دانشمندان در سوئیس روش جدیدی برای ترمیم زخم ایجاد کرده اند که شبیه به صفحه آهن لحیم کاری است که جوشکاری بافتی با لیزر نامیده می‌شود.

علیرغم پیشرفت‌های پزشکی، گزینه‌ها برای درمان زخم‌ها تا حدودی محدود است. در اتاق عمل، جراحان از منگنه‌ها برای بستن زخم‌های خارجی استفاده می‌کنند و می‌توانند از بخیه، سوزاندن (سوزاندن بافت برای بستن زخم) یا استفاده از محلولی ساخته شده از پروتئین - فیبرین - که باعث لخته شدن در داخل بدن می‌شود، استفاده کنند.

با این حال، این روش‌های سنتی گاهی اوقات می‌توانند به مایعات اجازه نفوذ به نواحی داخل بدن را بدهند که می‌تواند باعث عفونت و در موارد جدی، سپتی سمی شود.

اما محققان یک نوآوری برای بهبود زخم ایجاد کرده اند که می‌تواند گزینه‌های آن‌ها را تغییر دهد: جوشکاری لیزری بافت.

در این روش، لیزر یک خمیر ساخته شده از یک ماده زیست سازگار - آلبومین، پروتئینی که توسط خون حمل می‌شود، و ذرات ریز آلیاژ‌های فلزی مانند نیترید تیتانیوم و سایر مواد را گرم می‌کند.

هنگامی که نور لیزر به خمیر می‌تابد، یک لایه محافظ ایجاد می‌کند که بافت‌ها را به هم متصل می‌کند و یک مهر و موم ضد نشت را تشکیل می‌دهد.

نانوذرات داخل خمیر لحیم، انرژی نور لیزر را جذب کرده و آن را در محل مورد نظر محدود می‌کنند. نور لیزر، گرما تولید می‌کند که باعث پیوند شیمیایی با بافتی که لمس می‌کند شده و در نتیجه باعث بهبودی می‌شود.

با گذشت زمان، این خمیر از طریق فرآیند‌های پاکسازی طبیعی بدن از بین می‌رود. دانشمندان مؤسسه فناوری فدرال در زوریخ که این فناوری جدید را توسعه داده اند، می‌گویند: "این جوشکاری مهر و موم کاملی را فراهم می‌کند. "

برای دهه‌ها، دانشمندان از توانایی لیزر در بهبود زخم‌ها اطلاع داشتند، اما چالش آن‌ها محدود کردن دقیق انرژی نور بود.

لیز، نوری با طول موج‌های مختلف ساطع می‌کند. اگر طول موج خیلی مکرر یا خیلی کوتاه باشد، ممکن است با سوزاندن بافت به آن آسیب برساند. اگر خیلی کند یا طولانی باشد، ممکن است گرمای کافی تولید نکند.

منبع: دیلی میل