به گفته موسسه ملی سرطان، در ۱۰۰ سال گذشته، تری‌کلرواتیلن (TCE) برای کافئین‌زدایی قهوه، چربی‌زدایی فلز و خشک‌شویی لباس‌ها استفاده شده است. تری‌کلرواتیلن باعث سرطان می‌شود، با سقط جنین و بیماری‌های مادرزادی قلبی مرتبط است و با افزایش ۵۰۰ درصدی خطر بیماری پارکینسون نیز ارتباط دارد.

تری‌کلرواتیلن در برخی از محصولات خانگی، از جمله دستمال‌های تمیزکننده، محصولات پاک‌کننده آئروسل، پاک‌کننده‌های ابزار، پاک‌کننده‌های رنگ، چسب‌های اسپری، پاک‌کننده‌های فرش و لکه‌بر‌ها وجود دارد.

یک گروه بین‌المللی از محققان از جمله عصب‌شناسان دانشگاه روچستر آمریکا، دکتر ری دورسی، دکتر روث اشنایدر و دکتر کارل کیبورد ادعا کردند که تری‌کلرواتیلن ممکن است علت نامرئی پارکینسون باشد.

در این تحقیق، آنان جزئیات استفاده گسترده از این ماده شیمیایی، شواهدی را که این ماده سمی را به پارکینسون مرتبط می‌کند، شرح می‌دهند و هفت نفر را معرفی می‌کنند، از یک بسکتبالیست سابق NBA گرفته تا کاپیتان نیروی دریایی و یک سناتور ایالات‌متحده که پس از کار با مواد شیمیایی یا قرار گرفتن در معرض آن در محیط، به بیماری پارکینسون مبتلا شده‌اند.

آلاینده صنعتی متداول و گسترده

تری‌کلرواتیلن (TCE) یک حلال است که به‌طور گسترده‌ای در تعدادی از کاربرد‌های صنعتی، مصرفی، نظامی و پزشکی، از جمله برای حذف رنگ، تصحیح اشتباهات تایپ، تمیز کردن موتور‌ها و بیهوش کردن بیماران استفاده می‌شده است. استفاده از آن در ایالات‌متحده در دهه ۱۹۷۰ به اوج خود رسید، زمانی که سالانه بیش از ۶۰۰ میلیون پوند از این ماده شیمیایی - یا دو پوند به ازای هر آمریکایی - تولید می‌شد. حدود ۱۰ میلیون آمریکایی با این ماده شیمیایی یا سایر حلال‌های صنعتی مشابه کار می‌کردند. در حالی که استفاده خانگی از آن زمان کاهش یافته است، تری‌کلرواتیلن هنوز برای چربی‌زدایی فلزات و خشکشویی در ایالات‌متحده استفاده می‌شود.

تری‌کلرواتیلن مناطق بی‌شماری را در سراسر کشور آمریکا آلوده می‌کند. نیمی از سمی‌ترین سایت‌های سوپرفاند آژانس حفاظت از محیط زیست حاوی تری‌کلرواتیلن هستند. ۱۵ سایت در دره سیلیکون کالیفرنیا هستند که در آن از مواد شیمیایی برای تمیز کردن وسایل الکترونیکی و تراشه‌های کامپیوتری استفاده می‌شده است. تری‌کلرواتیلن در پایگاه‌های نظامی متعددی از جمله کمپ لژون در کارولینای شمالی یافت می‌شود.

از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰، یک میلیون تفنگدار دریایی، خانواده‌های آنان و غیرنظامیانی که در این پایگاه کار می‌کردند یا ساکن بودند، در معرض آب آشامیدنی با سطوح تری‌کلرواتیلن و پرکلرواتیلن، یک همزاد شیمیایی نزدیک، که تا ۲۸۰ برابر بالاتر از آنچه سطح ایمن در نظر گرفته می‌شد، بودند.

تری‌کلرواتیلن و بیماری پارکینسون

ارتباط بین تری‌کلرواتیلن و پارکینسون برای اولین بار در مطالعات موردی بیش از ۵۰ سال پیش مورد توجه قرار گرفت. در سال‌های اخیر، تحقیقات روی موش‌ها و موش‌های صحرایی نشان داد که این ماده به‌راحتی وارد مغز و بافت بدن می‌شود و در دوز‌های بالا به بخش‌های تولیدکننده انرژی سلول‌ها به‌نام میتوکندری آسیب می‌زند. در مطالعات حیوانی، تری‌کلرواتیلن باعث از بین رفتن انتخابی سلول‌های عصبی تولید کننده دوپامین می‌شود که نشانه بیماری پارکینسون در انسان است.

افرادی که به‌طور مستقیم با تری‌کلرواتیلن کار می‌کنند، در معرض خطر افزایش یافته ابتلا به پارکینسون هستند. با این حال، محققان هشدار می‌دهند که میلیون‌ها نفر دیگر ناخودآگاه از طریق هوای بیرون، آب‌های زیرزمینی آلوده و آلودگی هوای داخل خانه با این ماده شیمیایی مواجه می‌شوند.

این ماده شیمیایی می‌تواند خاک و آب‌های زیرزمینی منتهی به رودخانه‌های زیرزمینی یا توده‌هایی از مواد آلاینده را که می‌توانند در فواصل طولانی گسترش یافته و در طی زمان جابجا شوند، آلوده کند. یکی از این توده‌های مواد آلاینده مرتبط با یک شرکت هوافضا در لانگ آیلند، نیویورک، بیش از چهار مایل طول و دو مایل عرض دارد و آب آشامیدنی هزاران نفر را آلوده کرده است. توده‌های دیگری در همه جا از شانگ‌های چین تا نیوپورت بیچ کالیفرنیا یافت می‌شوند.

