مجتبی احمدوند مولف کتاب‌های کمک درسی در خصوص وضعیت کمک آموزشی در کشور گفت: انتشار کتاب‌های کمک آموزشی تا اواسط دهه هشتاد تقریبا انحصاری بود و فقط در سال کنکور بود که بخش عمده فعالیتش دیده می‌شد، اما از نیمه دوم دهه هشتاد نشر‌های جدید با سرعت عجیب از مرکز تهران سردرآوردند، تجارتی بسیار سودآور و بازاری که در هر شرایط اقتصادی مشتریان پر و پا قرص خود را داشت و حتی می‌ساخت.

به گفته احمدوند، این کتاب‌ها کم کم برای تمام دانش آموزان به خصوص آنان که در فکر راهیابی به دانشگاه‌های برتر بودند به یک ضرورت تبدیل شد، این ضرورت همچنان ادامه دارد و هرگز دانش آموزی دیده نمی‌شود که به کتاب‌های درسی بسنده کند و در امتحانات نهایی و کنکور چندان موفق باشد.

او می‌گوید: این رشد کمی و کیفی در سال‌های اخیر تاحدی مفید بوده، اما آسیب‌هایی هم داشته است ، مفید از این جهت که توانسته با هزینه‌ای نه چندان زیاد مطالب علمی را به دست هر دانش آموز در هرجای ایران برساند و آسیب رسان بوده، چون نتوانسته فلسفه وجودی خودش را تبیین کند. این تصور اشتباه که کتاب کمک آموزشی جای معلم را می‌گیرد یک آسیب بسیار جدی است و باید اصلاح شود.

احمدوند در خصوص کاربردی بودن کتاب‌های کمک آموزشی برای ارتقای دانش آموزان گفت: این مسئله بسیار ضروری است. بیاید خودمان را جای یک دانش آموز فرض کنیم، امتحان نهایی یا کنکور داریم یا اصلاً در هر پایه‌ای که هستیم می‌خواهیم مطالب کتاب درسی را بهتر بیاموزیم وقتی یک درس، دست کم ده کتاب کمک آموزشی با محتوا و نویسندگان گوناگون در بازار دارد که می‌تواند به ما کمک کند حتماً حس بهتری خواهم داشت تا اینکه مجبور و محدود به مطالب معلم مدرسه باشیم. اگر منابعی برای رفع اشکال و آموزش بهتر داشته باشیم به خوبی می‌تواند کمک کننده باشد.

این مولف می‌گوید: تا حد زیادی تناسب بین محتوای کتاب درسی با کتب کمک آموزشی دیده می‌شود، کتاب کمک آموزشی یک کالاست که تاریخ مصرف دارد، دانش آموز به عنوان مشتری، کالایی که پاسخگوی نیازهایش نباشد را نمی‌خرد و کتاب کمک آموزشی خوب حتما یادگیری را بهتر و عمیق‌تر خواهد کرد.

احمدوند در خصوص مخالفت گروه زیادی از معلمان برای استفاده از کتاب‌های کمک آموزشی به سبب ایجاد کم توجهی دانش آموزان به معلم، سبک آموزشی و دانش او گفت: آیا ما به مدرسه می‌رویم تا فقط و فقط دانش بیاموزیم؟ یا اینکه منش و رفتار هم باید به ما آموزش داده شود؟ معلمی که تصور می‌کند استفاده دانش آموزان از کتاب‌های کمک آموزشی به اعتبار او ضربه می‌زند یا اینگونه تلقی می‌کند که دانش آموز به علم او اعتماد کافی ندارد حتما فراموش کرده که معلم باید در بخش بسیار بزرگی از کلاس، به دانش آموزان، منش و شخصیت و رفتار درست را بیاموزد و الگوی مناسبی برای آن‌ها باشد و در کنار این وظیفه اصلی مطالب آموزشی هم - حتی با کمک گرفتن از کتاب‌های خوب کمک آموزشی به آن‌ها یاد بدهد ، دانش آموز شاید در کتاب، دانش بیابد، اما منش را از معلم خود باید یاد بگیرد. چیزی که هیچ کتاب کمک آموزشی قادر به انجام آن نیست.