میگویند بقایایی از معبد سلیمان در زیر مسجد الاقصی قرار دارد و ویرانی آن و احیای معبد، شرط ظهور مسیح است. این باور یهودیانی است که از سالها پیش به دنبال تخریب قبله نخست مسلمانان جهان هستند، مسجدی با عظمت که پیامبر اکرم (ص) از آنجا به معراج رفت و حتی بسیاری از یهودیان و مسیحیان نیز آن را محترم میشمارند.
روزی که مسجد الاقصی به دست یهودیان صهیونیست به آتش کشیده شد، نام مسجد برای همیشه در تقویم جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسید، «۲۱ اوت» و این بهانهای است که یادآوری کنیم خانه خدا باید به دست ما مسلمانان حفظ شود. گاه با حفظ و مرمت مساجد کهن که از سالهای ابتدایی ظهور اسلام در ایران ساخته شده است و گاه با ساخت مساجد جدید در مناطقی که از نعمت مسجد برخوردار نیستند. این وظیفهای است بر دوش ما که خداوند نیز در قرآن بر آن تاکید دارد.
همان طور که در آیه ۱۸ سوره توبه میفرماید: «فقط کسانی تعمیر مساجد را عهدهدار میشوند که ایمان به خدا و روز قیامت داشته باشند و نماز بخوانند و ذکات بدهند و از کسی به جز خدا نترسند و امید است اینها از هدایت یافتگان باشند.»
تعدادشان کم نیست، آنهایی که در مسیر فرمان خداوند حرکت میکنند و امید دارند که از هدایتیافتگان باشند، همانهایی که آجر روی آجر میگذارند تا خانهای بنا کنند که محل برپایی فرایض دینی باشد، بیشک این حدیث از پیامبر اکرم (ص) نیز آنها را امیدوار به حرکت در این مسیر سبز میکند، آنجا که میفرماید: «کسی که بانی شود و مسجدی را به اندازه آشیانه پرندهای بسازد، خداوند خانهای در بهشت برای او بنا میکند.»
خیران اصفهان، پیشقدم در ساخت مسجد
اصفهان را به نام شهر خیریهها میشناسند، خیران و نیکاندیشان بسیاری در این شهر، در کنار دیگر امور خیر همچون کمک به نیازمندان، درمان، جهیزیه، اشتغال و… مسجدسازی را انتخاب کردهاند و نتیجه خیرخواهی آنها و قدمهای نیکی که در این راه برداشتهاند ساخت صدها مسجد در مناطق مختلف است. البته آنچه ما به ظاهر میبینیم ساختمانی است که در گوشهای از شهر یا روستایی بنا شده است، اما اثرات این بنا از حد شمارش خارج است.
آیتالله سید ابوالحسن مهدوی عضو مجلس خبرگان رهبری به لزوم ساخت مسجد در مناطق محروم اشاره میکند و میگوید: عمدتاً در مراکز استانها به خصوص اصفهان مساجد فراوان است، اما در اطراف شهرها، محرومیتهایی دیده میشود هم دنیایی و هم آخرتی. به خصوص از نظر دینی محرومیت در این مناطق محروم کاملاً محسوس است، بنابراین کسانی که مسجد میسازند عاقبتبخیری را ذخیره آخرت خود کردهاند.
مساجدی که در مناطق محروم به همت خیران اصفهانی ساخته میشود کاربریهای فراوان دارد. از محل برپایی نماز جماعت تا مدرسه و درمانگاه و محل رتق و فتق مسائل و مشکلات اهالی و… محسن داوری، خیر مسجد ساز با اشاره به این نکات میگوید: در برخی مناطق کشور کیلومتر به کیلومتر خبری از مسجد نیست و شیعیان از این نعمت بزرگ محروم هستند.
او ادامه داد: خیران اصفهانی که در امر مسجدسازی وارد فعالیت شدهاند، تا کنون در ۱۴ استان کشور اقدام به ساخت مسجد کردهاند و برای مساجد ساخته شده نیز ۲۶ کاربری تعریف شده است.
داوری اشاره میکند که فعالیتهای تجمیع شده و سازمان یافته این خیریه، نتیجه سالها مجاهدت عالمان و روحانیونی است که از نیم قرن پیش با کمترین امکانات در مناطق محروم استان اصفهان و اطراف، اقدام به ساخت مسجد میکردند تا قدمی در راه تعالی فرهنگ دینی مردم بردارند.
نیم قرن مسجد سازی
یکی از این روحانیون، آیتالله شیخ احمد فقیهی است. از باسابقهترین سازندگان مسجد در اصفهان. سبقه ساخت مسجد به همت این روحانی مجاهد به بیش از نیم قرن میرسد. آیتالله فقیهی در روزگاری که از جاده خاکی هم خبری بود مصالح لازم برای ساخت مسجد را با الاغ و قاطر راهی مناطق صعب العبور غرب استان و استانهای همجوار میکرد تا به رسالت خود که ساخت مسجد در مناطق محروم و دور افتاده بود عمل کند.
