حصیربافی از قدیمی‌ترین صنایع دستی بومی و کهن‌ترین دست‌بافته استان گیلان است.

این کار به عنوان منبع درآمد برخی از کشاورزان، خانوار‌های روستایی و حتی خانوار‌های شهری به ویژه ساکنان اطراف تالاب ها، مرداب‌ها و نقاط نزدیک به دریا و رودخانه محسوب می‌شود.

ماده اولیه حصیربافی، نی‌هایی است که به صورت خودرو در حاشیه مرداب‌ها و تالاب‌ها می‌رویند.

نی‌های مناسب حصیربافی دارای انواع مختلف بوده و حصیربافان گیلانی اغلب از ۲ نوع نی که به اصطلاح محلی لی یا گالی (مورد استفاده برای بافت کلاه، زنبیل، سفره، ساک، کیف و ...) و سوف یا سیم (مورد استفاده برای بافت زیرانداز) استفاده می‌کنند.

ابزار کار حصیربافی بسیار ساده و ابتدایی بوده و شامل دستگاه بافت چوبی، شانه چوبی، کتل و چاقو و ... (جهت بافت زیرانداز)، سوزن بزرگ (جهت دوخت نوار‌های حصیری مورد استفاده برای تولید محصولاتی مانند کلاه، سفره و ...) و داس (داره) و قیچی (جهت برداشت الیاف گیاهی و زدودن اضافات آن‌ها و ...) و ظرف مخصوص رنگرزی و ... (برای رنگرزی الیاف لی) است.

بافت حصیر در برخی از نقاط مختلف گیلان از جمله بندر انزلی، لاهیجان، آستانه اشرفیه، لنگرود، شفت، رشت و ... رواج دارد و عمده‌ترین مرکز تولید آن مناطق روستایی شهرستان‌های رشت، خمام و بندر انزلی است.

روستای فشتکه از توابع شهرستان خمام با ۷۰۰ هنرمند بافنده حصیر در کشور مقام نخست حصیربافی را دارد و به همین علت در سال ۱۳۹۶ به عنوان روستای ملی حصیربافی در کشور انتخاب شد.

دومین جشنواره ملی حصیر با ۱۴ غرفه در این روستا برگزار شده است.

در این جشنواره، هنرمندان در مقابل چشم بازدیدکنندگان حصیر می‌بافند، اجرای بازی‌های بومی و ارائه غذا‌های محلی از دیگر برنامه‌های این جشنواره ملی است.

عکاس: عباس عاشوری