در یافته‌های علمی که در Nature Medicine منتشر شده است ، محققان دریافتند افرادی که حامل آلل (نسخه) یک ژن HLA به نام HLA-DQB۱*۰۶ هستند، نسبت به افرادی که این کار را نمی‌کنند، پاسخ آنتی‌بادی بالاتری تولید می‌کنند.

محققان همچنین دریافتند افرادی که حامل این ژن هستند (در دو نفر از هر پنج نفر در بریتانیا وجود دارد) نسبت به افرادی که آن را نداشتند، کمتر احتمال ابتلا به عفونت COVID-۱۹ را پس از واکسیناسیون داشتند.

ژن HLA به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا پروتئین‌های خود بدن را از پروتئین‌های خارجی ساخته‌شده توسط ویروس‌ها و باکتری‌ها تشخیص دهد.

به گفته محققان، این مطالعه برخی از اولین شواهد را از رابطه بین عوامل ژنتیکی و نحوه واکنش سیستم ایمنی افراد به واکسن‌های COVID-۱۹ ارائه می‌کند.

جولیان نایت، پروفسور پزشکی ژنومیک در مرکز Wellcome برای ژنتیک انسانی دانشگاه و محقق ارشد این مطالعه، گفت: از این مطالعه شواهدی داریم که ترکیب ژنتیکی یکی از دلایلی است که ممکن است در پاسخ ایمنی بدنمان پس از واکسیناسیون کووید-۱۹ با یکدیگر تفاوت داشته باشیم.

ما دریافتیم که به ارث بردن یک نوع خاص از ژن HLA با پاسخ‌های آنتی بادی بالاتر مرتبط است.

تحقیقات بیشتری برای درک بهتر اهمیت بالینی این ارتباط خاص مورد نیاز است، و به طور گسترده‌تر اینکه شناسایی این نوع ژن می‌تواند به ما در مورد چگونگی ایجاد پاسخ‌های ایمنی مؤثر و راه‌هایی برای ادامه بهبود واکسن‌ها برای همه ارائه بدهد.

محققان در ابتدا نمونه‌هایی را از ۱۱۹۰ شرکت‌کننده که در آزمایش‌های بالینی واکسن COVID-۱۹ دانشگاه آکسفورد ثبت‌نام کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

برای ارائه شواهد بیشتر از یافته‌های خود، آن‌ها همچنین DNA بزرگسالانی به تعداد ۱۶۷۷ را که در برنامه تحقیقاتی آکسفورد ثبت نام کرده بودند بررسی کردند و به گزینه‌های دوز دوم برای افرادی که واکسن Oxford-AstraZeneca یا Pfizer-BioNTech را به عنوان دوز اول دریافت کردند، پرداخت.

سپس نمونه‌های DNA کودکانی را که در آزمایش‌های بالینی واکسن Oxford-AstraZeneca شرکت کرده بودند، بررسی کردند.

محققان یافته‌های زیر را گزارش کردند: افراد حامل ژن HLA-DQB۱*۰۶ در ۲۸ روز پس از اولین واکسن، پاسخ آنتی بادی بالاتری را در برابر واکسن‌های کووید ثبت کردند.
احتمال بیشتری وجود داشت که همان افراد در همه زمان‌ها پس از واکسیناسیون، پاسخ آنتی‌بادی بالاتری داشته باشند.
در نهایت، با داده‌های متوسط از ۴۹۴ روز پیگیری، در آزمایش‌های اولیه، محققان دریافتند که آلل ژن در حدود یک سوم افرادی که علائم کووید-۱۹ را با آزمایش سواب مثبت برای SARS-CoV-۲ گزارش کرده بودند، در مقایسه با آلل وجود داشت.

دکتر الکساندر منتزر، مدرس بالینی آکادمیک NIHR در مرکز ولکام برای ژنتیک انسانی و محقق اصلی این مطالعه، گفت: ما تغییرات گسترده‌ای را در سرعت مثبت شدن تست COVID-۱۹ پس از واکسیناسیون مشاهده کرده ایم.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که کد ژنتیکی ممکن است بر میزان احتمال وقوع این اتفاق در طول زمان تاثیر بگذارد.

ما امیدواریم که یافته‌های به در بهبود واکسن‌ها برای آینده کمک کند تا نه تنها از ابتلای به بیماری شدید جلوگیری کنند، بلکه تا زمانی که ممکن است ما را بدون علامت نگه دارند.

دکتر دانیل اوکانر، مدرس تحقیقات دانشگاه در گروه واکسن آکسفورد و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب ژنتیکی ما، علاوه بر عواملی مانند سن و وضعیت سلامت، بر میزان واکنش ما به واکسن‌ها و خطر بیماری‌های بعدی مانند COVID-۱۹ تأثیر می‌گذارد که می‌تواند پیامد‌های مهمی در طراحی واکسن داشته باشد.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس منتشره از دانشگاه آکسفورد