صدیق آفرین اظهارداشت: از بین هشت کارگاه شناور سازی مجوز دار سیستان و بلوچستان ۲ کارگاه دارای سازه دریایی شامل کارگاه کشتی سازی صنایع سنگین نفت و گاز ‏چابهار(دریا امید سابق- واقع در پلاژ تیس) و شرکت شناور سازی منصور(واقع) است.‏

وی بیان کرد: تعداد ۶ واحد قایق سازی کوچک سنتی در داخل شهرها و روستاهای ساحلی سیستان و بلوچستان قرار دارند و مشغول ساخت و تعمیر قایق‌های صیادی فایبرگلاس (طول کمتر از ۱۲ متر) هستند.

رئیس اداره مهندسی سواحل و بنادر سیستان و بلوچستان گفت: کارگاه‌های شناور سازی استان که می‌توانند بخش عمده‌ای از اشتغال را برای جوانان ایجاد کنند به دلیل محدودیت‌های بخشنامه‌ای و قوانین غیرکارشناسی هم‌اینک با ‏‏۱۰ درصد ظرفیت تولید خود فعالیت می‌کنند.

وی ادامه داد: برخی از صیادان برای تامین لنج مورد نیاز خود به خارج از سیستان و بلوچستان مراجعه می‌کنند لذا ضروریست سیاست‌هایی از سوی وزارت جهاد کشاورزی- سازمان شیلات اتخاذ شود که فعالیت شناورسازی‌ها در خود استان فعال‌تر شوند و تولید شناورهای ‏صیادی با هدف رفع نیازمندی‌های داخل کشور و حتی صادرات شناور هم باید در برنامه‌های کاری مدیریت استان قرار گیرد.‏

آفرین تصریح کرد: اگر هشت واحد کارگاه شناور سازی سواحل سیستان و بلوچستان که داری مجوز از سازمان بنادر و دریانوردی هستند با ظرفیت کامل خود فعال باشند ما شاهد تولید سالانه حدود ۳۰۰ شناور و اشتغال بکار مستقیم ۱۶۰۰ نفر بصورت مستقیم خواهیم بود اما متاسفانه این کارگاه‌ها هم اکنون به دلیل محدودیت‌های بخشنامه‌ای و ابلاغی(بخشنامه‌های حوزه شیلات که از ۱۰ سال قبل مجوز موافقت اولیه برای ساخت شناور جدید صادر نمی‌شود) با حدود ۱۰ درصد ظرفیت اسمی خود فعالیت می‌کنند و با تولید سالانه ۹ لنج، کمتر از ۱۰۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده است.

وی تاکید کرد: چنانچه مشکلات قانونی و بخشنامه‌ای از سوی سازمان شیلات ایران مرتفع شود و صدور مجوز ساخت شناور بر اساس میزان تقاضای صیادان و بخش خصوصی هماهنگ باشد، ضمن فعال شدن تمامی کارگاه‌های شناورسازی استان می‌توان شاهد اشتغالزایی بیش‌از ۳۰ هزار نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم در این حوزه باشیم.