به گزارش سایت سای‌تِک‌دِیلی، این تصویر تماشایی که توسط دوربین میدان وسیع سه تلسکوپ فضایی هابل ناسا، ای‌اِس‌اِی تهیه شده است، بازو‌های مارپیچی باشکوه کهکشان مارپیچی اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵ را نشان می‌دهد.

اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵ که تقریباً در فاصله ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی مار باریک واقع شده است، یک کهکشان سِیفِرت (Seyfert galaxy یکی از دو گروه بزرگ هسته‌های کهکشانی فعال همراه اختروش ها) یعنی نوعی کهکشان با ناحیه مرکزی بسیار درخشان است. این هسته‌های بسیار درخشان که ستاره‌شناسان آن‌ها را به‌عنوان هسته‌های کهکشانی فعال می‌شناسند، تحت تسلط تابش الکترومغناطیسی ساطع‌شده از غبار و گاز در یک سیاه‌چاله کلان‌جرم فرو می‌روند.

ستاره‌شناسان با مطالعه سیاهچاله‌های کلان‌جرم که در قلب کهکشان‌های دیگر در کمین نشسته بودند، مجموعه‌ای از مشاهدات از جمله این تصویر را ثبت کردند. بررسی نواحی مرکزی کهکشان‌ها دشوار است؛ همچنین نور تولیدشده توسط ماده‌ای که در سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم سقوط می‌کند، نواحی ستاره‌زایی و نور ساطع‌شده از ستاره‌های موجود همگی به درخشندگی هسته‌های کهکشانی کمک می‌کنند.

به لطف دید شفاف هابل، ستاره‌شناسان توانستند منابع مختلف نور را در هسته اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵ از هم جدا کنند؛ این به آن‌ها اجازه داد سیاهچاله کلان‌جرم آن را به دقت وزن کنند.

علاوه بر کهکشان مارپیچی اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵، ۲ ستاره هم در این تصویر قابل مشاهده هستند. یکی درست خارج از مرکز اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵ و دیگری در کنار کهکشان، بسیار برجسته است. مکان این اجرام در آسمان مشترک است، اما در مقایسه با اِن‌جی‌سی ۵۴۹۵ به زمین بسیار نزدیک‌تر هستند، آن‌ها ستاره‌های راه شیری هستند. تیزی‌های پراش متقاطع، این ستارگان درخشنده را احاطه کرده‌اند. آن‌ها مصنوعات نوری هستند که ساختار داخلی تلسکوپ هابل در تعامل با نور ستارگان آن را ایجاد کرده است.

بیشتر بخوانید

• شناسایی دورترین ستاره توسط تلسکوپ هابل