مدافعان زن زندگی آزادی کدام زن را می‌خواهند؟
نگاهی به سابقه چندماهه طرفداران شعار «زن، زندگی، آزادی» معنای شفاف تری از شعار و ادعایشان روشن می‌کند که در این گزارش به آن پرداخته ایم.
«زن، زندگی، آزادی» را باید از نو بخوانیم. منظورشان کدام زن و کدام معنا از زن است؟ یا آرمان شان کدام زندگی است؟ و اینکه آزادی در منظومه این جریان چه معنایی می‌دهد؟
آزادی یا دیکتاتوری؟
یک مغازه دار اهل سردشت در مصاحبه‌ای می‌گوید صبح روز‌هایی که فراخوان اعتصاب می‌دهند چند موتوری از ابتدای بازار شروع به حرکت میکنند و در مسیرشان هر کدام از مغازه‌ها باز باشد شیشه اش را می‌شکنند و خسارتی وارد میکنند. بعضی مغازه دار‌ها معمولا از ترسشان جرات نمیکنند در آن روز‌ها مغازه شان را باز کنند.
ماجرای آن مغازه دار سنندجی با رئیس جمهور هم یک مورد دیگر است. وقتی یک مغازه دار کُرد از روی محبت به رئیس جمهور شیرینی تعارف می‌کند با تهدید مدافعان «زن زندگی آزادی» مواجه می‌شود و بعد از چند ساعت برای در امان ماندن از آسیب احتمالی با انتشار فیلمی از تعارف خود به رئیس جمهور ابراز پشیمانی می‌کند.
بیشتربخوانید
این صحنه دو سکانس دارد: اولی شخصیت خود آن مغازه دار است و دومی شخصیتی که پس از تهدید از خود نمایش می‌دهد. جالب آنکه این مغازه دار مطمئن است حتی اگر علیه رئیس جمهور حرف بزند خطری او را تهدید نمی‌کند، اما می‌داند اگر علیه رئیس جمهور موضع نگیرد حتما دچار خسارت می‌شود.
برخی از هنرمندان هم که به عنوان خبرنگار سراغشان می‌رویم تا نظرشان را بپرسیم از ابراز نظر واقعی خودشان ابا دارند. می‌گویند همین جماعت تهدیدشان کرده اند که اگر از نظام دفاع کنید تمام کنسرت هایشان به آشوب کشیده می‌شود.
توییتر منوتو معنای آزادی را از این منظر بهتر به تصویر می‌کشد و آن را ابتکاری برای پیوستن به اعتصابات معرفی می‌کند.
زن، جسدی برای براندازی!
مدافعان «زن زندگی آزادی» کدام زن را می‌خواهند؟ تمام زنانی که نماد این جریان شده است را مرور کنید. همه شان زنانی هستند که یا خودکشی کرده‌اند و یا به دلایلی فوت شدند. زن در منظومه این جریان یک جسدی است که می‌تواند نماد مظلومیت باشد تا عواطف اجتماعی را تحریک کنند و مردم را علیه حکومت اسلامی تهییج کنند.
زن در منظومه این جریان یک ابزار است. گاهی ابزاری برای هوس رانی و گاهی ابزاری برای تهییج افکار عمومی برای یک براندازی!
زندگی با طعم تحریم و تجزیه!
سابقه تحریم‌ها به دوران ملی شدن صنعت نفت ایران باز میگردد. زمانی که دکتر مصدق و آیت الله کاشانی در دولت و مجلس کار را برای غربی‌ها سخت کردند و در نهایت نفت ایران از چنگ انگلیسی‌ها و غربی‌ها درآمد، شرکت‌های ایرانی توسط همین کشور‌ها تحریم شد.
حالا مدافعان «زن زندگی آزادی» در تمام فراخوان هایشان به مردم فشار می‌آورند در اعتصابات نه چیزی بخرید و نه چیزی بفروشید. بازار را هم بهم میریزند تا کسی جرات نکند خرید و فروشی کند.
این جریان یک گام فراتر میرود. فضای مجازی را پر میکنند از این عبارت که مردم پول هایتان را از بانک‌ها بیرون بکشید، چون میخواهیم سیستم بانکی را هک کنیم! بماند که صرف این عمل ضربه به بانک و اقتصاد کشور است، اما اولین کسی که از هک بانک دچار گرفتاری و مشکلات خواهد شد چه کسی است؟ جز اینکه مردم در نقل و انتقال مالی برای ضروری‌ترین امور خود به بن بست می‌خورند؟ طنز روزگار ما این است که همین کمپین ساز‌ها مدعی حمایت از مردم هم هستند. زندگی مردم را به بن بست می‌کشانند و شعار زندگی سر می‌دهند.
این شروع ماجرا است پایان آن نیست. برنامه این جریان برای فردای براندازی چیست؟ ما می‌گوییم تجزیه، خودشان می‌گویند کنفدرالیسم! تعریف مایکل لدین از کنفدرالیسم را بخوانید. تعبیر لدین به این معناست: فدرالیسم یک دستی است که وصل به یک بدن است، اما کنفدرالیسم دستی است که دیگر بدنی ندارد! بدن را بخوانید ایران و دست‌ها بخوانید اقوام.
تمام گروه‌های معارض از کومله و دموکرات و اهوازیه و ... وقتی در جلسه‌ای با محوریت امریکن اینترپرایز حول مایکل لدین عضو ارشد این اندیشکده آمریکایی جمع شدند بر سر یک ایده در مورد ایران توافق کردند و آن ایده کنفدرالیسم برای فردای براندازی در ایران بود. ایده محوری این جریان برای زندگی حذف ایران است. کردستانی بدون آذربایجان و آذربایجانی بدون سیستان و بلوچستان و خراسانی بدون خوزستان و ... این طرح فردای براندازی است که مدافعان «زن زندگی آزادی» بر سر آن توافق کرده اند.
منبع: فارس
مترجم سخنرانی‌های سیدحسن نصرالله:
هنوز شهادت سیدحسن را باور نکرده‌ام/ سخنرانی او بعد از شهادت حاج قاسم را هیچ‌وقت از یاد نمی‌برم
