نشست خبری اهالی رسانه با حضور میهمانان خارجی چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر و با حضور تهیه‌کننده فیلم «شرافت»، کارگردان فیلم «گل‌های دیگری»، کارگردان فیلم «شیواما»، کارگردان فیلم «اقبال»، تهیه‌کننده فیلم «بدون ایوان دفنم نکن»، مدیر فیلمبرداری فیلم «موهبت الهی» در آخرین روز این رویداد برگزار شد.

یوسوکه اوکودا کارگردان فیلم «گل‌های دیگری» که به زبان فارسی با اصحاب رسانه سلام و احوالپرسی کرد، درباره حضورش در جشنواره فیلم فجر بیان کرد: من ژاپنی هستم، چینی نیستم. فیلم ایرانی دوست دارم و خوشحالم که در کشور شما هستم.

وی در پاسخ به این پرسش که کدام کارگردان ایرانی را دوست دارد، بیان کرد: عباس کیارستمی، مجید مجیدی و اصغر فرهادی ربیشتر از بقیه فیلمسازان دوست دارم.

جایشانکار آریار کارگردان فیلم «شیواما» فرد دیگری بود که در این نشست صحبت کرد و گفت: ممنونم که مرا به این جشنواره دعوت کردید. من تجربه طولانی مدتی از دیدن فیلم‌های ایرانی دارم و می‌توانم از فیلم «خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی نام ببرم. فیلمی که من کارگردانی کردم ته مایه‌هایی از مستند در خودش جای داده است. آن طور که از فیلم کیارستمی متوجه شدم ته مایه‌های مستند در فیلم هایش بوده که من سعی کردم این موضوع را از این کارگردان اقتباس کنم. قیل از اینکه اینجا باشم با جغرافیا و مردم ایرانی از طریق فیلم‌های ایرانی آشنا بودم و بعد از حضورم در ایران، ترافیک و مردم ایران همه آن چه که در فیلم‌ها دیده بودم را برایم تداعی می‌کرد.

او درباره نقطه قوت فیلم‌های ایرانی، توضیح داد: طبیعت انسانی و ارتباط بین انسان‌ها در فیلم‌های ایرانی قابل مشاهده است؛ مثل فیلم «بچه‌های آسمان» و رابطه‌ای که برادر با خواهر دارد. این مدل رابطه‌ها نشان دهنده طبیعت انسانی است که در فیلم‌های ایرانی مشهود و بارز است.

واسیلیوس استاوروپولوس تهیه کننده فیلم «شرافت» با بیان اینکه از حضورش در ایران خوشحال است، گفت: کارگردان فیلم هم دوست داشت در این جشنواره حضور داشته باشد، اما به دلیل مشکلاتی که داشت متاسفانه نتوانست حاضر شود. اعتباری که جشنواره بین المللی فیلم فجر دارد برای من قابل احترام و دارای اهمیت است.

او با بیان اینکه هر فیلمی جهان خودش را دارد، افزود: دنیای محبوب من دنیای واقعی است که این دنیا را اصغر فرهادی هم در فیلم هایش دارد و من این نگاه را دوست دارم.

محی الدین مظفر کارگردان «اقبال» از برگزار کنندگان این جشنواره سپاس گذاری کرد و گفت: حرف بسیار دارم، اما کوتاه می‌گویم. اسم فیلم من» اقبال» است که در شاهنامه هم آمده است. فیلم درباره سال‌های ۹۰ شوروی است و درباره دوران بچگی من است و قهرمان آن پدرم است. این فیلم مربوط به گرسنگی‌هایی است که سرم آمده بود و درباره آن ساخته شد و ارزش‌های انسانی در آن برایم مهم است. انسان‌ها با گذشت سال‌ها ارتباط شان با هم کم می‌شود. فیلم من دور شدن انسان‌ها را هم نشان می‌دهد

وی درباره سینمای ایران و تاجیکستان گفت: هیچ سینمایی در دنیا با سینمای تاجیکستان آشنا نیست و با توجه به تبلیغات کم سینمای ایران در کشور ما، اما تشابه زیادی در حوزه انسانی دارد.

او از جعفر پناهی، اصغر فرهادی، مجید مجیدی و مخملباف به عنوان فیلمسازان ایرانی که می‌شناسد نام برد.

این کارگردان درباره دسترسی به فیلم‌های ایرانی در تاجیکستان بیان کرد: من از مسئولان جشنواره فجر خواستم که فیلم‌های قدیمی کیارستمی را در اختیار ما بگذارند، چون من هرچه در اینترنت جستجو کردم این فیلم‌ها را پیدا نکردم.

ایوان بولوتیکوف تهیه کننده «بدون ایوان دفنم نکن» درباره فیلمش توضیح داد: این فیلم بر اساس واقعیت ساخته شده است. انتهای فیلم عکس‌هایی از قهرمانان واقعی به نمایش گذاشتیم. این داستان مربوط به سوژه‌ای در منطقه یاکوتیا است که یکی از ایالت‌های روسیه محسوب می‌شود. قهرمان اصلی داستان هم به دلیل اینکه زیبایی دنیا او را می‌کشد ایده جذابی بود که دوست داشتم آن را نشان دهم و در عین سادگی، گسترده است.

او درباره اینکه تا چه اندازه با سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر آشناست، گفت: من سینمای ایران را می‌شناسم، اما بیشتر فیلم‌های ایرانی که در فستیوال‌های خارجی بودند را می‌شناسم و می‌توانم از فیلم‌های آقای مخملباف و کیارستمی نام ببرم.

کاراش ژانیشوف مدیرفیلمبرداری فیلم «موهبت الهی» نیز از جشنواره فیلم فجر برای دعوت تشکر کرد و گفت: برای ما مهم بود که فیلم‌مان را در فستیوال فیلم فجر به نمایش بگذاریم. فیلم «موهبت الهی» نخستین فیلم بلند من و کارگردان بود. ما با بودجه بسیار کمی فیلم را ساختیم که برای فیلم کوتاه کافی بود به همین دلیل فیلمبرداری کار ما در سال ۲۰۱۵ تمام شد، اما به دلیل مشکلات مالی پست پروداکشن روندش طولانی شد. اما تجربه خوبی برایم بود که وقتی بودجه و امکانات تکنیکالی ندارم چگونه به بهترین شیوه کار کنم.

کارگردان فیلم «اقبال» که اهل کشور تاجیکستان است، درباره استفاده از منابع غنی ادبیات در حوزه فیلمسازی توصیح داد: با مطرح کردن این پرسش به همان تار‌هایی ناخن زدید که جای درد ماست. یکی از خواسته‌های فیلمسازان تاجیک این است که نتوانستیم از فرهنگ و امکاناتمان برای معرفی زبان فارسی در جهان استفاده کنیم. ما در تاجیکستان دوست داریم فیلمی درباره رودکی بسازیم، اما ساختن فیلم‌های این چنینی یا حتی درباره شاهنامه جرات می‌خواهد. ما هر چه مناسبت بیشتری بین هنرمندان تاجیک و ایران برقرار کنیم نقش موثری می‌تواند در همکاری این زمینه داشته باشد. ما ایرانی‌ها را برادر عزیر خودمان می‌دانیم و دستمان برای کمک در ساخت فیلم‌هایی درباره شاعران و شخصیت‌های فرهنگی مشترک دراز می‌کنیم. فیلمسازان ایران پدران معنوی ما تاجیکستانی‌ها محسوب می‌شوند.