جنگ بزرگ منطقه‌ای یا «جنگ چندجبهه‌ای» سناریویی است که طی سال‌های گذشته محافل و کارشناسان صهیونیست به وفور درباره آن صحبت می‌کنند و اغلب آن‌ها اتفاق نظر دارند که این جنگ در صورت وقوع می‌تواند به موجودیت اسرائیل پایان دهد. به همین منظور نهاد‌های نظامی و سیاسی رژیم اشغالگر با برگزاری مانور‌ها و تنظیم استراتژی‌های جدید تلاش دارند در وهله نخست اساسا از آغاز چنین جنگی خودداری کنند؛ چرا که می‌دانند در صورت ورود همه دشمنان اسرائیل به یک جنگ فراگیر علیه این رژیم، اسرائیل عملا شانسی برای بقا نخواهد داشت. اما در پی حوادثی که بعد از روی کار آمدن کابینه راست‌افراطی بنیامین نتانیاهو در فلسطین اشغالی رخ داده و درگیر شدن صهیونیست‌ها در یک بحران داخلی بی‌سابقه، اتفاق غافلگیر کننده برای اشغالگران، شلیک ده‌ها موشک از جنوب لبنان به سمت اراضی اشغالی در چند روز گذشته هم‌زمان با تشدید تجاوزات اشغالگران در قدس و مسجدالاقصی بود. بعد از آن منابع صهیونیستی از پرتاب چند راکت از سمت جولان اشغالی سوریه به سمت مواضع صهیونیستی در فلسطین خبر دادند. نکته قابل توجه در واکنش رژیم صهیونیستی به این حملات این است که آن‌ها سعی دارند دایره تقابل و درگیری با گروه‌های مقاومت را محدود کنند. به عبارت دیگر نتانیاهو که در همه دوره‌های نخست‌وزیری خود معروف به لاف‌زنی علیه محور مقاومت بود و در این دوره نیز با ادعای تقویت قدرت اسرائیل در برابر مقاومت و در راس آن حزب‌الله روی کار آمد، اکنون در تلاش برای فرار از این تقابل است و سران صهیونیست برای توجیه عقب‌نشینی خود در برابر حزب‌الله می‌گویند جنبش حماس مسئول شلیک موشک‌ها از جنوب لبنان بود و حزب‌الله نقشی در این عملیات نداشته است. جدا از کم و کیف عملیات موشکی انجام شده از سمت جنوب لبنان علیه شهرک‌های صهیونیستی و اینکه چه طرفی پشت آن بود، رفتار صهیونیست‌ها و کابینه نتانیاهو و نهاد نظامی این رژیم صراحتا نشان می‌دهد که آن‌ها از درگیر شدنِ هم‌زمان حتی در دو جبهه وحشت دارند. در میان گزارش رسانه‌های اسرائیلی نیز می‌توان متوجه شد که آن‌ها نگران ورود سایر گروه‌های مقاومت به یک عملیات همه‌جانبه ضد اسرائیل هستند؛ جنگی که می‌تواند کار این رژیم را تمام کند. در همین راستا قصد داریم مقوله «اسرائیل و جنگ چندجانبه» را در ابعادی گسترده‌تر مورد بررسی قرار داده و به سناریو‌ها و پیامد‌های آن بپردازیم. هراس صهیونیست‌ها از موشک‌های مقاومت در بخش اول این مقاله به نگرانی‌های رژیم صهیونیستی از احتمال حمله چندجبهه‌ای علیه این رژیم پرداختیم که در آن همه مواضع حیاتی و حساس اسرائیل در سراسر جغرافیای فلسطین اشغالی توسط ده‌ها هزار موشک دور برد و کوتاه برد و صد‌ها پهپاد هدف قرار می‌گیرند؛ به طوری که نهاد‌ها و ادارات حکومتی و خدماتی فلج می‌شوند و جبهه داخلی اسرائیل در شوک فرو می‌رود و میلیون‌ها صهیونیست مجبور به فرار به پناهگاه می‌شوند. در این بخش قصد داریم به توانمندی‌های موشکی محور مقاومت و ۶ جبهه آن که پیش‌بینی می‌شود در