فروغ اسرافیلیان روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه اظهاركرد: ترس از جدایی جزو فرآیند‌های طبیعی رشد كودكان است و اصولاً ترس از جدایی از والدین تا قبل دو سال در همه كودكان وجود دارد.
وی افزود: اگر این ترس توسط والدین مدیریت نشود و والدین نتوانند راهكارهای موثری را برای كنارآمدن و كنترل آن اتخاذ كنند ممكن است این ترس ادامه یافته و با اولین جدایی رسمی والدین از كودك كه اصولاً در مدرسه اتفاق می‌افتد با او همراه باشد و مشكلاتی را برای والدین و كودك ایجاد كند.
عضو هیئت علمی دانشگاه طرح اجباری شدن دوره پیش دبستانی برای كودكان را از تغییرات مثبت نظام آموزشی در سالهای اخیر دانست و گفت: این طرح باعث شده بچه‌ها تا حدودی آمادگی لازم را برای حضور در كلاسها در مقطع اول دبستان پیدا كنند.
اسرافیلیان با اشاره به اینكه بخشی از كنار آمدن با این ترس به دوران پیش از مدسه برمی گردد اظهاركرد: كودكانی كه ارتباط بهتری با مادر خود دارند و مادری كه همیشه در دسترس كودك خود بوده و توانسته دوران بحرانی اضطراب كودك كه اصولاً تا قبل از دو سال است را به خوبی بگذراند كودكش هم راحت تر با این موضوع كنار خواهد آمد.
این روانشناس حضور پدر و مادر و حمایت‌های عاطفی از كودك را در بزرگسالی فرزند موثر دانست و مطرح كرد: اگر كودكی در دوران مدرسه هم با این ترس همراه باشد پدر و مادر و اولیای مدرسه حتماً باید این ترس را جدی گرفته و از مقایسه كردن كودك با دیگر بچه‌ها بپرهیزند.
عضو هیئت علمی دانشگاه افزود: ما اگر گوش شنوایی برای احساس كودك و شنیدن دلایل ترس او داشته باشیم می‌توانیم بخشی از ترس و اضطراب فرزندمان را كنترل كنیم. در كنار این موضوع، مهمترین گام برای درمان ترس در كودك این است كه برای كودك توضیح دهیم تا چه ساعتی در مدرسه می‌ماند و این اطمینان را هم به كودك بدهیم كه در كنار او هستیم.
اسرافیلیان به والدین و اولیای مدرسه هشدار داد كه اگر این ترس و اضطراب در كودك جدی گرفته نشود و برای كنترل آن برنامه ریزی صورت نگیرد، می‌تواند در آینده به اختلالات روانی همچون افسردگی، اضطراب اجتماعی و وسواس فكری تبدیل شود.
