اگرچه آتش زدن بقایای گیاهی مطابق ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی و قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل‌ها جرم محسوب می‌شود و مرتکبین به جزای نقدی و حبس تا یک سال محکوم خواهند شد اما آتش زدن کاه‌های بجای مانده در مزارع گندم و شالیزار‌ها معضلی دیرینه است که هر سال در اواسط تابستان خود را نشان می‌دهد.

کشاورزان می‌گویند برای آماده کردن زمین برای کشت دوم، از بین بردن علف‌های هرز باقیمانده در مزارع و کنترل آفاتی که احتمالا در ساقه‌های برنج جا خوش کرده اند چاره‌ای جز آتش زدن ندارند، اما دود این آتش نه تنها سبب آلودگی هوا و محیط زیست و مشکلات تنفسی برای مردم می‌شود بلکه کارشناسان معتقدند بافت خاک نیز با آتش زدن از بین می‌رود.

این مشکل در بیشتر شهر‌ها و روستا‌های استان دیده می‌شود از جمله در شهرستان بابل که یکی از قطب هیا تولید برنج در کشور است و متاسفانه برخی کشاورزان بر اساس عادت و به دلیل آنچه که نبود ماشین آلات مخصوص برداشت و خرد کردن کاه می‌دانند اقدام به آتش زدن کاه در زمین‌های کشاورزی می‌کنند

متخصصان کشاورزی می‌گویند یکی از راه‌های جایگزین برای آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی، استفاده کاه و کلش به عنوان خوراک دام است موضوعی که عزیززاده گرجی فرماندار شهرستان بابل نیز آن را تایید کرد و گفت: با یک شرکت خوراک دام در استان گلستان صحبت شده است تا بخشی از کاه‌ها را از شالیکاران خریداری و برای مصارف دام استفاده کنند.