کمک دارو‌های اختلال بیش فعالی به حل کردن مشکلات آلزایمر

محققان بریتانیایی گزارش داده اند که استفاده از دارو‌های نورآدرنرژیک به احتمال زیاد درمان موثری برای بیماری آلزایمر در زمینه شناخت عمومی، مهارت‌های فکری و بی‌تفاوتی ارائه می‌کند.

تیم مطالعه به رهبری دکتر مایکل دیوید از موسسه تحقیقات زوال عقل بریتانیا در لندن، نتایج ۱۹ کارآزمایی بالینی انجام شده است از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۱ را بررسی کرده اند. این کارآزمایی‌ها شامل بیش از ۱۸۰۰ بیمار مبتلا به بیماری آلزایمر یا اختلالات ذهنی خفیف بود.

در این کارآزمایی‌ها، دارو‌های نورآدرنرژیک از جمله اتوموکستین (Strattera)، متیل فنیدات (Ritalin/Concerta) و گوانفاسین (Tenex) برای درمان تفکر، حافظه و علائم روان‌پزشکی در افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی استفاده شد.

سپس محققان نتایج ۱۰ کارآزمایی شامل ۱۳۰۰ بیمار را با هم بررسی کردند. آن‌ها به بررسی معیار‌های توانایی روزانه شرکت کنندگان برای عملکرد، از جمله جهت یابی / توجه، حافظه، فصاحت کلامی و زبان پرداختند.

محققان سپس نتایج هشت کارآزمایی را برای رفتار و علائم عصبی روانی، بیقراری و بی تفاوتی جمع آوری کردند.

محققین حتی پس از در نظر گرفتن تفاوت‌ها در طراحی کارآزمایی و نتایج مورد نظر، به تاثیر مثبت زیادی از دارو‌های نورآدرنرژیک بر بی‌انگیزی پی بردند.

به گفته محققان، سیستم نورآدرنرژیک مغز ممکن است هدف خوبی برای درمان باشد؛ زیرا در اوایل بیماری آلزایمر مختل می‌شود. دارو‌های نورآدرنرژیک شامل دارو‌های ضد افسردگی، دارو‌های فشار خون بالا و دارو‌های اختلال بیش فعالی هستند.

این داروها، انتقال دهنده عصبی نورآدرنالین (که نوراپی نفرین نیز نامیده می‌شود) را هدف قرار می‌دهند که برای بسیاری از فرآیند‌های ذهنی از جمله توجه، یادگیری، حافظه، آمادگی برای عمل و سرکوب رفتار‌های نامناسب حیاتی هستند.