اسماعیل صمدی گفت: متاسفانه از سال ۹۶ به بعد به خاطر قوانین دست و پاگیر گمرک و بانک مرکزی، هیچ صادراتی از ایران به دیگر کشورها نداشتهایم
دبیر کمیسیون سازندگان اتحادیه طلا جواهر و نقره مشهد گفت: تا قبل از آن در مشهدالرضا شرکتی را داشتیم که هفتهای ۵۰ کیلو صادرات داشت و جزء صادرکنندگان برتر کشور هم بود، اما به دلیل این قوانین اشتباه، صادرات ما اکنون به صفر رسیده و از مبادی قانونی، هیچگونه صادراتی نداریم.
او گفت: بنابراین اگر کسی در مشهد بخواهد صادراتی داشته باشد باید با طلا و جواهراتاش به تهران برود و خطر راه را به جان بخرد تا کارش مورد ارزیابی قرار بگیرد، پلمب شود، به فرودگاه مشهد بیاید و دوباره از فرودگاهِ مشهد محصولاتاَش صادر شود. به همین دلیل ما بارها درخواست کردهایم که یک ارزیاب بانک مرکزی به مشهد بفرستند.
صمدی گفت: به این معنی که متاسفانه مدیران نقره را که یک فلز نیمه قیمتی است را با طلا برابر کردهاَند. هر گرم طلا یک میلیون پانصد هزارتومان است و هر گرم نقره بیست هزار تومان. اما قانون برای صادرکنندگان میگوید اگر کسی بخواهد نقره یا طلا صادر کند، فقط مجاز به صادرکردنِ ۱۵۰ گرم است. یعنی ۱۵۰ گرم طلا که حدود سیصد میلیون تومان میشود با ۱۵۰ گرم نقره که برابر با دو میلیون و پانصد هزار تومان میشود برابر شده است.
دبیر کمیسیون سازندگان اتحادیه طلا جواهر و نقره مشهد گفت: این قوانین دست و پاگیر باعث شده زائرانی که برای زیارت امام رضا (ع) میآیند و میخواهند سوغات این شهر را بخرند با همان محدودیت ۱۵۰ گرم مواجه شوند و این برای تولیدکنندگان مشکلساز شده است. علیالخصوص اینکه استفاده از زیور نقرهی مزین شده به سنگهای دُرِنجف، فیروزه نیشابور و عقیق در اسلام بسیار تاکید شده است.
او گفت: پس از پیگیری فراوان ما مقرر شد اتباع بتوانند تا سه کیلو نقره را با خود ببرند، اما باز قانون جدیدی وضع شد که میگوید زائران باید دلارشان را از صرافیهای مجازی که ما میگوییم بخرند. درواقع انگار میخواهند این کار انجام نشود. در این شرایط که به سختی ارز وارد کشور میشود، چرا مدیران این صنف در این مسیر ارزآوری اینقدر سنگاندازی میکنند؟ زائر صرفا میخواهد سوغات این شهر را با خودش ببرد، این برای تولید کننده ما خیلی خوب است پس این اجازه را به او بدهید، نهایتا اینکه قبلاش زائر به اتحادیه مراجعه میکند و روی فاکتورش مهری درج میشود تا در گمرک هم به مشکل نخورد. این هم یک ارزآوری و هم ایجاد شغل است. ما در مشهد کارگاههای دویست نفرهی نقرهسازی داریم که تمرکزشان فقط روی سوغات است.
او گفت: صادرات به صورت تجاری یعنی تولید کننده با کارت بازرگانی بخواهد صادراتی داشته باشد، در این حوزه ما قوانین خوبی داشتیم. محصول از مشهد به بانک مرکزی میرفت، بانک مرکزی محصول را مشاهده میکرد و پساز وزن کردن در نهایت محصول مورد ارزیابی قرار میگرفت، پلمب میشد و به فرودگاه هاشمینژاد میرفت و صادرات به راحتی انجام میشد.
به گفته او، متاسفانه مدتی قبل بخشنامهای منتشر شد که میگفت برای صادرات فلزهای گرانبها در بحثِ زیورآلات، باید نگین و گوهرسنگها را بانک صنعت و معدن مورد ارزیابی قرار دهد و فلز را بانک مرکزی و این خلا، صادرات ما را قفل کرد، چگونه میشود فلز را جدا کرد و به بانک مرکزی برد و سنگ را به بانک صنعت و معدن؟ اینها باید به روی هم سوار شوند، اگر تک به تک باشند بدون ارزش میشوند، ما نمیخواهیم سنگ خام را صادر کنیم بلکه به دنبالِ ارزآوری از طریق ارزش افزوده هستیم. متاسفانه کارشناسهایی برای ما تصمیم میگیرند که هیچ اطلاعی در مورد صنعت ما ندارد و آنقدر چوب لای چرخ تولید گذاشتهاَند که صادرات را به صفر رساندهاند.