زهرا امیری گفت: یکی از مهم‌ترین مسائل در جامعه ما امید است که حس عمیق امن بودن دنیا را به ما می‌دهد؛ امید تقسیم بندی‌های مختلفی از جمله جمعی، سیاسی و روانشناختی دارد و امید اجتماعی با همه امید‌ها متفاوت است.

امید اجتماعی یک کنش محسوب می‌شود که ارادی، هدفمند و آگاهانه است و برای دستیابی به آرزوی یک جامعه شکل می‌گیرد.

به گفته او امید اجتماعی امید کور نیست و در این نوع امید ساخت جامعه بر عهده شهروندان است که آن‌ها برای بهتر شدن تلاش می‌کنند.

امید اجتماعی مصلحت‌گرا و به نفع جامعه است؛ آسیب اجتماعی در مقابل امید اجتماعی قرار دارد و افراد برای تحقق امید اجتماعی کنار هم جمع می‌شوند و با گفتگو با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و راهکار ارائه می‌دهند.

امیری می‌گوید در حوزه امید اجتماعی سناریوی امیدوارانه و واقع بینانه وجود ندارد و شهروندان از آن جدا مانده اند.

مهمترین تفاوت امید اجتماعی با امید روان شناختی یک حس درونی است؛ این حس یک نوع انتظار، یک نوع چشم داشت است که می‌شود با نگاه مثبت به سوی پیشرفت گام برداشت.

استاد جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت:مهمترین تفاوت امید اجتماعی با دیگر امید‌ها در این است که عمل ارادی آگاهانه برای رسیدن افراد به اهداف است.

او معتقد است امید اجتماعی امکان شدن را برای ما فراهم می‌کند و امید کور که مظهر یاس است که فقط می‌تواند شرایط را بپذیرد نیست.