در شهرستان انار از قدیم تا به امروز رسم است که شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، کودکان، نوجوانان و همچنین بانوان به درب منازل افراد می‌روند و با خواندن اشعاری در وصف علی (ع) از آن منزل طلب چیزی می‌کنند که صاحبخانه هدایایی که از قبل تهیه شده از قبیل نخود برشته، پسته، آجیل، توت خشک، سنجد و سکه را به آن‌ها می‌دهد.

این افراد سکه‌ها را همیشه درجیب خود نگه می‌دارند و براین باورند که باعث افزایش مال و دارایی آن‌ها می‌شود و از آجیل‌هایی که جمع شده اعضای خانواده به عنوان تبرک می‌خورند.

شب گذشته به صورت نمادین تعدادی از آقایان (سنین بالا) با پوشیدن لباس‌های قدیمی ضمن رفتن به درب منازل و قرائت اشعاری، هدایای خود را می‌گرفتند.

این رسم بدین منظور انجام می شود که اناری ها معتقدند، کودکان یتیم، بی سرپرست و بی بضاعتی که حضرت علی (ع) به آن‌ها کمک می‌کرد، بعد از شهادت آن حضرت کسی نبود که به آن‌ها کمک کند، لذا خودشان راه می‌افتادند و به درب منازل می‌رفتند واز آن خانه طلب هدایایی می‌کردند.

حتی بعضی از بانوان براین باور هستند که هر نیت و مشکلی داشته باشند؛ اگر به درب ۳ منزل رو به طرف قبله بروند و هدایای خود را بگیرند، هر حاجتی که داشته باشند برآورده می‌شود.

ضمنا این مراسم به صورت ۴ الی ۵ نفره یا بیشتر انجام می شود و کار به این شکل است که یکی اشعار را می‌خواند و مابقی جواب می‌دهند.

انار میرزایی