مجموعه جدید «چی شد که این رنگی شدم» کاری از گروه خردسال مرکز پویانمایی صباست که به کارگردانی و تهیه کنندگی فرخ یکدانه مراحل ساخت را پشت سر می‌گذارد. این مجموعه در فصل اول خود در قالب ۵۲ قسمت با بهره گیری از فضا‌های فانتزی و طنازانه سعی خواهد داشت تا والدین را در راستای کنترل و مدیریت احساسات و هیجانات رفتاری کودکان راهنمایی کند.

فرخ یکدانه تهیه کننده، کارگردان در ارتباط با ایده اولیه مجموعه «چی شد که این رنگی شدم؟!» گفت:از آنجا که دل مشغولی جدی من در دو دهه گذشته و در عرصه تولید آثار پویانمایی ساخت مجموعه انیمیشن‌های آموزشی برای گروه سنی کودک و خردسال بوده بنابراین در تولید این مجموعه نیز همان مسیر قبل را طی خواهم کرد. البته با توجه به آن که در آثار خود همیشه سعی داشته ام فاکتور‌های آموزش، بر اساس رویکرد‌های روانشناسی و تربیتی مخاطب هدف، یعنی گروه سنی کودک و خردسال ثابت باشد و تغییری نکند، اما تمام توانم را به کار بسته ام تا در تولید هر کدام از مجموعه‌ها به لحاظ تکنیک، موضوع و سبک بصری تجربه‌ی متفاوتی را رقم بزنم. همچنین در ادامه‌ی این روند، در ایده‌ی اولیه مجموعه «چی شد که این رنگی شدم؟!» نیز تلاش کردم تا مسیر ساخت این پویانمایی نیز بر اساس رویکرد‌هایی که در سایر مجموعه‌ها از آن‌ها بهره گرفته شده پیش بروم.

وی افزود: محور اصلی این برنامه کمک به شناخت، کنترل و بیان احساسات و هیجانات خردسالان است. مهارتی که کمک می‌کند آن‌ها بتوانند رفتار‌های درست و سازنده‌ای با اطرافیان و خصوصا گروه همسالان داشته باشند و بازخورد‌های متقابل آن‌ها برایشان قابل درک باشد. در واقع از آنجا که اکثر خردسالان به دلیل عدم شناخت کافی نسبت به احساسات خود نمی‌دانند که در مقابل محرک‌هایی مثل موقعیت‌های تجربه نشده یا رفتار‌های دیگران چه واکنش‌هایی باید داشته باشند از این رو ناخودآگاه در مواجه با برخی محرک‌ها عملکردهایی، چون جیغ کشیدن، منفعل شدن، قایم شدن، بهم ریختن وسایل، قهر کردن و... را از خود نشان می‌دهند که باعث قضاوت شدن، برچسب خوردن یا برخورد‌های متقابل اطرافیان با آن‌ها می‌شود. البته با آموزشی که هدف این برنامه است خواهیم توانست تا حدی پر رنگی برخی از این مسائل را کم رنگ نماییم.

یکدانه در ارتباط با مخاطبان این مجموعه بیان کرد: علاوه بر خردسالان، والدین از دیگر مخاطبان مهم این اثر هستند، زیرا پدرو مادر‌ها با شناخت احساسات فرزندان خردسالشان نه تنها خواهند توانست دلیل رفتار‌های غیرمنطقی و خارج از کنترل آن‌ها را درک کنند بلکه قادر خواهند بود رفتار‌های سازنده‌ای را در این خصوص پیشه کرده و در امر آموزش موثرتر عمل کنند. همچنین در کنار این بحث یکی دیگر از اولویت‌های جدی این مجموعه، فرهنگ سازی به منظور فراهم آوردن فضای لازم در خانه به جهت، تحرک و بازی کودکان توسط بزرگتر‌ها است. در واقع، چون در زندگی شهری و امروزی بچه‌ها عموما در واحد‌های آپارتمانی زندگی می‌کنند که با وجود مساحت محدود با مبلمان و وسایل تزیینی نیز پر شده و جایی برای تحرک، آنچنان که باید، وجود ندارد به گونه‌ای که کودکان مجبور هستند به بازی‌های نشستنی، تماشای تلویزیون، سرگرمی دائمی و یا بازی‌های رایانه‌ای سوق یابند. براساس این موضوع در ساخت «چی شد که این رنگی شدم» تلاش شده تا پیشنهاد‌هایی کارآمد برای جابجایی وسایل خانه به منظور ایجاد فضای کافی و کاهش موقعیت‌های خطرناک به والدین ارائه شود.

