جامعه شناس و مدد کار اجتماعی:
اَنگ اجتماعی فرایند پذیرش و درمان ایدز را پیچیده می‌کند
جامعه شناس و مدد کار اجتماعی گفت: هراس ازانگشت نما شدن یا انگ اجتماعی، چه درونی (از طرف خود فرد) و چه بیرونی (از طرف جامعه)، فرایند پذیرش و درمان ایدز را در بیماران پیچیده تر می‌کند.
ندا محمد شریفی به پیامد‌های فردی و اجتماعی انگ اجتماعی در بیماران مبتلا به ایدز اشاره کرد و گفت: بر اساس پژوهش‌های اجتماعی، افکار و نگرش منفی موجود در جامعه، راه‌های حساس انتقال بیماری از نظر فرهنگی، نبود دانش عمومی و طردکردن بیماران ایدز، زمینه سازحساسیت آن‌ها به انگ اجتماعی است.
او افزود: مشکلات روانی، انزوا و افسردگی، نگرانی‌های اقتصادی، ازدست دادن شغل، توسل به پنهان کاری در محیط کار، تجربه طردشدن، محدودیت دسترسی به درمان، نگرانی درمورد ازدواج و تعاملات اجتماعیِ محدودتر، از جمله مشکلاتی است که پیش روی این بیماران قرار دارد که در کنار ترس ازافشای بیماری و انگ و داغ ننگ آن، سطح کیفیت زندگی در این بیماران را کاهش می‌دهد.
این مددکار اجتماعی ادامه داد: انگ اجتماعی بیماری و عُقده‌های روانی و اجتماعی به بار می‌آورد و در نهایت به انزوا ختم می‌شود.
او افزود: نگاه منفی جامعه و اطرافیان به بیمار رنجی مضاعف بر درد بیماری تلقی می‌شود که همین مساله از عوامل اساسی در کتمان ابتلا و اقدام نکردن برای درمان از سوی شمار چشمگیری از مبتلایان است.
محمد شریفی اضافه کرد: این درحالی است که همه خدمات انجام مشاوره، آموزش و انجام آزمایش تشخیصی تنها با یک قطره خون و در کمتر از ۲۰ دقیقه، در مراکز و پایگاه‌های بهداشتی و مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری به صورت داوطلبانه و محرمانه و رایگان انجام می‌گیرد و در صورت تشخیص عفونت " اچ آی وی" نیز، خدمات درمانی، مشاوره و آزمایش به صورت مادام العمر در مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری به صورت رایگان و محرمانه به بیماران ارائه خواهد شد.
این مددکار اجتماعی با بیان اینکه انگ اجتماعی، رفتار‌های تبعیض آمیز با بیماران به‌دنبال دارد، افزود: این مساله بیماران مبتلا به ایدز را از جامعه جدا می‌کند و در نتیجه با این فرد یا گروه با بدگُمانی یا دشمنی رفتار می‌شود در حالی که بیشتر بیماری‌ها با حس همدردی یا دلسوزی از طرف افراد جامعه روبرو می‌شوند.
او افزود: احساس انگ حاصل از ابتلا به ایدز می‌تواند تاثیر منفی و پایداری بر میزان رضایت از زندگی در مبتلایان بگذارد و باعث می‌شود افراد از زندگی ناراضی بوده و از آن لذت نبرند، فعالیت و ارتباط‌های اجتماعی خود را از دست داده و سرانجام برداشت خوبی از وضعیت سلامت اجتماعی خود نداشته باشند.
مددکار اجتماعی ادامه داد:سیاست‌گذاران و مدیران بهداشتی درمانی جامعه، ضمن توجه به اثرات فردی و اجتماعی بیماری نسبت به افزایش آگاهی عمومی، تقویت معنویت افراد و راه اندازی کلینیک‌های مخصوص بیماران تلاش نموده تا اثرات انگ اجتماعی در آن‌ها کاسته شود.
محمد شریفی تصریح کرد: در این رابطه باید آموزش و آگاهی‌رسانی در جامعه جدی گرفته شود و مردم را ترغیب کنیم که از انگ زدن به بیماران پرهیز کنند.
منبع:ایرنا