این جنگ مشارکت کنند بپردازیم. اطلاعات موجود در این مقاله با استناد به موسسات و مراکز متخصص و برجسته در امور نظامی است. ۱-توانمندی‌های موشکی ایران جمهوری اسلامی ایران یکی از کشور‌های پیشرو در صنعت موشکی در جهان است. با وجود تلاش صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها برای محاصره پروژه موشکی ایران، اما این پروژه توانست با دور زدن بیشتر کشور‌های دشمن و نیز رژیم اشغالگر، موفقیت‌های بزرگی به دست بیاورد. به گفته منابع اسرائیلی و آمریکایی، ایران از پروژه هسته‌ای خود برای توسعه فناوری مدرنی استفاده کرده که می‌تواند در تولید موشک‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک‌های هسته‌ای با برد ۴۰۰۰ کیلومتر استفاده شود. همچنین موشک‌هایی که ایران برای پرتاب ماهواره‌های خود ساخته می‌توانند در انجام دیگر عملیات‌های موشکی نیز مورد استفاده قرار بگیرد؛ به ویژه اینکه این موشک‌ها از قابلیت‌های بسیار پیشرفته‌ای برخوردارند و با سوخت جامد کار می‌کنند. ایران علاوه بر موشک فوق، موشک‌های دیگری نیز دارد که می‌تواند اهدافی را در داخل رژیم صهیونیستی مورد اصابت قرار دهد که مهمترین آن‌ها موشک «سجیل» با برد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر است. ۲-توانمندی‌های موشکی یمن در آغاز نبرد شمشیر قدس در مه ۲۰۲۱ «عبدالملک الحوثی» رهبر جنبش انصارالله یمن اعلام کرد که اگر رژیم اشغالگر از خطوط قرمز مقاومت عبور کند، این جنبش یمنی آمادگی مشارکت در جنگ کنار گروه‌های فلسطینی و محور مقاومت علیه دشمن صهیونیستی را دارد. همچنین یمن جزئی از معادله بازدارندگی منطقه است که سید «حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله ترسیم کرده بود. این موضع انصارالله با توجه به زمان‌بندی آن نشان داد که یمنی‌ها با هرآنچه که در اختیار دارند می‌توانند منافع اسرائیل را در فلسطین اشغالی هدف قرار دهند. توانمندی موشکی بالای انصارالله در عملیات «بازدارندگی هفتم» در سپتامبر ۲۰۲۱ صراحتا تثبیت شد؛ جایی که نیروی موشکی یمن تاسیسات شرکت آرامکو سعودی را در منطقه راس تنوره در شرق دمام در فاصله بیش از ۱۶۰۰ کیلومتری هدف قرار داد. این امر موجب شد تا صهیونیست‌ها در محاسبات خود درباره توانمندی موشکی یمن به ویژه موشک‌های دوربرد آن که می‌توانند به شهر راهبردی ایلات در جنوب فلسطین اشغالی برسند، تجدید نظر کنند. به خصوص اینکه سامانه‌های دفاع هوایی پاتریوت آمریکا در عربستان در رهگیری موشک‌های یمنی ناکام ماندند و بنابراین پدافند هوایی رژیم صهیونیستی قطعا در مقابله با چنین موشک‌هایی معضل جدی خواهد داشت. -توانمندی‌های موشکی عراق منظور ما در اینجا توانمندی‌های موشکی گروه‌های مقاومت عراق است که چندین بار تاکید کرده‌اند از مردم فلسطین حمایت می‌کنند و در صورتی که شرایط اقتضا کند آماده‌اند در کنار آن‌ها علیه دشمن اشغالگر بجنگند. البته عراق تجربه جنگ عملی مقابل رژیم صهیونیستی را دارد؛ جایی که شهرک‌های صهیونیستی در فلسطین اشغالی در