در یکچهارم نهایی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر تیم ملی مراکش مقابل تیم ملی پرتغال به پیروزی رسید و به مرحله نیمه نهایی راه یافت.
یکی از صحنههای زیبایی که در جریان جشن صعود این تیم به نیمه نهایی شکل گرفت، خوشحالی بازیکنان مراکش با پرچم فلسطین بود؛ مردم فلسطین در سراسر فلسطین اشغالی درپی راهیابی مراکش به مرحله نیمه نهایی جام جهانی خوشحالی کردند.
جنبش حماس پیروزی تیم ملی فوتبال مراکش مقابل پرتغال و راهیابی به جمع ۴ تیم پایانی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر را تبریک گفت.
«حازم قاسم» سخنگوی حماس در بیانیهای تأکید کرد: «این دستاورد ورزشی بزرگ و راهیابی تیم ملی فوتبال مراکش به جمع ۴ تیم پایانی را تبریک میگوییم. این دستاوردی تاریخی برای ورزش کشورهای عربی است و ما برای تیم ملی فوتبال مراکش در بازیهای بعدی هم آرزوی موفقیت میکنیم.»
فلسطینیان ساکن قدس و اردوگاه جنین نیز پس از پیروزی تیم ملی فوتبال مراکش مقابل پرتغال شادی کردند.
بازیکنان تیم ملی مراکش پیش از این هم پس از پیروزی مقابل تیم ملی اسپانیا، در حمایت از ملت فلسطین، با پرچم این کشور دور افتخار زدند؛ آنان با بالا بردن پرچم فلسطین، بر آرمانهای آن تأکید کردند.
مردم مراکش در پی گل اول تیم ملی این کشور در در یکچهارم نهایی جام جهانی ۲۰۲۲ ابراز خوشحالی کردند.
شرط میبندم که نه!
درود بر مردم لبنان و فلسطین و مراکش
مرگ بر اسرائیل و آمریکا
این تحلیل شما بر مبنای محاسبات سیاسی ممکن است درست باشد ولی بر مبنای محاسبات عدلی درست نیست. پیروزی مراکش تنها پیروزی کشور مراکش نیست. پیروزی کشوری اسلامی است، پیروزی ملتی است که صدها سال مستعمره بوده. نگویید فوتبال سیاسی نیست که توجیهی خنده دار خواهد بود.
در اوایل اسلام بین امپراتوری روم و ایران جنگ بود. این جنگ هیچ ربطی به اعراب نداشت. اما مسلمانان از روم بخاطر اینکه مسیحی بودند حمایت می کردند و مشرکین از ایران. ایران روم را شکست داد و مسلمانان غمگین شدند. جالب است بدانید بلافاصله سوره روم نازل شد و به مسلمانان مژده پیروزی روم را داد که چند سال بعد اتفاق افتاد. در حالی که برد و باخت جنگ برای اعراب تفاوتی نداشت و دو طرف جنگ هیچکدام رابطه و دوستی با مسلمانان نداشتند و حتی حکومتشان غیراسلامی بود اما خدا پیروزی یک طرف را به مسلمانان مژده می دهد.
اینکه باید طرفدار مراکش بود که کاملا واضح است حتی اگر مسلمان هم نبودند. اینکه تیم یک کشور آفریقایی بتواند این طور موفق شود باعث کاشتن بذر امید در دل مردم مظلوم و ستمدیده نمی شود؟ آیا این حس که آنها نیز می توانند پیشرفت کنند را در آنها و بسیاری کشورهای دیگر ایجاد نمی کند؟
وگرنه مسلمان های چین و میانمار هم بدتر هستن