در انسان‌ها پاسخ استرس ، فرآیند فیزیولوژیکی اصلی مرتبط با اضطراب، حملات پانیک، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است.

با توجه به حس بویایی قابل توجه سگ‌های اهلی و نزدیکی آن‌ها به انسان، این امکان وجود دارد که آن‌ها بتوانند تغییرات در فیزیولوژی انسان را از طریق بو، به عنوان مثال، نشانه‌های بویایی مرتبط با استرس منفی حاد تشخیص دهند.

تاکنون، مطالعات تشخیص حالت‌های روانی انسان توسط سگ‌ها را عمدتاً از طریق تعاملات عاطفی ارزیابی کرده‌اند، فرآیندی که منعکس‌کننده حالات عاطفی افراد است.

به عنوان مثال، ساندمن و همکارانش گزارش کردند که سطح کورتیزول طولانی مدت سگ‌های خانگی منعکس کننده سطح کورتیزول صاحبان آن‌ها است.

با این حال، آن‌ها نتوانستند مکانیسم‌هایی را که سگ‌ها برای تشخیص استرس صاحبشان به کار می‌گیرند، شناسایی کنند.شاید سگ‌ها ترکیبی از نشانه‌های کلامی، بصری و بویایی را انتخاب کردند.

به همین ترتیب، مطالعه محقق آنیلو و همکاران نشان داد که سگ‌ها می‌توانند حالات روانی انسان را عمدتاً از نشانه‌های بویایی تشخیص دهند.در مطالعه اخیر دیگری، ریو و همکارانش دریافتند: سگ‌های هشداردهنده پزشکی آموزش‌دیده، بیشتر به استرس واکنش نشان می‌دهند.

با این حال، یک مطالعه کنترل‌شده بویایی به این موضوع می‌پردازد که آیا سگ‌ها می‌توانند بین نمونه‌های بوی انسانی گرفته شده در زمانی که تحت استرس نیستند و زمانی که استرس ندارند، تمایز قائل شوند.

در مطالعه حاضر، محققان از یک پارادایم تشخیص زیستی برای نشان دادن اینکه چگونه سگ‌های آموزش دیده می‌توانند بین بو‌های نمونه‌های مختلف در یک محیط کنترل شده تمایز قائل شوند، استفاده کردند.

تا کنون، این پارادایم‌ها معمولاً همزمان با بو‌های غیر انسانی، به عنوان مثال، آمیل استات، و ایزوآمیل استات استفاده شده‌اند.ادغام این نوع پارادایم‌ها در زمینه سگ‌هایی که سیگنال‌های شیمیایی انسانی را تشخیص می‌دهند می‌تواند جالب باشد.

آن‌ها در مجموع اطلاعات ۱۳ داوطلب را از راه دور جمع آوری کردند. برای این منظور، آن‌ها کیت‌های نمونه را به خانه‌های هر داوطلب تحویل دادند و آزمایش‌کنندگان پروتکل القای استرس را بر روی Microsoft Teams یا Zoom انجام دادند.

آن‌ها از طریق ایمیل با داوطلبان به صورت آنلاین در تماس بودند. داوطلبان با پاسخ دهی به نظرسنجی تأیید کردند که غیرسیگاری هستند و حداقل یک ساعت قبل از جلسه، غذا یا نوشیدنی، غیر از آب، یا هر داروی تغییر خلق و خوی مصرف نکرده‌اند.

شرکت کنندگان در این نظرسنجی به سوالات دموگرافیک از جمله سن، جنسیت و قومیت پاسخ دادند.محققان نحوه ساختن نمونه اولیه خود را با پاک کردن یک تکه گاز در پشت گردن، قرار دادن آن در ویال با برچسب D۱ و سپس بازدم عمیق داخل ویال سه بار قبل از بستن درب نشان دادند.

این تیم از شرکت کنندگان خواست تا یک تکلیف محاسبه ذهنی (MAT) را انجام دهند، که در آن از ۹۰۰۰ در واحد‌های ۱۷ بدون استفاده از کاغذ یا قلم به عقب شمارش کردند. بدون توجه به تعداد پاسخ‌های صحیح، کار به مدت سه دقیقه ادامه یافت.

