قدیمیترین DNA انسان در بریتانیا نشان میدهد که بریتانیا در پایان آخرین عصر یخبندان ، حداقل دو گروه ژنتیکی متمایز از انسانها بوده است.
حدود ۱۹۰۰۰ سال پیش، صفحات یخی که بخش اعظم بریتانیا را پوشانده بودند، در حال ذوب شدن بوده و آن قسمت دوباره برای انسان قابل سکونت شد.
شواهد بازگشت آنها به حدود ۱۵۵۰۰ سال پیش برمی گردد.
این گروههای اولیه از سرزمینهای غرقشدهای عبور کردند که زمانی بریتانیا را به سرزمین اصلی اروپا متصل میکرد.
بقایای انسان از اواخر عصر یخبندان تنها در تعداد انگشت شماری از مکانها در بریتانیا یافت شده است. از جمله در غار گوف (Gough) در سامرست و غار کندریک در Llandudno ولز.
شهرت اولی به خاطر این است که خانه مرد چدار، فردی که حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش میزیسته است و همچنین بقایای قدیمیتری که نشانههایی از آدمخواری را نشان میدهند، مشهور است.
اکنون محققان DNA را از دو فرد یافت شده در این مکانها استخراج و تجزیه و تحلیل کرده اند.
دکتر سوفی چارلتون ، نویسنده اول این مطالعه از دانشگاه یورک گفت: ما میتوانیم ببینیم که در این دوره یخبندان ، دو اصل و نسب ژنتیکی متفاوت در بریتانیا وجود داشته اند که شاید آن چیزی نیست که انتظار داشتیم پیدا کنیم.
چارلتون و همکارانش با نوشتن مقاله در مجله Nature Ecology & Evolution گزارش دادند که چگونه تجزیه و تحلیل ایزوتوپی را بر روی بقایای باقی مانده انجام داده اند و به آنها اجازه دادند سهم منابع غذایی مختلف را در رژیم غذایی خود انتخاب کنند و در نتیجه تاریخگذاری رادیوکربنی خود را اصلاح کنند.
استخوان حکاکی شده انسان از غار گوف، سامرست
تیم با حمایت از کارهای قبلی، دریافت که انسان در غار گوف عمدتاً به حیوانات زمینی مانند اسب متکی است؛ در حالی که رژیم غذایی غار کندریک شامل موجودات دریایی میشود.
سپس محققان DNA هستهای و میتوکندریایی این دو فرد را تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج نشان میدهند که بقایای غار گوف متعلق به یک ماده است که حدود ۱۴۹۰۰ سال پیش میزیسته است. این ماده که آدم خوار شده بود، با فردی که در غاری در بلژیک کشف شده بود به نام Goyet Q۲ که ۱۵۰۰۰ سال پیش میزیسته است، نسب مشترک داشت.
این اصل و نسب، مرتبط با گروههایی که از جنوب غربی اروپا گسترش یافتهاند، با انواع خاصی از ابزار سنگی، رفتار با مردگان، هنر غارنشینی و سایر شیوههایی که فرهنگ مگدالن نامگذاری شدهاند، مرتبط بوده است.
در واقع، آثار باستانی به سبک مجدلنیایی در غار گوف پیدا شد.
با این حال، با وجود این که غار کندریک حاوی یک ابزار سنگی به سبک مگدالن و یک استخوان گاو بریده شده از زمان غار ماده گاف است، بقایای غار کندریک تبار متفاوتی را نشان میدهد.
این فرد، مردی است که حدود ۱۳۵۰۰ سال پیش زندگی میکرده است. با بقایای ۱۴۰۰۰ ساله که در ویلابرونا، شمال ایتالیا یافت شده، نسب مشترک دارد.
چنین اجدادی با شکارچیان گردآورنده غربی که از جنوب شرق اروپا یا شرق نزدیک گسترش یافته اند مرتبط است.
محققان میگویند: نتایج نشان میدهند که غار کندریک ممکن است چندین شغل داشته باشد.
دکتر سلینا بریس ، یکی از نویسندگان این مطالعه از موزه تاریخ طبیعی گفت: با توجه به این که ترکیبی از دو اصل و نسب قبلاً در بقایای انسانهای قدیمی از جنوب اروپا پیدا شده بود، نتایج غیرمنتظره بود و مطالعه جدید نشان داد که مرد چدار نیز به این بیماری مبتلا بوده است.
تیم تحقیقاتی گفت: نتایج نشان میدهند که حداقل دو گروه انسانی مختلف، با اجداد، رژیمهای غذایی و فرهنگهای مختلف از جمله شیوههای تشییع جنازه در پایان آخرین عصر یخبندان در بریتانیا حضور داشتند.
با این حال، دکتر ریانون استیونز، یکی از نویسندگان این کار از دانشگاه کالج لندن، گفت: این مطالعه فقط دو فرد را مورد بررسی قرار داده است، به این معنی که هنگام تلاش برای جمعآوری دادههای مختلف احتیاط لازم بود.
به عنوان مثال او گفت: مردم مجدلیه در سایر نقاط اروپا به خوردن ماهی معروف بودند.
پروفسور پل پتیت از دانشگاه دورهام که در این تحقیق شرکت نداشت گفت: کار باستانشناسی قبلاً نشان داده بود که انسانهای غار گوف و غار کندریک با هم معاصر نیستند و سرنخهایی درباره رژیم غذایی و اصل و نسب آنها ارائه کرده است.
او گفت: تحقیقات جدید قدرت تجزیه و تحلیل DNA باستانی را برای حل معمای این که آیا تغییرات ناگهانی فرهنگ در ما قبل تاریخ ناشی از جابهجاییها و گسستگیهای جمعیتی بوده است یا به دلیل گسترش ایدهها را برجسته میکند.
تحقیقات نشان میدهند با توجه به آنچه که ما قبل تاریخ از مدتها پیش در مورد جمعیتهای بسیار متحرک و کوچک شکارچیان جمعآور عصر یخبندان میدانستند، این [تحقیق] شواهدی را به تصویر رو به رشد گروههای انسانی بسیار کوچک و از نظر اکولوژیکی شکننده میافزاید که در سراسر اروپای اواخر پلیستوسن پخش شدهاند.
منبع: سایت گاردین