وی ادامه داد: داستان‌های این مجموعه در خلال سرگرمی سازی، یک سری نکات آموزشی را نیز انتقال می‌دهد و این روند با چاشنی فانتزی، اغراق، طنز، انواع خلاقیت‌های بصری، موسیقی و بازی‌های کودکانه همراه خواهد بود. استفاده از بازی‌های حرکتی در این مجموعه، یکی از روش‌های ایجاد الگوی سالمِ بازی برای مخاطب خردسال است (در مقابل بازی‌های رایانه ای) که هم نیاز به جابجایی و تحرک را تامین می‌کند، هم رقابت گروهی را می‌آموزد و ضمن درگیر کردن تمام حواس تمام، به تنظیم گری زیستی نیزکمک می‌نماید.

او در ارتباط با ساختار داستانی و شخصیتی این پویانمایی گفت: سامین پسربچه‌ای ۴ ساله و قهرمان داستان است که در هر قسمت سعی می‌کند به کمک منطق کودکانه اش با چالش‌های ساده‌ی دنیای اطراف برخورد کند، ولی همیشه نمی‌تواند موفق گردد و همین امر او را دچار احساساتی می‌کند که برایش ناشناخته هستند. او به همراه مخاطبین هم سن و سالش در داستان‌ها در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرد تا تجربه‌ی لازم را در شناخت و بیان احساسات و کنترل رفتارش به دست آورد. حضور خواهر کوچک سامین، دوست همسن او، پدر و مادر، عروسک مورد علاقه اش و حتی راوی در ایجاد شرایط چالش برانگیز و در نهایت سازنده برای او موثر هستند.

کارگردان و تهیه کننده «چی شد که این رنگی شدم» اظهار داشت: جدا از قصه گویی و شخصیت پردازی جذاب که می‌تواند عامل ارتباط مخاطب با شخصیت باشد، در این اثر مانند اکثر تجربه‌های گذشته از مشاوره محققان و متخصصان روانشناسی تربیتی کودک استفاده شد که تا بتوانیم در حد بسیاری نگاه به شخصیت اصلی داستان، که نسبت به شناخت احساساتش بی مهارت است و چالش‌هایی که به این دلیل برایش پیش می‌آید را واقعی کنیم. البته تمامی موقعیت ها، رفتارها، مشکلات، روش‌های حل مسئله، بازی‌های آموزشی و... در مجموعه‌ی «چی شد که این رنگی شدم؟!» با راهنمایی و همفکری مشاورین تربیتی و با تجربه انتخاب شده و از این رو یقینا این انیمیشن، ماجرا‌ها و شخصیت هایش برای مخاطب خردسال ملموس، باورپذیر و آموزنده خواهند بود.

وی درباره مدت زمان تولید این مجموعه بیان کرد: تولید مجموعه تا بیش از دو سال و نیم دیگر ادامه خواهد داشت و بر اساس برنامه ریزی، بخشی از آن تا نیمه‌ی تابستان ۱۴۰۲ آماده‌ی پخش خواهد شد.

این انیمیشن در فاز اول در ۵۲ قسمت ۷ دقیقه‌ای و با فرمت ۴K در حال ساخت است و قطعا آموزش انواع مهارت‌های رفتاری، حرکتی و فرهنگی از موضوعاتی هستند که در خلال داستان‌ها مورد توجه قرار گرفته اند و به هر بهانه به آن‌ها پرداخته شده تا به نوبه خود باعث رشد مخاطب خردسال، در عرصه‌های مختلف باشیم.

وی در پایان گفت: تکنیک انیمیشن «چی شد که این رنگی شدم؟!» تلفیقی است واز تصویرسازی دوبعدی به عنوان پس زمینه و کاراکتر‌های سه بعدی کامپیوتری که پیش از این در مجموعه‌ی «دانشمندان بزرگ» از آن استفاده شد، بهره گرفته ایم همچنین بخش‌های مجزای این پویانمایی با تکنیک کات اوت انیمیت می‌شوند.