محسن جاوری باستان شناس در تشریح فصل دوم کاوش آتشکده ویگل گفت: محوطه باستانی ویگل در ۱۰ کیلومتری شمال‌شرقی آران و بیدگل قرار دارد و با مساحتی حدود ۴۵۰ هکتار از بزرگ‌ترین محوطه‌های باستانی استان اصفهان به شمار می‌رود.

او با بیان‌اینکه مهم‌ترین آثار معماری محوطه ویگل، دو ساختار شهری مجزا به مرکزیت دو قلعه خشتی در غرب و شرق محوطه است، تصریح‌کرد: مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناختی این محوطه، تعداد قابل‌توجهی از قطعات سفال است که به‌صورت پراکنده و گاه متراکم در محوطه دیده میشوند.

به گفته این باستان‌شناس، مطالعاتی که تاکنون شده، نشان می‌دهد که این محوطه از دوره ساسانی تا پایان دوره سلجوقی، یعنی اواخر قرن ششم قمری مسکونی بوده است.

جاوری با اشاره به اینکه مهم‌ترین یافته‌های این فصل از کاوش در دالان شمال‌شرقی به‌دست آمد ادامه داد: در امتداد شرقی سکوی T شکل درست در دهانه ورودی به دالان سکوی بزرگ ساخته شده که روکشی از گچ دارد، در دو سوی این دهانه، هر طرف دو صندلی گچی ساخته شده و ۵ میز گچی که یکی از آن‌ها سالم و کامل بود و چهار میز دیگر فقط شامل بخش پایه زیرین است.

او با اعلام اینکه در دومین فصل کاوش آتشکده ویگل آران و بیدگل، داده‌هایی در زمینه معماری مذهبی دوره ساسانی همراه با تعدادی کتیبه کشف شد، اظهار کرد: این دهانه به‌طور کامل با استفاده از خشت و سپس چینه و بقایای دو صندلی و بلوک‌های مربع شکل و حجیم گچی به طور عمد پُر شده و به نظر می‌رسد این بخش از آتشکده قبل از متروک کردن این بنا به‌عنوان یک اقدام حفاظتی برای حفظ و صیانت از این داده‌ها مسدود شده است.