مسیح کشاورز پدیده ویلاسازی در شالیزار‌ها را حاصل عدم یکپارچه سازی این اراضی دانست و گفت: باید این سوال را از وزارت جهاد کشاورزی پرسید که چگونه کشور‌های هند و پاکستان اقدام به یکپارچه سازی شالیزار‌های خود کرده اند تا ماشین آلات صنعتی کشت و برداشت برنج در آن مستقر شود اما عدم یکپارچه سازی این زمین‌ها در ایران موجب ویلاسازی و ازبین رفتن شالیزار‌ها شد.
هند با ۱۱۰ میلیون تن تولید برنج، ۸۰۰ کارخانه شالیکوبی دارد اما ایران با تولید سالیانه ۱.۵ تا ۲ میلیون تن برنج ۳۰۰۰ کارخانه شالیکوبی دارد.
به گفته کشاورز در بحث کشت و برداشت و تامین ماشین آلات و فرآوری از کشاورزان حمایت واقعی انجام نگرفته است که به دلیل شرایط اقتصادی تمام برنج خود را با حداقل قیمت پیش فروش می کنند.
به گفته او شالیکوبی‌ها در ایران صنعتی نیستند و به دلیل به روز نبودن ماشین آلات ۳۰ درصد برنج تولید شده از بین می رود این در حالی است که میزان بهره وری برنج از شالیزار‌های هندوستان ۹۵ درصد است.
۱۶۰ هزار تن برنج از زمان آزادسازی ثبت سفارش تاکنون وارد کشور شده که با ابلاغ بودجه ۱۴۰۱، برنج‌های مانده در گمرک ترخیص می‌شوند.
مازندران حدود ۴۶۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی و باغی دارد که ۲۵۰ هزار هکتار آن را شالیزار‌ها تسکیل میدهند. سالانه بیش از هفت میلیون تن محصول گیاهی تولیددر این استان تولید می‌شود.