فراتر از خطرات آن برای آب، تری‌کلرواتیلن فرار می‌تواند به‌راحتی تبخیر شده و وارد خانه‌ها، مدارس و محل کار افراد شود و اغلب ناشناخته بماند. امروزه، این نفوذ بخار شاید میلیون‌ها نفر را که در نزدیکی مکان‌های خشکشویی، نظامی و صنعتی زندگی می‌کنند، مدرسه می‌روند و کار می‌کنند، در معرض هوای سمی داخلی قرار دهد. نفوذ بخار را اولین بار در دهه ۱۹۸۰ گزارش کردند، زمانی که مشخص شد گاز رادون از خاک تبخیر می‌شود و وارد خانه‌ها می‌شود و خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد. امروزه میلیون‌ها خانه برای رادون آزمایش می‌شوند، اما تعداد کمی از آن‌ها برای تری‌کلرواتیلن سرطان‌زا آزمایش می‌شوند.

دهه‌هایی پیش از ظهور علائم

این تحقیق هفت نفر را نشان می‌دهد که تری‌کلرواتیلن ممکن است در بیماری پارکینسون آنان نقش داشته باشد. در حالی که شواهد مرتبط با قرار گرفتن در معرض تری‌کلرواتیلن با بیماری پارکینسون در این افراد غیرمستقیم است، داستان‌های آنان چالش‌های ایجاد پرونده علیه مواد شیمیایی را برجسته می‌کند. در این موارد، اغلب از زمان مواجهه با تری‌کلرواتیلن و شروع علائم پارکینسون چندین دهه می‌گذرد.

مطالعات موردی شامل بسکتبالیست حرفه‌ای به‌نام برایان گرانت است که ۱۲ سال در NBA بازی کرد و در ۳۶ سالگی به پارکینسون تشخیص داده شد. گرانت شاید در سه سالگی در معرض تری‌کلرواتیلن قرار گرفته بود زمانی که پدرش تفنگدار مستقر در کمپ لژون بود. گرانت بنیادی برای الهام بخشیدن و حمایت از افراد مبتلا به این بیماری ایجاد کرده است.

امی لیندبرگ به‌طور مشابه در کمپ لژون در معرض آب آشامیدنی آلوده قرار گرفت و به‌عنوان یک کاپیتان نیروی دریایی جوان خدمت می‌کرد، ۳۰ سال بعد به بیماری پارکینسون مبتلا شد. این نمونه جزئیات دیگری را نشان می‌دهد که مواجهه این افراد نتیجه زندگی در نزدیکی یک سایت آلوده یا کار با مواد شیمیایی بوده است، از جمله سناتور ایالات متحده جانی ایساکسون، که پس از تشخیص پارکینسون در سال ۲۰۱۵ از سمت خود کناره‌گیری کرد. پنجاه سال قبل، وی در گارد ملی هوایی جورجیا خدمت می‌کرد که از تری‌کلرواتیلن برای چربی‌زدایی هواپیما‌ها استفاده می‌کرد.

مقابله با تهدید سلامت عمومی

محققان خاطرنشان می‌کنند که بیش از یک قرن است که تری‌کلرواتیلن کارگران را تهدید می‌کند، هوایی که ما تنفس می‌کنیم؛ بیرون و داخل و آبی را که می‌نوشیم، آلوده کرده است. استفاده جهانی در حال افزایش است، نه کاهش.

محققان مجموعه‌ای از اقدامات را برای مقابله با تهدید سلامت عمومی ناشی از تری‌کلرواتیلن بیان می‌کنند. آنان خاطرنشان می‌کنند که مکان‌های آلوده را می‌توان با موفقیت اصلاح کرد و قرار گرفتن در معرض هوای داخلی را می‌توان با سیستم‌های تصفیه بخار مشابه آنچه برای رادون استفاده می‌شود کاهش داد. با این حال، ایالات متحده به تنهایی خانه هزاران سایت آلوده است و این روند پاکسازی و مهار باید تسریع شود.

آنان به تحقیقات بیشتر برای درک بهتر اینکه چگونه تری‌کلرواتیلن در پارکینسون و سایر بیماری‌ها مشارکت دارد، اذعان دارند. سطوح تری‌کلرواتیلن در آب‌های زیرزمینی، آب آشامیدنی، خاک و هوای بیرون و داخل ساختمان نیاز به نظارت دقیق‌تری دارد و این اطلاعات باید با کسانی که در نزدیکی مکان‌های آلوده زندگی و کار می‌کنند به اشتراک گذاشته شود.

علاوه بر این، محققان خواستار پایان نهایی استفاده از این مواد شیمیایی در ایالات متحده هستند. پرکلرواتن امروزه به‌طور گسترده در خشکشویی و تری‌کلرواتیلن در چربی‌زدایی بخار استفاده می‌شود. دو ایالت، مینه‌سوتا و نیویورک، تری‌کلرواتیلن را ممنوع کرده‌اند، اما دولت فدرال، علی‌رغم یافته‌های آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده به‌تازگی در سال ۲۰۲۲ مبنی بر اینکه این مواد شیمیایی «خطر غیرمنطقی برای سلامت انسان» هستند، چنین نکرده است.

نتایج این تحقیق در مجله Parkinson’s Disease منتشر شد.

منبع: سایتک دیلی