روابط آلمان با ایران متفاوت‌تر از رابطه فرانسه یا انگلیس با ایران است. کشوری که از مقاصد اصلی دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل است و ایرانیان زیادی در این کشور زندگی می‌کنند.

از تجهیز صدام دیکتاتور مخلوع عراق به سلاح شیمیایی و فروختن ماسک‌های ضد شیمیایی به ایران و دست آخر فرستادن مجروحان جنگی به آلمان برای درمان تا وارثان هیتلر آثار سلاح‌های شیمیایی خود را بر فرزندان این مرز و بوم ببینند و به بهانه درمان، آزمایش‌های ضد بشری خود برای ساخت و توسعه سلاح‌های کشتار جمعی را ادامه دهند.

آلمان که در قبل از انقلاب اسلامی یکی از شرکای ایران در ساخت نیروگاه اتمی بوشهر بود با اینکه بیشتر دستمزد خود را گرفته بود، اما پس از انقلاب به تعهداتش عمل نکرد.

محمود جعفری، معاون سازمان انرژی اتمی و مدیر عامل شرکت مادر تخصصی تولید و توسعه انرژی اتمی ایران گفته است: براساس معاهده بین دولت‌های ایران و آلمان غربی، قرارداد ساخت، نصب و تحویل ۲ واحد نیروگاه هسته‌ای ۱۲۹۳ مگاواتی از نوع آب سبک تحت فشار، در سال ۱۳۵۴ بین سازمان انرژی اتمی ایران و شرکت کرافت ورک یونیون (KWU) به صورت کلید در دست منعقد شد. شرکت آلمانی متعهد بود سوخت هسته‌ای مورد نیاز نیروگاه را برای مدت ۱۰ سال در چارچوب قراردادی جداگانه تأمین کند. همچنین به منظور تأمین آب شیرین منطقه با استفاده از بخار نیروگاه، احداث دو واحد آب شیرین‌کن به ظرفیت ۲۰۰ هزار مترمکعب از طریق قرارداد با شرکت ژاپنی پیش بینی شده بود. تا سال ۱۳۵۷، شرکت KWU عملیات طراحی، احداث و تأمین تجهیزات پروژه را براساس مفاد قرارداد منعقده اجرا می‌کرد که پس از پیروزی انقلاب این قرارداد با درخواست طرف آلمانی متوقف شد. جالب است بدانید که تا آن برهه زمان در پیش از انقلاب طرف ایرانی بیش از ۷۰ درصد از مبلغ مندرج در قرارداد را به شرکت آلمانی پرداخت کرده بود، اما طرف آلمانی تنها ۴۰ درصد در پروژه پیشرفت داشت.

یکی دیگر از چالش‌های ایران با آلمان واقعه میکونوس است. اتهامی که زدند و نتوانستند آن را ثابت کنند و فقط با یک همدستی با کشور‌های عضو اتحادیه اروپا برای مدتی سفرا را از خاک ایران فراخواندند، اما دوباره مجبور شدند سفرایشان را برگردانند.

سید حسین موسویان سفیر وقت ایران در آلمان می‌گوید: پرونده دادگاه میکونوس مربوط به قتل چهار تن از رهبران کرد ایرانی بود که به دعوت رسمی حزب سوسیال دموکرات آلمان برای شرکت در اجلاس بین‌المللی احزاب سوسیال‌دموکرات جهان به برلین سفر کرده بودند و هر چهار نفر در یک عملیات در رستوران میکونوس برلین به قتل رسیدند. بعد از این حادثه سرویس‌های امنیتی و جنایی آلمان بلافاصله چهار نفر را دستگیر کردند که سه نفر آن‌ها لبنانی و یک نفر ایرانی به نام آقای دارابی بود.

وی ادامه داد: بلافاصله بعد از حادثه ترور، معاون وزیر اطلاعات ایران به آلمان آمد و با سران سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی آلمان گفتگو کرد. آقای فلاحیان وزیر اطلاعات یک‌ سال بعد به آلمان سفر و در بالاترین سطوح امنیتی دو کشور گفتگو کرد. مدیرکل وقت وزارت اطلاعات دوبار به آلمان سفر و با مدیران ارشد دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی آلمان گفتگو کرد. آقای ولایتی وزیر خارجه، آقای واعظی و آقای متکی معاونین وزیر خارجه، آقای آصفی مدیرکل وزارت خارجه در سفر‌های متعدد به آلمان در سطوح مختلف موضوع را گفتگو کردند. معاون رئیس قوه قضاییه و رئیس دفتر قوه قضاییه در سفر به آلمان این موضوع را مطرح کردند. در این مدت همچنین نمایندگان وزارت اطلاعات در سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین، روزمره موضوع بحران میکونوس را پیگیری می‌کردند. رئیس‌جمهور در گفتگو‌های تلفنی با صدراعظم آلمان موضوع را مطرح کرد. من شخصا بیش از ۳۰۰ ملاقات در وزارت خارجه، دستگاه قضایی، پارلمان آلمان، دفتر صدراعظم و حتی با سران رسانه‌های آلمان با هدف نشان دادن عدم مداخله دولت ایران و بی‌گناهی آقای دارابی انجام دادم.

