تجربه موفق حضور ستارگانی چون فریدون زندی، اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد در تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های گذشته باعث شده تا توجه فوتبال‌دوستان ایرانی به طوری ویژه روی فوتبالیست‌هایی با ملیت ایرانی که در خارج از کشور بازی می‌کنند، جمع شود.

این موضوع به خصوص از زمان حضور کی‌روش روی نیمکت ملی و علاقه این سرمربی به پیدا کردن استعدادهایی از این دست بیشتر شد به طوری که فوتبالیست‌های نظیر استیون بیت‌آشور، دنیل داوری و امید نظری که تا پیش از آن برای تماشاگران ایرانی آشنا نبودند، به بدنه تیم ملی اضافه شده و مدتی هرچند کوتاه به اردوها راه پیدا کردند.

آخرین فوتبالیست تیم ملی که از این طریق مورد توجه قرار گرفت و در ادامه هم به واسطه حضور مداوم در سطح اول فوتبال اروپا در جمع ستاره‌های تیم ملی ماندگار شد، سامان قدوس بود که بعد از شکوفایی در فوتبال سوئد مورد توجه ویژه کادر فنی تیم ملی ایران قرار گرفت.

اما در این بین فوتبالیست‌های کمترپراخته‌شده‌ای هم بودند که ملیت و اصالتی ایرانی دارند اما هرگز به تیم ملی ایران راهی پیدا نکردند. یکی از این بازیکنان، کریستوفر خازنی، هافبک 27 ساله‌ای است که در کشور سوئد فوتبال را به طور جدی شروع کرد و پس از حضور در تیم‌هایی چون انبی‌برگز، استوک‌ساند و سیلویا، در نهایت از سال 2019 به تیم نورشوپینگ در سطح اول فوتبال این کشور پیوست.

اما دلیل شهرت این بازیکن در فوتبال سوئد، نه مسائلی مربوط به اصالت ایرانی او، که به ماجرای عجیبی برمی‌گردد که چند ماه قبل برای او رخ داده است. این بازیکن 27 ساله در ابتدای ماه آوریل اعلام کرد که به مدت نامعلومی از فوتبال کناره‌گیری خواهد کرد.

خازنی بعدها در مصاحبه ای با سایت باشگاه اعلام کرد که دلیل این دوری از فوتبال، وجود یک تومور بدخیم سرطانی در مغزش بوده است که در اردیبهشت ماه با موفقیت آن را جراحی کرد:" من دوباره روی پاهایم ایستاده ام و با توجه به آنچه که پشت سر گذاشته ام، احساس خیلی بهتری نسبت به خودم دارم چون فکر می‌کردم دیگر هرگز سلامتم را به دست نمی‌آورم."

این بازیکن البته از سوی هواداران تیمش به خوبی مورد حمایت قرار گرفت و علاوه بر طرف گرافیکی ویژه‌ای که براش درست کردند، در یک حرکت خیرخواهانه، سی هزار کرون سوئد برای او جمع‌آوری کردند. اتفاقی که اشک‌های او را به دنبال داشت:«من همه مسابقات تیم را تماشا کرده ام و مخصوصاً آن جمع آوری کمک مالی را به یاد دارم. من خیلی متاثر شدم و وقتی آن طرح روی سکوها را دیدم کاملا شوکه شدم. در خانه نشستم و اشک در چشمانم حلقه زد، آن موقع همه چیز در مورد بیماری‌ام تازه بود. این احساس خاصی بود و من بسیار بسیار سپاسگزارم برای همه محبتی که دریافت کردم. این به من انرژی مضاعفی داده است و من بسیار سپاسگزارم. من همیشه نتوانستم برای هوادارانی که با من تماس می‌گیرند وقت کافی بگذارم، اما دیده‌ام که همه برای من چه کرده‌اند و بسیار ممنونم.»

اما برگشت این بازیکن 27 ساله به فوتبال قطعی نیست. او تا مدت‌ها بعد از عملش سردرد داشت و تنها فعالیتی که مجاز به انجامش بود، پیاده‌روی با کمترین سرعت ممکن بود و چندماه طول کشید تا احساس سلامتی کند و در نهایت باید دید آیا این بازیکن ایرانی، دوباره به فوتبال حرفه‌ای برمی‌گردد یا خیر.