او که بیش از هشتاد سال عمر از خداوند گرفته است، میگوید: از حدود پنجاه سال پیش از طرف علمای زمان، ابتدا از سوی مرحوم آیتالله حاج سید حسین خادمی، سپس شهید آیتالله شمس آبادی و بعد از آن بیست سال از طرف آیتالله محمدعلی صادقی اصفهان به روستاها و مناطق محروم مسافرت میکردم و از طرف آقایان، ساخت و ساز مساجد را برعهده داشتم. بیش از پنجاه مسجد را تنهایی و بدون کمک از خیریهها احداث و تعمیر کردهام.
حضور مسجدسازان اصفهان در جنوبیترین نقاط کشور
امروز از روستاهای دور افتاده چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویر احمد تا جنوب کرمان و مناطق بسیار محروم سیستان و بلوچستان همه زیرپای خیران اصفهانی است تا قدمی بردارند برای ساخت خانه خدا.
حجت الاسلام مهدی مباشری از نخستین کسانی است که از اصفهان برای ساخت مسجد راهی سیستان و بلوچستان شده است. او میگوید: مسجد در این منطقه نماد و علمی برای شیعه است و وظیفه داریم برای مردم این منطقه مساجدی را برپا کنیم.
او ادامه میدهد: اصفهانیها در کار خیر همیشه پیش قدم بودهاند و تعداد خیریههای این استان نسبت به کشور بالاتر است. همین خیران در سیستان و بلوچستان نیز اقدام به ساخت مسجد کردهاند و فرصتی برای کمک و برطرف کردن مشکلات معیشتی مردم از قِبَل همین مساجد نیز فراهم شده است.
جایگاه مسجد در دین ما بسیار والا است
حجت الاسلام سید محمدمهدی واعظ از خیرانی است که خود به امر تبلیغ برای جذب کمکهای مردمی در ساخت مسجد مشغول است. او میگوید: باید انگیزه در مردم ایجاد شود. در بیان بحث مسجد سازی باید مردم را متقاعد میکردیم که کمک آنها صدقه جاریه خواهد بود نه کمکی یک بار مصرف. مثلاً به فقیری پولی میدهید تا غذا بخورد. این کار خیر یک بار مصرف است. اما اگر شما پولی بدهید برای ساخت مسجد، الی یوم القیامه پرونده این ثواب باز است و تا هر زمان که در این مسجد برپا باشد ثواب همه نیکیهای انجام شده در مسجد به پای آن خیر نوشته میشود. آجر به آجر مسجد شهادت میدهند که این فرد خانهای برای خدا ساخته است.
مسجد پایگاهی اجتماعی و دینی برای مردم
مسجد پایگاهی اجتماعی و دینی برای مردم است و مدیران بخشهای مرتبط باید ساخت مسجد را جزئی جدانشدنی از برنامههای خود بدانند. این را اصغر مستولی زاده مدیرکل سابق بنیاد مسکن انقلاب اسلامی اصفهان میگوید، کسی که سالها در امر مسجد سازی نیز مشغول بوده است. وی بیان میکند: از ابتدای انقلاب تا کنون در فعالیتهای اجتماعی با رویکرد دینی و فرهنگی حضور داشتم. مهمترین و طولانیترین آن مدیرکلی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی اصفهان بود. ۳۴ سال در این منصب حضور داشتم و تفکر ساخت مسجد در کنار کار اصلی ما حاکم بود. قبل از آن در هشت سال دفاع مقدس نیز به مسجدسازی توجه ویژه داشتیم.
در سالهای حضورم در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در بازسازیهایی که بعد از حوادثی مانند سیل و زلزله داشتیم ساخت مسجد با کیفیت را در دستور کار قرار دادیم.
در دین مبین اسلام تأکید بسیاری بر مسجدسازی شده است. احادیث فراوانی نیز در این باره از ائمه اطهار وجود دارد. حالا با گذشت بیش از ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، مسجد سازی باید به نهضتی فعال در کشور تبدیل شود تا هر نقطه از این خاک که جای مسجد در آن خالی بود، به همت خیران و خیریهها ساخته شود. نتیجه ساخت مسجد، دلهایی است که به خدا نزدیک میشود و دست یاری خداوند بر سر آنهایی است که مردم را در مشکلات و مصائب یاری میکنند.
مسجد پایگاهی اجتماعی است که به ویژه در مناطق محروم اثرات آن در تعالی فرهنگ دینی و اجتماعی مردم، حل مشکلات و گرفتاریها، پرداختن به امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها به روشنی دیده میشود.
منبع: مهر