موسویان بیان کرد: متن رای دادگاه برلین یک صفحه است که فقط در مورد چهار نفر است و هیچ محکومیتی در مورد دولت ایران یا مقامات ایران در متن اصلی رای نیست.

پس از این وقایع دولت آلمان دوباره درصدد فرستادن سفیر خود به ایران برآمد. امری که رهبر انقلاب در اول فروردین ۱۳۷۷ با آن مخالفت کردند و گفتند: همه‌ اروپا با هم همدست شدند تا سرِ قضیه‌ی دادگاه میکونوس که بنده گفته بودم «چون در این قضیه، آلمان این گونه رفتار کرده است و سفرا رفتند، اگر سفرای دیگر می‌خواهند بیایند، بیایند؛ ولی سفیر آلمان، باید بعداً بیاید. حق ندارد با آن‌ها برگردد» این حرف را از بین ببرند، که سفیر آلمان، اگر شده با یک نفر دیگر با هم بیایند. دولت و ملت ایران ایستادند.

ایشان در سخنرانی دیگر در ۲۰ اسفند ۱۳۹۴ فرمودند: سر قضیّه‌ آن قهوه‌خانه‌ میکونوس، رئیس‌ جمهور وقت ما را متّهم کردند و به دادگاه میخواستند بکشانند؛ اسمش را به‌عنوان متّهم در دادگاه مطرح کردند! خب چه‌کار کنیم ما با اینها؟ برویم التماس کنیم؟ برویم بگوییم آقا با ما بهتر از این باشید؟ ما کاری نکردیم با اینها؛ این‌ها هستند که دشمنی می‌کنند. اگر ما در مقابل دشمنی دشمنانمان با شجاعت و با اقتدار نایستیم، ما را خواهند خورد، خواهند بلعید. «ما» که می‌گویم، یعنی کشور را، یعنی ملّت را؛ وَالّا شخص بنده و امثال بنده که اهمّیّتی نداریم؛ کشور را [خواهند بلعید]. ما مسئول کشوریم، مسئول ملّتیم، مسئول تاریخیم؛ نباید اجازه بدهیم. خب، بنابراین این‌ها رفتارشان با ما این‌جوری بوده.

آلمان در زمان اوج مذاکرات ۱+۵ هم موضعی به نفع ایران نداشت و هم اکنون رئیس جمهور این کشور با شخصی مثل علی کریمی که در اغتشاشات اخیر نقش لیدری را بازی کرد دیدار کرد و پس از آن به بهانه آنچه سرکوب اعتراضات خوانده شده رسما اعتبار صادراتی و ضمانت‌های سرمایه گذاری برای تجارت با ایران را تعلیق کرد. وزارت اقتصاد آلمان ادعا کرد با توجه به وضعیت بسیار جدی در ایران، فرمت‌های اقتصادی دیگر از جمله گفتگو درباره مسائل انرژی را تعلیق کردیم.

اقدامات دولتمردان آلمان برای دخالت در امور داخلی ایران در اغتشاشات اخیر به صورت آشکار انجام شد. تظاهرات برلین که از منافقین، سلطنت طلبان و تجزیه طلبان تشکیل شده بود یکی از آشکارترین اقدامات آلمانی‌ها برای نشان دادن دشمنی‌شان با ایران بود. اقدامی که حتی انگلیس که با سیاست‌های مزورانه‌اش معروف است و یا فرانسه که سالهاست مامن سران گروه تروریستی منافقین است، انجام ندادند.

مواضع آلمان در خصوص اغتشاشات اخیر زمانی جالب می‌شود که امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه در نشستی با معصی علینژاد رسما می‌گوید ما نه وظیفه‌مان است، نه اعتقاد داریم و نه مایلیم که نظام سیاسی شما را تغییر دهیم.

آلمانی‌ها اگر این موضع فرانسه که اخیرا نقش اصلی را در اجلاس اردن داشت و ایران هم یکی از مدعوین آن بود در کنار دیدار وزیر خارجه‌ فرانسه با حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه کشورمان و همچنین عکسی که از مکرون با امیرعبداللهیان و جوزپ بورل منتشر شد را در کنار هم بگذارند می‌توانند به تجدیدنظر فرانسه در سیاست‌هایش نسبت به زمان اغتشاشات در ایران پی ببرند، اما معلوم نیست آلمان بر چه اساس و رویکردی بر دامنه خصومتش با ایران می‌افزاید.