عوارض کرونا فقط ضعیف شدن بدن انسان، سختتر نفس کشیدن نسبت به قبل، برهم خوردن هورمونها و ... نیست. کمی عمیقتر باید به قصه کرونا نگاه کنیم. کرونا منجر شد که تلفنهای همراه هوشمند به بهانه آموزش مجازی به زندگی کودکان ما ورود پیدا کنند. حضور در شاد، روبیکا و شبکههای مشابه، کمکم کودکان و نوجوانان ما را ساعتهای زیادی پشت صفحههای رنگی نگه داشت و، اما این روند با کاهش التهاب کرونا همچنان افزایشی است. روندی که در صورت ادامه داشتن آن آسیبهای روانی و جسمانی بالایی به نسل آینده ما خواهد زد.
تیفانی شلین در کتاب ۶/۲۴ خود نوشته است که طبق تحقیقات انجام شدهای «هر لحظهای که ما به چشمان بچه نگاه میکنیم، سیناپسهایی در مغز بچه خلق میکنیم که برای پیامهایی همانند عشق، امنیت و ارتباط برقرار کردن با انسانهای دیگر بسیار حیاتی هستند. ارتباط چشمی برای توسعه دستگاه عصبی سالم بسیار واجب است و رشد میلین را تحریم میکند که باعث میشود، بچه بتواند اطلاعات را پردازش کند و انتقال دهد». او در بخش دیگری از کتاب بیان کرده است که «طبق یک تحقیق ۲۳ دقیقه طول میکشد تا یک نفر که سرکارش حواسش به چیزی مثل گوشی پرت شده است، بتواند دوباره روی کارش متمرکز شود-ما داریم وقت زیادی را از دست میدهیم».
حالا تصور کنید، عدم رشد کافی در ذهن کودکان ما در اثر استفاده بسیار زیاد از تلفنهای همراه هوشمند و از رفتن تمرکز آنها از یکسو و ورود ناخواسته آنها در اثر کنجکاوی به فضاهایی که خوانندگانی از واژههای جنسی در آن زیاد استفاده میکنند، چه پیامدهای ناخواسته اجتماعی و فرهنگی را بهدنبال خواهد داشت.
بهخاطر دارم در سفر اخیر خود به کشور رومانی، یکی از همکاران اوکراینی من، نوزاد ۱۰ ماهه خودش را به دفتر کارمان آورده بود. زمانی که من میخواستم ویدیو یک پنگوئن را به نوزاد او نشان بدهم. این همکار من، سریع صفحه تلفن همراه مرا خاموش کرد و موبایل را پنهان کرد و گفت: «ما نمیخواهیم دخترمان در این سن موبایل نگاه کند، چون برای او خوب نیست و در صورت یکبار دیدن، برای او جذابیت پیدا میکند و بعد در خانه بهانه تلفنهمراه میگیرد و سراغ موبایلهای ما میآید و این برای سلامتی و رشد او خوب نیست».
من از این رفتار مسئولانه این پدر و مادر واقعا لذت بردم و درس عملی بزرگی را یاد گرفتم. پدر و مادر شدن گاه تا این اندازه سخت است که باید حواست به تمام جوانب رشد فرزندت باشد.
حالا که تب کرونا آرام گرفته و پیش از تشدید استفاده بیش از اندازه کودکانمان از تلفنهای همراه هوشمند، باید به فکر پیدا کردن چاره اساسی و ایفای نقش مسئولانه باشیم.
یادداشتی از پرستو مرادی