رویکرد جدید محققان می‌تواند برای درمان اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی و همچنین ارزیابی سایر مشکلات و بیماری‌ها مانند «اوتیسم» مورد استفاده قرار گیرد.

این رویکرد حرکت چشم‌های کودکان را در یک بازی واقعیت مجازی دنبال می‌کند و یادگیری ماشینی به تشخیص تفاوت‌ها در کودکان مبتلا به ADHD کمک می‌کند.

این مطالعه روی ۳۷ کودک که اختلال ADHD در آن‌ها تشخیص داده شده بود و ۳۶ کودک دیگر در گروه کنترل انجام شد.

این افراد در بازی‌های واقعیت مجازی EPELI و «شلیک به هدف» شرکت کردند که مستلزم تعیین مکان اشیاء پیش از شلیک به آن‌ها از طریق نگاه کردن به آن‌ها است.

لیزا مرزون، از محققان این مطالعه گفت: ما حرکات طبیعی چشمان کودکان را هنگام انجام کار‌های مختلف در بازی واقعیت مجازی دنبال کردیم که نشان داد یک راه موثر برای تشخیص نشانه‌های ADHD است. نگاه کودکان مبتلا به این اختلال مدت بیشتری روی اشیای مختلف خیره ماند که ممکن است نشانه‌ای از تاخیر در سیستم بینایی و پردازش ضعیف‌تر اطلاعات نسبت به کودکان دیگر باشد.

جو‌ها سالمیتاوال، از محققان این پروژه گفت: این صرفا یک فناوری جدید برای ارزیابی عینی نشانه‌های ADHD نیست. این بازی همچنین نسبت به آزمایش استاندارد عصبی- روانی (neuropsychological) برای کودکان جالب‌تر است. بازی EPELI فهرستی از وظایفی را ارائه می‌دهد که زندگی روزمره را شبیه‌سازی می‌کنند. کاربر باید با وجود عوامل مزاحم و پرت کننده حواس در محیط، وظایف خود را به یاد داشته باشد.

این تیم تحقیقاتی بر این باور است که بازی‌های واقعیت مجازی کاربرد‌های درمانی زیادی دارند. محققان قصد دارند یک درمان دیجیتال مبتنی بر بازی سازی (gamification-based digital therapy) ابداع کنند که به کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی کمک کند.

بازی واقعیت مجازی مذکور همچنین می‌تواند برای ارزیابی مشکلات مربوط به برنامه‌ریزی و انعطاف‌پذیری در افراد مبتلا به اوتیسم به کار رود. این بازی با اصلاح و تغییراتی همچنین برای ارزیابی مشکلات زبانی، ترومای مغزی و اختلال ADHD بزرگسالان قابل استفاده خواهد بود.