هر سال حدود ۸۰۰ نفر در چند هفته از سال که شرایط آب و هوایی در کوه اورست مطلوب و مناسب است، سعی می‌کنند به قله این کوه صعود کنند. در حالی که این برای کوهنوردان یک صعود جذاب و چالش برانگیز است، اما بر کسی پوشیده نیست که بلندترین نقطه جهان مملو از زباله‌های انسانی، سیلندر‌های اکسیژن دور ریخته شده، چادرها، مدفوع انسان و حتی اجساد انسان است. بله درست خواندید. در واقع حتی برخی از آن اجساد به عنوان یک نشانه برای مسیریابی کوهنوردان عمل می‌کنند.

مطالعه اخیر بر روی میکروارگانیسم‌های یافت شده در ارتفاعات، تنوع کمی از باکتری‌ها، پروتیست‌ها و قارچ‌ها را نشان می‌دهد که کوهنوردان فقید که در حال صعود به قله اورست بودند، اکنون به عنوان یک فریزر عمیق برای این موجودات عمل می‌کنند. این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند برای دهه‌ها و حتی قرن‌ها در آن منطقه نهفته باشند.

میکروب‌ها در قله اورست

اگرچه شرایط محیطی در ارتفاع بالای ۲۴۰۷ متری (۷۹۰۰ فوتی) از سطح دریا بسیار خشن است، اما پژوهشگران توانسته‌اند قارچ‌ها و باکتری‌ها را در این ارتفاع جمع‌آوری کنند و پرورش دهند. اعتقاد بر این است که با توجه به آب و هوای تجربه شده در چنین ارتفاعاتی، اکثر این میکروارگانیسم‌ها زنده نمی‌مانند.

با این حال چیزی که دانشمندان را شگفت زده کرد این بود که میکروارگانیسم‌هایی موسوم به استافیلوکوکوس (Staphylococcus)، یکی از رایج‌ترین باکتری‌های پوست و بینی و استرپتوکوکوس (Streptococcus) که باکتری غالب در دهان انسان است، می‌توانند در سرمای شدید نیز زنده، ولی خاموش بماند.

دانشمندان همیشه می‌دانستند که میکروب‌هایی در اورست وجود دارند. با این حال، نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط این گروه نشان‌دهنده بالاترین ارتفاعی است که میکروب‌ها در آن یافت شده‌اند و این میکروارگانیسم‌ها با استفاده از روش‌های توالی‌یابی باید بررسی شوند.

پژوهشگران نمونه‌هایی را از بخش جنوبی کوه اورست که محل کمپینگ صد‌ها کوهنوردی است که آماده صعود از کوه هستند، به عنوان بخشی از این برنامه کاوش، از ماه آوریل تا ماه می‌سال ۲۰۱۹ جمع‌آوری کردند. آن‌ها بر این باورند که این مطالعه پیامد‌هایی برای پتانسیل حیات در خارج از زمین دارد.

استیون اشمیت نویسنده ارشد این مطالعه و اکولوژیست میکروبی در دانشگاه کلرادو بولدر در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: ممکن است در سیارات دیگر و قمر‌های سرد نیز حیات پیدا کنیم. ما باید مراقب باشیم تا مطمئن شویم که به آن‌ها آلوده نمی‌شویم.

این پژوهش در مجله Arctic, Antarctic and Alpine Research منتشر شده است.

منبع: آی‌آی