ (NCG ۵۰۶۸) را در فاصله ۱۷ میلیون سال نوری از ما تشکیل می‌دهند.

طبق تصویر جدید جیمز وب،  این کهکشان دارای یک میله مرکزی است که در مقایسه با بازو‌هایی که از مرکز کهکشان بیرون می‌آیند، ناحیه متمرکزتری از ستارگان و غبار به حساب می‌آید.

این تصویر با استفاده از دو ابزار وب به نام‌های ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) و دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) ثبت شده است. وب با نگاه کردن در طول موج‌های میانی و نزدیک مادون قرمز، می‌تواند مشخصه‌هایی مانند چرخش غبار و گاز و همچنین ستارگان این منطقه را همراه با میله کهکشان که در بخش سمت چپ بالای تصویر می‌درخشد، تشخیص دهد.

در پروژه «فیزیک با تفکیک زاویه‌ای بالا در پروژه کهکشان‌های نزدیک» (PHANGS) هر دو تلسکوپ فضایی وب و هابل به همراه تلسکوپ‌های زمینی دیگر مانند تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) و آرایه بزرگ میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما شرکت دارند. این پروژه، بررسی و کاوشی است که می‌تواند تصاویر با وضوح بالا مانند این مورد از مناطق تشکیل ستارگان ارائه دهد.

دانشمندان تاکید کردند که در این پروژه، تلسکوپ جیمز وب تصاویری از ۱۹ کهکشان ستاره‌ساز مجاور را جمع‌آوری کرد، که ستاره‌شناسان سپس می‌توانند آن‌ها را با کاتالوگ‌های هابل از ۱۰ هزار خوشه ستاره‌ای، نقشه‌برداری طیف‌سنجی از ۲۰ هزار سحابی ستاره‌زا توسط تلسکوپ بسیار بزرگ و ۱۲ هزار ابر مولکولی تیره و متراکم که توسط آرایه میلی متری/زیر میلی متری بزرگ آتاکاما (ALMA) شناسایی شده است، ترکیب کنند. این مشاهدات طیف الکترومغناطیسی را در بر می‌گیرد و فرصتی بی‌سابقه به ستاره‌شناسان می‌دهد تا جزئیات تشکیل ستاره‌ها را با هم ادغام کنند.

این تلسکوپ فضایی به طور ویژه برای مطالعه تشکیل ستاره‌ها مفید است، زیرا این فرآیند در طول موج‌های فروسرخ دیده می‌شود. این قابلیت به ابزار‌های آن اجازه می‌دهد تا از میان ابر‌های غباری که در طول موج نور مرئی تار دیده می‌شوند، عبور کند.

تصویر دیگری از این کهکشان نیز توسط ابزار مادون قرمز میانی و دوربین مادون قرمز نزدیک منتشر شده است. این تصویر هسته و بخشی از یک بازوی مارپیچی این کهکشان را نشان می‌دهد.

منبع:دیجیتال‌ترندز