جریان جنگ دوم خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ مورد هدف حدود ۴۳ موشک اسکاد قرار گرفتند. به گفته وزارت جنگ رژیم اشغالگر در آن زمان حدود ۱۲ اسرائیلی کشته و ۳۰۰ تن دیگر زخمی شدند. اما در سال‌های گذشته گروه‌های مقاومت عراق شروع به مدرن سازی زرادخانه موشک‌های کوتاه برد و میان برد خود کرده‌اند. منابع اطلاعاتی آمریکایی و اسرائیلی گزارش می‌دهند که گروه‌های مقاومت عراق موشک‌هایی با برد بیش از ۷۰۰ کیلومتر در اختیار دارند که با توجه به جغرافیای عراق، می‌توانند با این موشک‌ها هر نقطه از فلسطین اشغالی را هدف قرار دهند. همچنین گروه‌های عراقی اگر از سمت غرب اراضی اشغالی را مورد هدف قرار دهند به موشک‌هایی با برد تنها ۴۰۰ کیلومتر نیاز دارند. ۴-توانمندی‌های موشکی سوریه طبق برآورد‌های رژیم صهیونیستی، سوریه در دوره قبل از جنگ جهانی تروریسم علیه این کشور در سال ۲۰۱۱ توانایی لازم برای موشک‌باران اسرائیل با بیش از ۱۰۰۰ موشک در روز را داشت. البته بعد از این جنگ نیز توانایی موشکی سوریه چندان تحت تاثیر قرار نگرفت و هنوز هم قدرت تهدید اسرائیل را دارد. وبسایت «گلوبال فایر باور» متخصص در امور نظامی در گزارشی اعلام کرد که سوریه از نظر در اختیار داشتن پرتابگر‌های موشکی در رتبه نهم جهان قرار دارد و بیش از ۶۲۹ موشک‌انداز در انواع و برد‌های مختلف در اختیار این کشور است. همچنین سوریه توانسته علی‌رغم بحران بزرگ تروریسم، زرادخانه موشکی خود را که شامل موشک‌هایی با برد صد‌ها کیلومتر است حفظ کند. از جمله مهمترینِ این موشک‌هایی که ارتش سوریه در اختیار دارد می‌تواند به موشک «توشکا» اشاره کرد که از نظر دقت و قدرت تخریب یکی از با کیفیت‌ترین تسلیحات محسوب می‌شود. توشکا یک موشک بالستیک است که با سیستم هدایت داخلی کار می‌کند و برد آن بین ۷۰ تا ۱۸۰ کیلومتر است. آماده‌سازی و پرتاب این موشک ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. همچنین از جمله موشک‌های ارتش سوریه می‌توان به موشک «اسکاد بی» اشاره کرد که یک موشک بالستیک ساخته شده توسط اتحاد جماهیر شوروی بوده و برد آن به ۳۰۰ کیلومتر می‌رسد. ارتش سوریه همچنین نوع دیگری از موشک‌ها به نام «اسکاد سی» در اختیار دارد که نسخه ارتقا یافته موشکی است که در دهه ۸۰ قرن گذشته از کره شمالی خرید. درحال حاضر صد‌ها فروند از این موشک در زرادخانه سوریه وجود دارد که برد آن به ۵۵۰ کیلومتر می‌رسد. موشک «اسکاد دی» یکی از پیشرفته‌ترین نسل‌های موشک اسکاد است که برد آن به حدود ۷۰۰ کیلومتر می‌رسد. گزارش‌های اسرائیلی حاکی از آن است که سوریه سالانه ۳۰ موشک اسکاد از نوع دی تولید می‌کند که توانایی بالایی برای مقابله با امواج پارازیت‌کننده داشته و مجهز به فناوری جداسازی کلاهک در طول مسیر پرواز است. همین ویژگی آن را قادر می‌سازد تا سامانه‌های رهگیری را به راحتی دور بزند. موشک‌های بالستیک «جولان ۱» که در فاصله ۶۰۰ کیلومتری پرواز می‌کنند، موشک‌های «جولان ۲» که بردشان ۸۰۰ کیلومتر است و