سازمان ملل، پارلمان اروپا و بسیاری از گروه‌های حقوق بشری دولت یونان را به علت محاکمه ۲۴ نیروی داوطلب امدادرسان که به نجات هزاران مهاجر گریزان از خشونت، فقر و اعدام کمک کرده اند، محکوم کردند.

دولت یونان ۲۴ فرد مرتبط با گروه بین المللی پاسخ اضطراری به قاچاق انسان را که برای نجات جان مهاجران در راه رسیدن به اروپا تلاش می‌کنند محاکمه کرده است.

سخنگوی کمیسر عالی سازمان ملل در امور حقوق بشر چنین محاکمه‌هایی را عمیقا نگران کننده خوانده است چرا که این اقدامات جنبه مجرمانه به فعالیت‌های امداد و نجات جان‌ها می‌دهد و رویه خطرناکی ایجاد می‌کند. تاثیر فوری آن، این بوده است که سازمان‌های حقوق بشری فعالیت‌های خود را در این زمینه در یونان و دیگر کشور‌های اتحادیه اروپا متوقف کنند. در گزارش پارلمان اروپا نیز این اقدام دولت یونان بزرگترین پرونده جرم انگاری همبستگی و همیاری توصیف شده است.

نشریه نیویورکر هم اخیراً گزارشی با عنوان مهاجران گمشده منتشر کرده و گفته در یک دهه گذشته دریای مدیترانه و سواحل ایتالیا، مالت، قبرس و یونان به یک گورستان بزرگ تبدیل شده است و ۲۵ هزار نفر در عبور از این مسیر ناپدید شده اند و شاید مرده باشند.

الکسیس اوکایاوو، ستون نویس نشریه نیویورکر در خصوص بحران مهاجران گمشده گفت: عدد ۲۵ هزار در نظر من یک برآورد محافظه کارانه است و احتمالا رقم بالاتر است. من می‌گویم که دستکم ۲۵ هزار نفر در یک دهه گذشته در مسیر رسیدن به اروپا ناپدید شده اند و این عمدتا در مدیترانه بوده است و حالا اکثر آن‌ها در اعماق دریا هستند. آن‌ها غرق شده اند. برخی از این اجساد به ساحل می‌رسند در جنوب اروپا و شمال آفریقا و در قبر‌های گمنام دفن می‌شوند. خانواده هایشان واقعاً نمی‌دانند چه اتفاقی افتاده است و فقط می‌توانند حدس بزنند. مهاجرانی که همسرانشان فوت کرده باشند برای ازدواج مجدد مشکل دارند، زیرا نمی‌توانند سندی برای فوت همسر ارائه کنند. آن‌ها در بحث ارث و گرفتن فرزندانشان نیز مشکل دارند.

وی گفت: تنها ۱۳ درصد اجساد مهاجرانی که بین سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۹ مرده اند، بازیابی شده است و بقیه یا در اعماق مدیترانه هستند یا در بیابان‌های شمال آفریقا در حال تجزیه شدن هستند. مهاجران علاوه بر صد‌ها دلاری که برای سوار شدن به قایق‌ها می‌دهند باید مبالغ دیگری برای جلیقه نجات بدهند. اما سرنوشت آن‌ها به اعماق دریا ختم می‌شود و برخی حتی شناسایی هم نمی‌شوند. هیچ راه امن و باز برای آن‌ها وجود ندارد.

نشریه نیویورکر نوشت: مالت، یونان، ایتالیا یعنی کشور‌هایی که بیشتر اجساد در آن‌ها پیدا شده است، نمونه‌های دی ان آ بگیرند عکسبرداری کنند و این‌ها را دسته بندی کنند و همه کشور‌های اروپایی به آن دسترسی پیدا کنند و همه خانواده‌هایی که عزیزان خود را از دست داده اند بتوانند شناسایی کنند.

ایتالیا نیز کمک به نجات مهاجران در دریا را جرم می‌داند و مسئولان نیروی دریایی این کشور را تشویق می‌کند که مانع نجات مهاجران به دست گارد ساحلی شود تا جایی که مقامات نیروی دریایی به نجات ندادن مهاجران در دریا متهم شده اند و این متاسفانه بخشی از یک روند نگران کننده از جرم انگاری فعالیت‌های امداد و نجات جان انسان‌های آسیب پذیر و همچنین دشوار کردن مسیر رسیدن به اروپا و افزایش احتمال مردن مهاجران است.