متخصصان هشدار می‌دهند که بیشتر اوقات جامعه این افراد را به شیوه‌ای منفی و نادرست درک می‌کند و آنها را افرادی کم‌اراده و با خویشتن‌داری پایین می‌نامد در حالیکه که در بسیاری موارد، عامل چاقی می‌تواند وراثت یا بیماری باشد و همیشه به پرخوری مربوط نمی‌شود.

در چنین شرایطی ارزش این افراد بر اساس ظاهر آنها مورد قضاوت قرار می‌گیرد نه بر اساس توانایی‌هایشان. همچنین این افراد اغلب مورد تمسخر قرار می گیرند و به طور مداوم در مورد وزن و فرم بدن خود توصیه های ناموجه دریافت می کنند.

این بازخوردها بدون شک تأثیر منفی بر تصور فرد مبتلا به عارضه چاقی از ظاهرش دارد و در نهایت ممکن است منجر به کاهش عزت نفس و افسردگی در بسیاری از آن ها شود. همچنین دیده می شود که زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به افسردگی مرتبط با چاقی هستند که در طول همه گیری کووید۱۹ این پیامد حتی تشدید شده است.

یک متخصص جراحی در بیمارستانی در بمبئی در همین رابطه می‌گوید: چاقی یکی از عوامل خطری بود که منجر به افزایش شدت عفونت کووید۱۹ شد. این امر همراه با قوانین فاصله گذاری اجتماعی در بیشتر کشورها، بیماران مبتلا به چاقی را مجبور به ماندن در خانه می کرد و منجر به استرس شدید و عدم اطمینان در زندگی افراد مبتلا به چاقی شد. در طول همه گیری کووید۱۹، افزایش اضطراب آنها را در برابر پرخوری و سبک زندگی بی تحرک آسیب پذیرتر می کرد و در نتیجه آنها را در معرض افزایش وزن بیشتر قرار می‌داد.

نگرش ها و الگوهای غلط و تحقیرآمیزی که در شبکه های اجتماعی در مورد چاقی وجود دارد نیز تأثیرات نامطلوبی بر سلامت روان ایجاد می‌کند که منجر به افسردگی و اضطراب بیشتر، اعتماد به نفس پایین، مشکلات مرتبط با تصویر بدنی و اختلال در خوردن می‌شود.

این متخصص همچنین تاکید کرد: از سوی دیگر بسیاری از داروهای ضد روان پریشی نیز منجر به افزایش وزن می شوند و بر حساسیت به انسولین تأثیر می گذارند. همچنین بسیاری از اختلالات روانپزشکی نیز با غذا خوردن راحت، عدم علاقه به تهیه وعده های غذایی سالم، خوردن تکانشی و گاهی اوقات اعتیاد به غذا همراه است. افزایش وزن در این بیماران منجر به افزایش بیشتر مشکلات روانی و در نتیجه تشکیل یک چرخه معیوب می شود.

این متخصص با بیان اینکه مهم است بدانیم که چاقی نه تنها بر سلامت جسمی بلکه بر سلامت روان افراد نیز تاثیر می گذارد، گفت: زمان آن فرا رسیده است که به فکر ایجاد سیستم هایی باشیم که از طریق آن بتوانیم به این گروه از بیماران کمک کنیم. ما باید برای مبتلایان به چاقی پیام های مثبت منتشر کنیم، بیماران خود را به صورت آنلاین برای کاهش وزن تشویق کنیم و لحن پیام رسانی رسانه های اجتماعی را تغییر دهیم. همچنین باید نسبت به مسائلی که بیماران مبتلا به چاقی با آن مواجه هستند و موضوعات و توصیه‌هایی که این افراد را هدف قرار می‌دهند، حساسیت بیشتری نشان دهیم.

مسائل مربوط به چاقی و سلامت روان ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر داشته و نیاز به توجه ما به شیوه ای جامع تر دارند. در حین درمان بیمارانی که از چاقی رنج می‌برند، باید به خاطر داشته باشیم که تعریف «سلامت» حالتی از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است نه صرفاً فقدان بیماری یا ناتوانی.

منبع: نشریه هندوستان تایمز