ویروس ماربورگ عضوی از خانواده ویروس‌های فیلوویریده است. مانند ویروس ابولا، عفونت با ماربورگ منجر به تب خونریزی دهنده شدید با میزان مرگ و میر بین ۲۰ تا ۸۰ درصد می‌شود.

به گفته سازمان جهانی بهداشت، دو مورد جدید بالقوه MBV از ناحیه جنوب آشانتی غنا وارد شده است. آزمودنی‌ها با علائمی از جمله اسهال، تب، تهوع و استفراغ به یک بیمارستان محلی در منطقه منتقل شدند. این دو بیمار با هم ارتباطی نداشتند و متعاقباً به دلیل بیماری فوت کردند.

تجزیه و تحلیل اولیه نمونه‌های گرفته شده از بیماران نتایج مثبتی را برای ویروس ماربورگ ارائه کرد. روش استاندارد WHO این است که اکنون آن نمونه‌ها را برای تأیید به یک مرکز مرکزی WHO در سنگال ارسال می‌کند.

فرانسیس کاسولو، پزشک سازمان بهداشت جهانی در غنا، گفت ردیابی تماس آغاز شده است و پاسخ به شیوع بیماری در حال آماده سازی است.

کاسولو گفت: مقامات بهداشتی در محل در حال بررسی وضعیت هستند و برای واکنش احتمالی شیوع بیماری آماده می‌شوند. ما در حال همکاری نزدیک با کشور هستیم تا شناسایی، ردیابی تماس‌ها و آمادگی برای کنترل شیوع ویروس را افزایش دهیم.

ویروس ماربورگ پیش از این تنها یک بار در غرب آفریقا شناسایی شده بود. در اواخر سال ۲۰۲۱، یک کشاورز در گینه بر اثر عفونت جان خود را از دست داد، با این حال، پس از نظارت دقیق سازمان بهداشت جهانی برای چندین ماه، هیچ مورد دیگری شناسایی نشد.

از زمانی که برای اولین بار در شهر ماربورگ آلمان در سال ۱۹۶۷ ظاهر شد، بیش از ۱۲ مورد شیوع این عفونت مرگبار وجود داشته است. بدترین شیوع در سال ۲۰۰۴/۰۵ در آنگولا رخ داد. تا زمانی که شیوع این بیماری تحت کنترل قرار گرفت، ۲۵۲ نفر مبتلا شده بودند و ۹۰ درصد افراد در نهایت جان خود را از دست دادند.

ویروس ماربورگ کمتر از ابولا شناخته شده است، با این حال این دو ویروس ویژگی‌های مشابهی دارند.

عفونت از طریق مایعات بدن رخ می‌دهد و انکوباسیون می‌تواند بین ۵ تا ۲۱ روز طول بکشد. علائم خونریزی شدید هفت روز پس از بروز علائم ظاهر می‌شود و در حال حاضر هیچ درمان، واکسن یا ضد ویروسی وجود ندارد.

موسسه خیریه جهانی واکسن Gavi سال گذشته ماربورگ را به عنوان یکی از چندین ویروسی که به طور بالقوه می‌تواند باعث همه گیری جهانی بعدی شود، معرفی کرد.

علیرغم اینکه از طریق ذرات معلق در هوا منتقل نمی‌شود، Gavi خاطرنشان کرد که زمان انکوباسیون طولانی آن به این معنی است که می‌تواند به سرعت با افزایش سفر‌های جهانی گسترش یابد. همانطور که شیوع بیماری در اروپا و آپریکا قبلاً نشان داده است، افزایش جهانی شدن و سفر‌های بین المللی به این معنی است که خطر شیوع جهانی بالا است، به خصوص زمانی که دوره نهفتگی می‌تواند تا سه هفته باشد. با توجه به نرخ بالای مرگ و میر، این اتفاق می‌تواند فاجعه بار باشد.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از سازمان بهداشت جهانی