هدف نهایی اکتشافات فضایی یافتن سیاره‌هایی قابل سکونت و مشابه زمین است که شرایطی ایده آل برای حفظ حیات دارند. محققان در طول چند دهه تحقیق، انبوهی از شواهد درباره سیارات با قابلیت حیات جمع آوری کرده اند؛ اما هیچ کدام دقیقا مشابه زمین نبوده اند.

با وجود موارد عجیب و غریب، امید‌ها برای یافتن یک سیاره خارج از منظومه شمسی قابل سکونت همچنان ادامه دارد.

در همین راستا در یک تحقیق جدید سعی شده احتمالات کشف سیارات خارج از منظومه شمسی قابل سکونت در کهکشان راه شیری را محدود‌تر کند.

طبق محاسبات سارا بالارد، پروفسور دانشگاه فلوریدا و شیلا سیگر، دانشجوی مقطع دکتری، حدود یک سوم سیارات کهکشان احتمالا در منطقه Goldilock قرار دارند که یک مدار ایده آل است و اجازه می‌دهد چنین سیاراتی آب مایع داشته باشند و احتمالا شکلی از حیات را در خود نگه دارند.

در همین راستا محققان عجیب و غریب بودن ۱۵۰ سیاره که دور ستارگان کوتوله M مدار می‌زنند را بررسی کردند. این ستارگانی به اندازه مشتری هستند. عجیب و غریب بودن شکل مدار سیاره و ستاره میزبان، این موضوع که سیاره مداری بیضی شکل دارد یا خیر را نشان می‌دهد.

پس از بررسی داده‌ها محققان متوجه شدند در سیاراتی که دور یک ستاره به شکل دایره وار مدار می‌زنند، احتمال بیشتری برای کشف آب مایع وجود دارد. منظومه‌هایی که فقط یک سیاره دارند احتمالا دچار وضعیتی هستند که سطح آن‌ها پاکسازی شده است.

در نتیجه فقط مقدار اندکی (حدود یک سوم) سیارات نمونه در این تحقیق احتمالا در منطقه Goldilocks قرار دارند. با این وجود ممکن است یک سوم شامل صد‌ها میلیون سیاره شود که احتمالا کاندیدای مناسبی برای جستجوی هرگونه شکل از حیات در ورای زمین باشند.

نتایج این تحقیق در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

منبع: اینترستینگ انجینرینگ