جزایر صخره مرجانی و صخره‌های آن‌ها که در سرتاسر منطقه ایندو-پاسیفیک یافت می‌شوند، به طور طبیعی به علت فرایند‌های پیچیده بیولوژیکی و فیزیکی که هنوز بطور کامل شناخته نشده‌اند، بزرگ و کوچک می‌شوند. اکنون، تغییرات آب و هوایی در حال وارد کردن اختلالات و تغییرات بیشتری در آن‌ها است و این مساله تردید‌های جدیدی درباره مناطق دریایی و کشور‌های کوچک جزیره‌ای ایجاد می‌کند.

تغییرات آب و هوایی به چهار روش مختلف سامانه‌های صخره‌های مرجانی را دچار تغییر می‌سازد که هر کدام تاثیراتی بر فرایند‌های بیوفیزیکی این مناطق دارد. اما شاید هنوز وقت ترس و هراس فرانرسیده باشد.

یک مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه سیدنی حاکی از این است که مقررات برای جزایر مرجانی (atolls) و صخره‌های مرجانی در قوانین بین‌المللی دریا‌ها که همین الان هم مبهم و مشمول تفاسیر متفاوت است، با بالا آمدن سطح آب دریا‌ها و اقیانوس‌ها با فشار و استرس بیشتری رو به رو خواهد شد.

دکتر «توماس فلوز» از محققان دانشگاه سیدنی در این خصوص گفت: این یک توفان کامل (شدید) است که موجب بی‌ثباتی و تردید‌های بیشتر در زمینه تعیین مرز‌های دریایی خواهد شد. وی افزود: تبعات ژئوپلیتیک هم وجود خواهد داشت چرا که جزایر صخره مرجانی پایه حقوقی بسیاری از مناطق بزرگ دریایی محسوب می‌شوند.

از دست دادن بالقوه مناطق دریایی به علت تغییر در خط پایه صخره‌های مرجانی ناشی از تغییرات آب و هوایی یک نگرانی جدی برای کشور‌هایی مانند «کریباتی» (Kiribati) و نیز کشور‌های بزرگ‌تری مانند استرالیا است که برای ادعای مالکیت قلمرو‌های دریایی خود به صخره‌ها و جزایر متکی هستند.

محققان می‌گویند یکی از راه‌های پشتیبانی از ادعا‌های موجود در مورد مرز‌های دریایی کشورها، تعریف خط پایه صخره‌ها با مختصات جغرافیایی مانند «جی پی اس» یا رویکرد‌های حسگری از راه دور مانند عمق‌سنجی ماهواره‌ای است.