موشک‌های «ملسون» و «تشرین» که در مسافت ۳۰۰ کیلومتری پرواز می‌کنند نیز از دیگر موشک‌های پیشرفته ارتش سوریه هستند. ۵-قدرت موشکی حزب‌الله حزب‌الله به عنوان یک جنبش مقاومتی که برای دفاع از لبنان در برابر اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی شکل گرفت، در دسته ارتش‌های معمول کشور‌های جهان طبقه‌بندی نمی‌شود؛ اما به عنوان مسلح‌ترین و تاثیرگذارترین قدرت غیردولتی در جبهه‌های جنگ شناخته شده و یک نیروی نظامی آموزش‌دیده همانند ارتش‌های عادی است. وبسایت «میشل تریث» که متخصص در ارزیابی توانایی‌های موشکی کشور‌ها و گروه‌های مختلف جهان است، در مطالعه‌ای درباره توانمندی موشکی حزب‌الله اعلام کرد: تعداد زیاد موشک‌های حزب‌الله آن‌ها را تبدیل به سلاح‌هایی موثر و وحشتناک کرده است. طبق ارزیابی منابع اسرائیلی، حزب‌الله در جریان جنگ جولای ۲۰۰۶ حدود ۱۵ هزار موشک در اختیار داشت که از این تعداد حدود ۴ هزار موشک در طول ۳۳ روز به سمت شهرک‌ها و مواضع اسرائیلی شلیک شد. اما از زمان پایان این جنگ حزب‌الله زرادخانه موشکی خود را با ۲۰۰ هزار موشک کوتاه برد و میان برد و دوربرد گسترش داده است. بنابر اعلام سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله، این حزب موشک‌های نقطه‌زنی در اختیار دارد که می‌توانند هر نقطه از فلسطین اشغالی را هدف قرار دهند؛ موضوعی که برای اسرائیلی‌ها بسیار نگران‌کننده است. به گفته منابع اطلاعاتی آمریکایی و اسرائیلی، حزب‌الله فهرست بلندبالایی از موشک‌ها از جمله موشک‌های «کاتیوشا» و «گراد» با کالیبر ۱۰۷ و ۱۲۲ میلی‌متری را در اختیار دارد که از پرتابگر‌های متعدد با برد کمی بیش از ۴۰ کیلومتر پرتاب می‌شوند. موشک‌های «فجر ۳» با برد بیش از ۴۵ کیلومتر و «فجر ۵» با برد بیش از ۷۵ کیلومتر، موشک‌های «رعد ۲» و «رعد ۳» که بردی حدود ۷۰ دارند و موشک‌های «خیبر ۱» که بیش از ۱۰۰ کیلومتر برد دارند، از جمله موشک‌های کوتاه‌برد و میان‌برد در زرادخانه حزب‌الله هستند. حزب‌الله همچنین موشک‌هایی از نوع «زلزال ۱» و «زلزال ۲» در اختیار دارد که برد آن‌ها به ۱۶۰ و ۲۱۰ کیلومتر می‌رسد. مسئولان صهیونیست این موشک‌ها را خطری جدی برای شهرک‌های اسرائیلی می‌دانند. موشک «فاتح ۱۱۰» نیز از دیگر موشک‌های پیشرفته در زرادخانه حزب‌الله به شمار می‌رود که یک موشک بالستیک با برد بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر است و توان حمل کلاهک انفجاری به وزن ۵۰۰ کیلوگرم را دارد. اما ترسناک‌ترین موشک‌های حزب‌الله برای صهیونیست‌ها موشک‌های نوع «اسکاد» است که برد آن‌ها به بیش از ۷۰۰ کیلومتر می‌رسد. گزارش‌های اسرائیلی نشان می‌دهد که حزب الله شمار زیادی از این نوع موشک در اختیار دارد. ۶- قدرت موشکی گروه‌های مقاومت فلسطین تا سال ۲۰۰۸ گروه‌های مقاومت فلسطین تنها چند موشک کوتاه برد داشتند که در بهترین حالت به سختی می‌توانستند به شهرک‌های اطراف نوار غزه در عمق ۸ کیلومتری برسند. اما این وضعیت بعد از پایان جنگ ۲۰۰۹ به شکل قابل