باستان شناسان اخیراً به مجموعه‌ای از "ردپای ارواح" مرموز در یکی از نمکزار‌های صحرای یوتا برخوردند. این رد‌های باستانی غیرمعمول به این دلیل که فقط پس از باران قابل مشاهده هستند به نام ردپای ارواح نام گذاری شده اند.

بر اساس گزارش لایو ساینس این ردپا‌ها وقتی پر از رطوبت می‌شوند و رنگ آن‌ها تیره‌تر می‌شود، قابل مشاهده هستند و بعد از آنکه در خوردشید خشک شوند، دوباره ناپدید می‌شوند.

محققان به طور تصادفی در اوایل ماه جولای هنگامی که قصد رفتن به یک مکان باستان‌شناسی دیگر را داشتند این تأثیرات غیرعادی را کشف کردند. این تیم در ابتدا تنها تعداد انگشت شماری از این ردپا‌ها را پیدا کردند، اما بعد از کاوش‌های بیشتر با رادار‌های زمین نفوذ، حداقل ۸۸ ردپای فردی مربوط به رده‌های مختلف سنی را پیدا کردند. تکنیک رادار زمین نفوذ یا GPR با پرتاب امواج رادیویی به داخل زمین کار می‌کند.

این آثار حداقل ۱۰ هزار سال توسط پای برهنه انسان به جا مانده است. با این حال، محققان گمان می‌کنند که قدمت این ردپا‌ها به ۱۲ هزار سال قبل برمی‌گردد. این کشف هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده است، زیرا محققان هنوز در حال تجزیه و تحلیل ردپا‌ها هستند.

صحرای دریاچه بزرگ نمک، زمانی توسط یک دریاچه بزرگ و نمکی پوشیده شده بود. این دریاچه باستانی به دلیل تغییرات آب و هوای زمین که در پایان آخرین عصر یخبندان ایجاد شد، به آرامی خشک شد و نمک‌هایی را که زمانی در آب حل می‌کردند، بر جای گذاشت. در مدت زمانی که این دریاچه در حال تبدیل به نمکزار‌های خشک بود، این منطقه برای مدت کوتاهی به یک تالاب بزرگ تبدیل شده بود و انسان‌های باستان آن را اشغال کرده بودند.

با راه رفتن مردم در آب‌های کم عمق، شن و ماسه به سرعت در پشت سرشان جای رد پای آن‌ها را پر می‌کرد. درست مثل اتفاقی که در هنگام راه رفتن لب ساحل تجربه می‌کند. اما زیر ماسه، لایه‌ای از گل وجود داشت که پس از پر شدن، رد پا را دست نخورده نگه می‌داشت.

محققان می‌گویند که این نوع اکتشافات مهم هستند، زیرا شواهد مستقیمی از سکونت انسان در این منطقه محسوب می‌شوند و تعداد آن‌ها بسیار بیشتر از سایر اکتشافات باستان شناسی مجاور هستند.

بیشتر بخوانید

• کشف سر بریده شده مومیایی مصری در خانه پزشک انگلیسی