خیلی خاص بود، چه زمانی که در درون دروازه استقلال، شهباز، شاهین و یا تیم ملی می‌درخشید و چه در روز‌هایی که کنار نیمکت با آن هیبت خاص وظیفه هدایت شاگردانش را به عهده داشت. ولی خاص بودن او به این چیز‌ها ارتباط نداشت، او با هیچ کس تعارف نداشت و حرف دلش را خیلی راحت می‌زد.
خوش تیپ، خوش پوش و صریح الهجه، این‌ها صفات ناصر حجازی بود که در حوزه ورزش با تیم ملی قهرمان آسیا شد، به جام جهانی رسید و افتخار قهرمانی با استقلال در لیگ ایران را چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی در کارنامه خود دارد.
کمتر تصویری از او دیده می‌شود که با ریش پرفسوری باشد، ولی در روی جلد هفته نامه کیهان ورزشی که در تیرماه سال ۱۳۵۸ و از رقابت‌های جام اسپندی و زمانی که حجازی به دلیل برخی اختلافات برای مدت کوتاهی در تیم شاهین گلری کردمنتشر شد او را با این چهره کم دیده شده و در درون دروازه می‌بینیم. چهره‌ای خاص از مردی که هواداران فوتبال او را در همه دوران فارغ از هر رنگی به خاطر عقایدش تحسین می‌کردند. حجازی خیلی زود و بعد از آن رقابت‌ها و آغاز جام باشگاه‌های تهران دوباره به استقلال برگشت و در سال ۶۰کاپیتان مربی استقلال در آن رقابت‌ها بود.
چه خوشتیپ باشی چه بد تیپ و زشت روزی از این دینا خدا حافظی می کنی