به گزارش خبرگزاری رویترز، ریشی سوناک، نخست وزیر انگلیس با بیان این که به اصطلاح «دوران طلایی» روابط با چین به پایان رسیده است، گفت: چالش نظام‌مند پکن برای منافع و ارزش‌های انگلیس در حال حادتر شدن است.

سوناک در نخستین سخنرانی مهم خود در زمینه سیاست خارجی گفت رویکرد انگلیس در قبال چین باید متحول شود و پکن «آگاهانه برای نفوذ جهانی با استفاده از همه سطوح قدرت دولتی در حال رقابت است.»

او با اشاره به توصیف جورج اوزبورن، وزیر دارایی سابق، درباره روابط چین-انگلیس در سال ۲۰۱۵، گفت: «بگذارید واضح بگویم، دوران به اصطلاح طلایی و همچنین این ایده ساده لوحانه که تجارت منجر به اصلاحات اجتماعی و سیاسی می‌شود، به پایان رسیده است.»

با این حال، برخی در حزب محافظه کار سوناک از وی انتقاد کرده و اورا نسبت به لیز تراس کمتر جنگ طلب می‌دانند.

وی با اشاره به بیانیه بی بی سی مبنی بر این که یکی از خبرنگارانش توسط پلیس چین مورد تعرض قرار گرفته است، گفت: «ما توجه داریم که چین چالشی نظام‌مند برای منافع و ارزش‌های ما دربر دارد، چالشی که با حرکت این کشور به سمت اقتدارگرایی بیشتر، حادتر می‌شود. البته، ما نمی‌توانیم اهمیت چین را در امور جهانی- برای ثبات اقتصاد جهان یا مسائلی مانند تغییرات آب و هوایی- نادیده بگیریم. آمریکا، کانادا، استرالیا، ژاپن و بسیاری از دیگر کشور‌ها نیز این را درک می‌کنند.»

سوناک گفت: انگلیس تحت رهبری وی وضع موجودرا انتخاب نخواهد کرد و با رقبای بین المللی نه با لفاظی، بلکه با عملگراییِ قاطعانه مقابله خواهد کرد.

وی درباره اوکراین گفت دولت وی کمک نظامی به کی یِف را در سال آینده ادامه خواهد داد و حمایت قدرتمند بوریس جانسون و لیز تراس، نخست وزیران سابق، را حفظ خواهد کرد. سوناک گفت: «بنابراین تردید نکنید، ما تا زمانی که طول بکشد در کنار اوکراین خواهیم ایستاد. ما کمک نظامی خود را سال آینده حفظ خواهیم کرد یا افزایش خواهیم داد و همچنین حمایت جدیدی برای دفاع هوایی ارائه خواهیم کرد.»

در سپتامبر، انگلیس اعلام کرد امسال با ۲/۳ میلیارد پوند (۲/۸ میلیارد دلار) کمک نظامی به اوکراین، پس از آمریکا بیشترین کمک نظامی به کی یف را ارائه کرده است.

سوناک تأکید کرد انگلیس نیز مانند دشمنان و رقبای خود، مثل روسیه و چین، باید رویکردی بلندمدت در پیش بگیرد. وی گفت: «در مواجهه با این چالش ها، برنامه ریزی کوتاه مدت یا خیال خام، کافی نخواهد بود. ما نمی‌توانیم به استدلال‌ها یا رویکرد‌های جنگ سرد یا به احساساتی شدنِ صِرف درباره گذشته، بسنده کنیم.»