آن دایره سبز کوچکی که آواتار یک حساب کاربری را احاطه کرده است؛ به شما یک چیز میگوید: شما اجازه دسترسی انحصاری به محتوایی را دارید که دیگران از آن حذف شدهاند.
در طول تکامل رسانههای اجتماعی، یک چیز وجود دارد که پلتفرمها بارها و بارها راههای جدیدی را برای ارائه آن ایجاد میکنند: افزایش سروتونین برای رضایت فوری از طریق اعلان.
از محصولات رسانههای اجتماعی قدیمی مانند MySpace’s Top ۸ یا Facebook Poke گرفته تا دوست صمیمی شخصی در اینستاگرام یا حلقه توئیتر؛ همه اینها به رفتارهای بسیار رایج و ماقبل تاریخ انسان و تمایل به برقراری ارتباط منجر میشوند.
دکتر آکوا بواتنگ، روان درمانگر دارای مجوز مستقر در فیلادلفیا، گفت: ما باید به پس زمینه رسانههای اجتماعی فکر کنیم. این موضوع واقعا روی سیستم پاداش داخلی ما کار میکند که توسط توسعه دهندگان برنامهها و افرادی که در کار روانشناسی بازار هستند، به خوبی مورد مطالعه قرار میگیرد و واقعا چیزهایی را ایجاد میکند که خوشایند مشتری است.
محصولات جدیدی که احتمالا میتوانند در حساب کاربری توسعهیافته توسط کاربر معتبر جلوه داده شوند، دوستان نزدیک در اینستاگرام و حلقههای کپیکننده توئیتر مکانی برای محتوایی هستند که تنها برای یک گروه در نظر گرفته شدهاند نه برای کل دنبالکنندگان شما.
به طور معمول محتوای قابلیت دوستان نزدیک یا همان کلوزفرند، نسخه معمولیتری از خودش است؛ اما لزوما خصوصی نیست یا آنچه او میخواهد از سایر افراد حفط کند.
به گفته روانشناسان بر اساس سیستم پاداش فیزیولوژیکی ما، انسانها واقعا با این احساس رشد میکنند. این ایده که شما در هر نوع چیز خصوصیتری قرار میگیرید با پرستیژ، احساس تعلق، شاید حتی اعتبار، احساس اهمیت و ارزش همراه است. بسته به چهارچوب فرد و این که چقدر متفاوت به آن احساس ارزش نیاز دارد.
جایی که فردی در این طیف قرار میگیرد، نحوه استفاده از رسانههای اجتماعی را راهنمایی میکند و در نهایت این چیزی است که نحوه استفاده افراد از عملکردهایی مانند دوستان نزدیک و حلقه توئیتر را برای مواردی دیگر غیر از تولید محتوا، برای افرادی که ارتباط عمیقتری با آنها دارند، متنوع میکند.
کلوزفرندها یا همان دوستان نزدیک میتوانند برای کار استراتژیک باشند
گاهی پلتفرم مورد نظر هم به عنوان ابزار نشانه گذاری و هم به عنوان وسیلهای برای پیشرفت یک رابطه عمل میکند. سالها پیش، لینکدین یک راه عالی و آسان برای ارتباط با دیگران بود. شما کاربران دیگر را اضافه میکنید، پیامی را رد و بدل میکنید و یکدیگر را به یاد میآورید. زمانی لینکدین یک راه عالی بود.
برای انحصار و طرد شدن است
یک عامل ایمنی وجود دارد. کاربران ممکن است از فهرستهای کوتاه شده خود برای به اشتراک گذاشتن تصویر فرزندان یا مکانهای قابل تشخیصی استفاده کنند که نمیخواهند همه به آن دسترسی داشته باشند، یا میخواهند در مورد افرادی که به آنها اجازه مشارکت در محتوای خاص را میدهند، گزینشیتر عمل کنند.
به گفته یک روانشناس، هدف از گردآوری فهرست حلقههای توئیتر دوگانه است. معمولا در این موارد افراد میخواهند از درگیری توهین آمیز اجتناب کنند.
برخی برای نزدیک شدن به افرادی غیر صمیمی کلوزفرند یا حلقه توئیتر ایجاد میکنند
کاربران نه تنها از کلوزفرند و حلقه توئیتر برای دور نگه داشتن افراد خاص از مشاهده محتوای خصوصی استفاده میکنند؛ بلکه از این روش برای ایجاد رابطه با افرادی که نمیشناسند، بهره میبرند. افزودن علاقهمندی، جنبه خصوصیتر و گاهی معتبرتر از شما را برای جذب آنها به مشارکت ارائه میدهد. میل به نزدیکی با ارائه دسترسی بیشتر دنبال میشود که تقریبا در حال جهانی شدن است.
به گفته روانشناسان، از لحاظ دیجیتالی، شما تنها نگاهی اجمالی به این شخص دارید. شما فقط بخشهایی از کسی را میبینید که آنها میخواهند شما ببینید.
همه نمیخواهند آن قدر نزدیک باشند
هیچ انصرافی وجود ندارد. هنگامی که کاربر به دوستان نزدیک یا حلقه شخصی اضافه میشود، نمیتواند بدون درخواست از لیست خارج شود و مسدود کردن حساب و یا حذف تنها راه است. هیچ راهی برای خروج از محتوای دوستان نزدیک یا حلقهها وجود ندارد. اگر گزینهای برای تصمیم گیری وجود داشته باشد، اشتراک خود را از لیست دوستان نزدیک برخی از افراد لغو کنید؛ زیرا دسترسی به آن بسیار زیاد است.
به اعتقاد کارشناسان، پلتفرمهای رسانههای اجتماعی اغلب با نحوه نامگذاری قسمتهای خود باعث سردرگمی میشوند. این افراد پیرو هستند، اما چه میزان از خودگذشتگی واقعا آنها را دنبالکننده میکند. این میتواند باعث سردرگمی داخلی حتی در مورد اصطلاح دوستان شود. اینها دنبال کنندگان من هستند، اما آیا اینها دوستان من هستند؟ این گیج کننده است؛ زیرا به ارتباطات سالم مربوط میشود و دقیقا به همین دلیل است که بسیاری از ما افراد غریبه در حلقههای خود و در لیست دوستان نزدیک خود داریم.
بیشتر بخوانید
منبع: Mashable