یک مطالعه جدید به رهبری دانشمندان دانشگاه جیمز کوک استرالیا نشان داد که بیش از ۶۳ هزار نفر در سال ۲۰۱۹ بر اثر مارگزیدگی جان خود را از دست دادند که عمده این مرگ‌ها به دلیل عدم وجود پادزهر مناسب در مناطق روستایی بوده است. اکثریت قریب به اتفاق این مرگ و میر‌ها (۵۱۰۰۰) در کشور هند اتفاق افتاده است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که هدف سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای به نصف رساندن مرگ و میر ناشی از مارگزیدگی تا سال ۲۰۳۰ به احتمال زیاد محقق نخواهد شد.

ریچارد فرانکلین؛ استاد بهداشت عمومی در دانشگاه جیمز کوک گفت: مداخلات برای اطمینان از انتقال سریع‌تر پادزهر باید با استراتژی‌های پیشگیرانه مانند افزایش آموزش و تقویت سیستم بهداشت روستایی ترکیب شود. اطمینان از دسترسی به موقع پادزهر در سراسر مناطق روستایی جهان جان هزاران نفر را نجات می‌دهد و سرمایه‌گذاری بیشتر در ابداع و گسترش این مداخلات باید در اولویت قرار گیرد تا اهداف سازمان بهداشت جهانی برای کاهش مارگزیدگی و بیماری‌های استوایی محقق شود.

دانشمندان با جمع‌آوری داده‌های کالبد شکافی و رکورد‌های حیاتی از مجموعه داده‌های بار جهانی بیماری، نسبت مرگ و میر ناشی از مار‌ها را بر اساس مکان، سن، جنس و سال مدل‌سازی کردند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که اکثر مرگ و میر‌های ناشی از مارگزیدگی در جنوب آسیا، به ویژه در کشور‌هایی مانند هند، پاکستان و بنگلادش رخ داده است.

در هند، میزان مرگ و میر ناشی از مار‌ها چهار نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود که به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین جهانی ۰.۸ نفر در ۱۰۰ هزار نفر است. منطقه جنوب صحرای آفریقا در رتبه دوم قرار گرفت و نیجریه بیشترین تعداد مرگ و میر (۱۴۶۰) را داشت.

پروفسور فرانکلین اظهار کرد: اگر داروی ضد سم در عرض ۶ ساعت پس از گزش تجویز نشود، احتمال مرگ ناشی از نیش مار سمی به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال، در جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا، بسیاری به دنبال درمانگر‌های سنتی می‌گردند یا در کلینیک‌هایی حضور می‌یابند که آموزش کافی در مورد نحوه درمان مارگزیدگی ندارند و یا فاقد پادزهر برای انجام درمان‌های نجات‌بخش هستند.

وی ادامه داد: این بیمارستان‌ها، اغلب دسترسی کافی به دیالیز، دستگاه تنفس مصنوعی و انتقال خون ندارند که برای مدیریت عوارض مسمومیت ضروری هستند را ندارند.

EARTH نوشت، محققان پیش‌بینی می‌کنند که تعداد مرگ و میر ناشی از مارگزیدگی تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۶۸ هزار نفر افزایش یابد که بیشتر به دلیل افزایش جمعیت است.