دانشمندان تصور می کردند که قرنیه پاسخی ضعیف برای جلوگیری از پاتوژن ها دارد؛ اما اکنون دریافته اند برخی سلول‌های ایمنی تخصصی  دور بافت قرنیه حلقه می‌زنند و آماده حمله به پاتوژن‌ها هستند.

اسن آکپک، متخصص بالینی که در دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور مریلند روی بیماری‌های ایمنی قرنیه کار می‌کند، گفت: ما فکر می‌کردیم که قرنیه مرکزی فاقد هرگونه سلول ایمنی است.

تانیما بوز، ایمونولوژیست در شرکت داروسازی نوارتیس (Novartis) در کوندل اتریش گفت: این مطالعه که در ۲۴ مه در Cell Reports۱ منتشر شد، می‌تواند به محققان کمک کند تا بیماری‌هایی را که بر چشم تاثیر می‌گذارند، بهتر بشناسند و درمان‌هایی را توسعه دهند که عفونت‌های سطح چشم را هدف قرار می‌دهند.

اسکات مولر، یکی از نویسندگان این مقاله، ایمونولوژیست در دانشگاه ملبورن استرالیا گفت: قرنیه پاسخ ضعیفی به عفونت دارد؛ تا حدی که به این دلیل، سلول‌های ایمنی تهاجمی می‌توانند به لایه شفاف بافت آسیب بزنند و دید را مسدود کنند. به همین دلیل، سلول‌های ایمنی واکنشی سریع، اما غیر حرفه‌ای به عفونت نشان می‌دهند. مانند سلول‌های دندریتیک و ماکروفاژ‌ها که عمدتاً در بخش‌های خارجی قرنیه قرار دارند و تنها در صورت نیاز ظاهر می‌شوند.

اما تقریباً در تمام بافت‌های بدن سلول‌های ایمنی با عمر طولانی به نام سلول‌های T وجود دارد که به سرعت به پاتوژن‌هایی که قبلاً با آن‌ها برخورد کرده‌اند حمله می‌کنند. فرآیندی به نام «حافظه ایمنی».

مولر و همکارانش متعجب بودند که آیا چنین سلول‌هایی در قرنیه زندگی می‌کنند. محققان با استفاده از یک میکروسکوپ چند فوتونی قدرتمند برای مطالعه بافت زنده، قرنیه موش‌هایی را که چشمانشان به ویروس هرپس سیمپلکس آلوده شده بود، بررسی کردند.

آن‌ها مشاهده کردند که سلول‌های T سیتوتوکسیک و سلول‌های T-helper - پیش ساز‌های حافظه ایمنی - به قرنیه نفوذ کرده و تا یک ماه پس از عفونت باقی مانده اند. تحقیقات بیشتر، از جمله تکنیک‌های میکروسکوپی نفوذی‌تر، نشان داد که سلول‌های T سیتوتوکسیک به سلول‌های حافظه با عمر طولانی تبدیل شده‌اند که در قرنیه قرار دارند.

سپس محققان از تصویربرداری سلول زنده برای مشاهده قرنیه شش بزرگسال سالم استفاده کردند. آن‌ها سلول‌هایی را از نظر شکل، اندازه و سرعت مشابه سلول‌های T در حال گشت زنی در موش‌ها یافتند.

مولر که اکنون در حال کار بر روی تهیه بافت از اهداکنندگان عضو برای تایید نوع دقیق سلول‌های گشت‌زنی در افراد است، گفت: ما تا حدودی متعجب و خوشحال شدیم که دیدیم واقعاً یک حافظه ایمنی در قرنیه وجود دارد. فرصت‌های آینده محققان می‌گویند این یافته‌ها می‌تواند درک بیماری‌هایی مانند بیماری مزمن خشکی چشم، از دست دادن پیشرونده قرنیه در افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی و رد پیوند قرنیه را بهبود بخشد.

آکپک نمی‌داند که آیا این سلول‌های ایمنی با عمر طولانی در زونا دخیل هستند یا خیر. در برخی مبتلایان به زونا، راش دردناکی توسط ویروس واریسلا زوستر ایجاد می‌شود و از هر سه نفر در ایالات متحده یک نفر را در طول زندگی‌شان مبتلا می‌کند.

حدود ۸ درصد از موارد زونا در چشم اتفاق می‌افتند که می‌تواند باعث کاهش بینایی شود.

آکپک گفت: نتیجه گیری فعلی، باعث شده فکر کنم که آیا مشکلی در سلول‌های T حافظه در افرادی که به عفونت‌های مکرر زونا مبتلا می‌شوند، وجود دارد یا خیر.

منبع: پاب مد