در آستانه ۳۱ اردیبهشت و روز جهانی تنوع فرهنگی، شورای فرهنگ عمومی کشور با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، وزارت امور خارجه و مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی (مرکز میراث ناملموس تهران)، قرار است رویدادی فرهنگی را برگزار کند و بدنبال آن، روز چهارشنبه، ۲۷ اردیبهشت، مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی در دو نشست تخصصی با موضوع " پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس و پایش و ترویج گوناگونی تجلیات فرهنگی" میزبان متخصصان حوزه فرهنگ و هنر از کشور‌های مختلف جهان خواهد بود و در این نشست تخصصی، متخصصان و اندیشمندانی از اقصی نقاط جهان نیز شرکت خواهند کرد.

سید روح الله حسنی، معاون بین الملل شورای فرهنگ عمومی کشور، درمورد آیین تجلیل از تنوع فرهنگی به مناسبت این روز جهانی بیان کرد: سال‌ها قبل، یونسکو برنامه‌ای داشت و روز ۲۱ ماه می‌میلادی برابر با ۳۱ اردیبهشت را روز جهانی تنوع فرهنگ‌ها اعلام کرد و بسیاری از کشور‌ها در این زمینه برنامه‌هایی داشتند و ما هم، با توجه به غنای تنوع فرهنگی کشورمان تلاش کردیم که از این فرصت استفاده کنیم. زیرا تنوع فرهنگی، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جوامع انسانی و ثروت ارزشمند در زندگی ما به شمار می‌آید.

حسنی گفت: ایران دارای تنوع فرهنگی زیادی است که مردم با آیین ها، مراسم، ادیان و سنت‌های مختلف در کنار هم زندگی می‌کنند و به همین دلیل، کشوری است که تنوع فرهنگی را به خوبی در خود جای داده است. بنابراین، ما هم تلاش کرده ایم از طریق برگزاری همایشی، ارتباطات، مودت و همدلی‌ها را بیشتر جلوه دهیم تا همه جهانیان از ایرانی بودنمان آگاهی پیدا کنند.

معاون بین الملل شورای فرهنگ عمومی کشور با اشاره به تأثیر مثبت این همایش به منظور بهره برداری از تنوع فرهنگی کشور ادامه داد: یونسکو، برنامه‌ای درمورد میراث ناملموس داشت و روشی را مدنظر قرار داد که مثلاً نوروز برای هر کسی است که از آن استفاده می‌کند. یعنی اگر افرادی در آمریکا زندگی می‌کنند که نوروز را جشن می‌گیرند و از آن بهره مند می‌شوند این عید باستانی برای آن‌ها هم هست و نشان دهنده این است که جوامع بشری واحد هستند.

او افزود: آداب و رسوم، معماری، موسیقی، هنر، ادبیات و... از جمله مواردی هستند که می‌توانیم از آن‌ها در موضوع تنوع فرهنگی استفاده کنیم و برای این منظور، باید معرفی شوند و سپس از آن‌ها بهره برداری شود. چون مجازی دنیای دومی را شکل داده است و در کنار سهولت هایش، آسیب‌هایی را نیز، به همراه دارد. بنابراین، جهان به محض آشنا شدن با فرهنگ و هنر ما از آن‌ها استقبال می‌کند و به همین دلیل، باید مهندسی فرهنگی به عنوان یک راهبرد داشته باشیم تا علاوه بر شناخت و معرفی باید از آن‌ها در جهت توسعه و نشر استفاده کنیم.