محققان در توصیف این باتری اظهار کردند که باتری مذکور در استفاده ترکیبی با یک پیش دارو به نام  تیراپازامین حجم تومور را به طور متوسط ۹۰ درصد در طول دو هفته کاهش داد و تومور‌ها را در چهار موش از پنج موش از بین برد.

پیش دارو  یک دارویی است که ابتدا به شکل غیرفعال (یا با فعالیتی کمتر از حالت کاملاً فعال) به بدن وارد می‌شود و سپس به وسیله فرایند‌های سوخت‌وساز طبیعی بدن به شکل فعال خودش درمی‌آید.

گروهی از محققان دانشگاه فودان، با الهام از واکنش ردوکس الکترود در باتری‌ها، یک دستگاه قابل کاشت متشکل از پلی‌آمید مبتنی بر کربونیل زیست سازگار و روی فلزی طراحی کردند.

این باتری می‌تواند یک چرخه تخلیه و خود شارژ شدن برای مصرف مداوم اکسیژن در تومور‌های موش ایجاد کند، بنابراین میزان اکسیژن و سطح pH تومور را تنظیم می‌کند.

با توجه به این مطالعه، باتری آب نمک با خاصیت پلاستیکی خوب، می‌تواند به صورت زیر جلدی روی سطح تومور کاشته شود تا به درستی تومور را بپوشاند.

ژانگ فن استاد دانشگاه فودان و نویسنده مقاله، گفت: این مطالعه نشان داد که باتری آب نمک می‌تواند به عنوان یک تنظیم کننده موثر ریزمحیط تومور برای درمان ضد تومور استفاده شود.

علاوه بر این، هیچ تغییر غیرعادی در وزن بدن، پوست و اندام‌های طبیعی موش‌ها در طول درمان گزارش نشد که این امر نشان‌دهنده ایمنی باتری است.

شیا یونگ یائو استاد فودان و نویسنده مطالعه، گفت: این کار یک مطالعه متقاطع بین فناوری باتری و بیوتراپی است که نه تنها یک روش درمانی جدید برای درمان ضد تومور ارائه می‌کند، بلکه سابقه‌ای برای باتری‌ها در کاربرد‌های زیست‌پزشکی ایجاد می‌کند.

منبع:  چاینادیلی