پس از تکمیل جمع‌آوری نمونه، آن‌ها از داوطلبان خواستند تا دومین تست سنجش شخصی را تکمیل کنند، که سطح استرس پس از انجام وظیفه را با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری (VAS) ارزیابی می‌کرد.

۴۰ شرکت‌کننده دیگر پروتکل را در محوطه دانشگاه و شخصاً با افزودن اقدامات فیزیولوژیکی برای ۲۵ نمونه از ۳۶ نمونه تکمیل کردند. تمام نمونه‌هایی که معیار‌های افزایش دو نقطه‌ای در استرس خودگزارشی از VAS خود گزارشی و افزایش میانگین ضربان قلب (HR) و فشار متوسط ​​شریانی (فشار خون: BP) را گذرانده بودند به سگ‌ها نشان داده شد.

این تیم سگ‌ها را بر روی یک الگوی انتخاب اجباری دو مرحله‌ای و سه جایگزین با افزایش سطوح دشواری آموزش داد.آن‌ها را وادار کردند که بوی بدن بین دو نفر و سپس برای یک فرد در دو زمان از روز را تمایز قائل شوند.

هر سگ ۲۰ آزمایش را در هر جلسه انجام داد تا توانایی خود را در تمایز بین نمونه‌ها ارزیابی کند.سگ‌های با عملکرد بالای احتمال ۸۰ درصد  به مراحل آزمایش بالاتر پیشرفت کردند.

این روش متوالی به محققان اجازه داد تا اطمینان حاصل کنند که اگر عملکرد سگ در مرحله آزمایش به طور تصادفی کاهش یابد، این اتفاق می‌افتد، زیرا استرس و نمونه‌های پایه از سگ قابل تشخیص نیستند.

محققان کنترل‌های شدید بو را اعمال کردند. به عنوان مثال، آن‌ها نمونه‌هایی را از هر شرکت‌کننده در یک اتاق و فواصل زمانی چهار دقیقه جمع‌آوری کردند، که این امکان را کاهش داد که سگ‌ها بتوانند تصمیمات مربوط به نشانه‌های خود را با استفاده از ترکیبات آلی فرار پس‌زمینه (VOCs) از هوای اتاق مطلع کنند.

عملکرد سگ‌ها به طور مداوم بالاتر از احتمال بود ،یعنی در طول جلسات ٪ ۹۳.۷۵ بود.همچنین، سگ‌ها توانستند در اولین مواجهه بین آن‌ها تمایز قائل شوند. هیچ سگی در هنگام مواجهه با نمونه‌های استرس انسانی علائم پریشانی نشان نداد.

برعکس، وقتی به سگ‌ها نمونه‌های استرس زا ارائه می‌شد هیجان‌زده به نظر می‌رسند و منتظر دریافت کلیک و پاداش غذا برای هشدار صحیح بودند.نمونه‌های هر شرکت کننده در ابتدا در مقایسه با بعد از القای استرس متمایز بود.

سگ‌ها همچنین تشخیص دادند که نمونه پایه (D۱) از آنچه قبلاً برای آن پاداش می‌گرفتند، متمایز بود.سگ‌ها اولین آزمایش هر جلسه مرحله تشخیص را با موفقیت پشت سر گذاشتند و در ۹۴.۴۴ درصد از اولین آزمایش‌های مواجهه به نمونه استرس به درستی هشدار دادند.

آن‌ها در اولین مواجهه خود فقط دو بار به اشتباه در نمونه پایه هشدار دادند.سگ‌ها تشخیص دادند که نمونه استرس جدید (T۲) همان مشخصات بوی مورد استفاده در آزمایشات یادگیری (T۱) بود.

نتیجه گیری مطالعه حاضر نشان داد که سگ‌ها می‌توانند بوی مرتبط با استرس حاد را در انسان تنها از نفس و عرق تشخیص دهند.این یافته پایه محکمی برای تحقیقات آینده در مورد تشخیص روحیات عاطفی ایجاد کرد، زیرا تأیید کرد که در غیاب نشانه‌های بصری یا صوتی، یک جزء بو در استرس منفی حاد می‌تواند توسط سگ‌ها شناسایی شود.

مطالعات نشان داد که برخی از سگ‌های بسیار آموزش دیده می‌توانند با موفقیت بین نمونه‌های انسان‌های مختلف تمایز قائل شوند.

منبع: سایت مدیکال نیوز