«فریاد خاموش» به بررسی تاثیرات جنگ در دوران مختلف می‌پردازد؛ حین جنگ، پس از جنگ و زمان حال حاضر در سال ۱۴۰۱.
نمایش «فریاد خاموش» را محمدرضا عطایی‌فر در سال ۸۱ نوشته است و هادی عطایی کارگردانش درباره تغییراتی که در این نمایشنامه اعمال کرده می‌گوید، این نمایشنامه در ۷ اپیزود نوشته شده بود، اما من فقط از سه اپیزود استفاده کرده ام.
او از گارد داشتن تماشاگران نسبت به تئاتر جنگ و دفاع مقدس می‌گوید و اینکه مخاطب فکر می‌کند تئاتر این حوزه شعار می‌دهد.
به گفته عطایی، «فریاد خاموش» شعارزده نیست. عطایی خود را صرفا راوی اتفاقات رخ داده در جنگ بدون هیچ نگاه سیاسی و اجتماعی می‌داند. او می گويد کارش نشان دادن اتفاقات و موضوعات جنگ بوده و نه قضاوت یا همدردی کردن.
بازیگران این سه اپیزود به صورت مونولوگ و تک گویی به شرح روایت می‌پردازند و در صحنه آن نیز به صورت مینی مالیستی از المان‌های جنگ استفاده کرده است.
عطایی در ادامه بر لزوم پرداخت به دفاع مقدس و جنگ در تمام ایام سال تاکید می‌کند و می گوید موضوعات زیادی در حوزه دفاع مقدس داریم که به آن پرداخته نشده است؛ مثلا برخی جانبازان بخش اعصاب و روان یا کسانی که به هنگام خواب دچار خفگی می‌شوند.