توجهی تغییر کرد. در این مرحله توانمندی‌های مقاومت فلسطین در سطح کمی و کیفی به دلیل حمایت آشکار و عظیم محور مقاومت و در راس آن جمهوری اسلامی ایران، به طرز چشمگیری توسعه یافت و گروه‌های مقاومت فلسطین مجهز به موشک‌های گراد و فجر و ... شدند. اما مهمتر از آن، تجربه‌ای است که مقاومت فلسطین در زمینه ساخت موشک به دست آورده و توانست تا حد زیادی کسری ناشی از بسته شدن مرز با مصر را که مسیر اصلی کمک رسانی به مقاومت در غزه بود جبران کند. طبق گزارش منابع فلسطینی و اسرائیلی و با استناد به داده‌های رسمی جناح‌های مقاومت فلسطین انواع موشک‌های این گروه‌ها را که بسیاری از آن‌ها در نبرد‌های سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ و ۲۰۲۱ و نیز نبرد «وحدت میادین» در سال ۲۰۲۲ استفاده شدند، می‌توان به این شکل طبقه‌بندی کرد: - موشک «گراد» که ساخت داخل فلسطین بود و الگوی آن از موشک گراد روسیه گرفته شده است. برد این موشک بیش از ۲۰ کیلومتر است. -موشک «بدر ۳» ساخت داخل فلسطین که برد آن بیش از ۴۰ کیلومتر بوده و گروه‌های مقاومت فلسطین تعداد زیادی از آن‌ها را در اختیار دارند. -موشک «فجر ۵» که برد آن ۷۵ کیلومتر است و برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ و سپس ۲۰۱۴ برای هدف قرار دادن مواضع رژیم صهیونیستی در تل‌آویو مورد استفاده قرار گرفت. -موشک «براق ۷۰» که نسخه‌ای از موشک فجر ۵ است و در نبرد‌های گروه‌های فلسطینی با دشمن صهیونیستی طی یک دهه گذشته برای هدف قرار دادن تل‌آویو و دیمونا مورد استفاده قرار گرفته است. -موشک «M۷۵» که شبیه موشک براق ۷۰ بوده و برد آن به ۷۵ کیلومتر می‌رسد. -موشک "J۸۰" با برد حدود ۸۰ کیلومتر و با قابلیت گمراه کردن سامانه‌های پدافند هوایی اسرائیل. -موشک «براق ۱۰۰» که نسخه ارتقا یافته موشک براق ۷۰ می‌باشد. این موشک در جنگ سال ۲۰۱۴ برای هدف قرار دادن شهر نتانیا و در نبرد وحدت میادین در سال گذشته علیه شهرک هرتزلیا در شمال تل آویو استفاده شد. -موشک "R۱۶۰" که برد آن در حدود ۱۶۰ کیلومتر است وشهر حیفا اشغالی را در جنگ سال ۲۰۱۴ هدف قرار داد. - موشک «عیاش ۲۵۰» که جدیدترین موشک ساخت گروه‌های فلسطینی دارد و برد آن به ۲۵۰ کیلومتر می‌رسد. از این موشک در نبرد شمشیر قدس در مه ۲۰۲۱ استفاده شد. نتیجه‌گیری با بررسی توان موشکی محور مقاومت روشن شد که همه شهرک‌های صهیونیست‌نشین در تیررس این موشک‌ها قرار دارند؛ درحالی که سامانه‌های پدافند هوایی اسرائیل قادر به مقابله با سیل عظیم موشک‌هایی که جبهه داخلی فلسطین اشغالی را آماج حملات خود قرار می‌دهند، نیستند. در نتیجهِ این حملات، نهاد‌های تصمیم‌ساز اسرائیل برای عقب‌نشینی تحت فشار قرار می‌گیرند که این به معنای از دست رفتن سیطره این رژیم بر مساحت زیادی از فلسطین است و همین امر زمینه لازم را برای ورود نیرو‌های زبده محور مقاومت به داخل اراضی اشغالی و تسلط بر آن فراهم می‌سازد. درباره این سناریو در شماره سوم و پایانی این مقاله صحبت خواهیم کرد.

منبع:تسنیم