بصیراحمد حسین‌زاده، خبرنگار، نویسنده و پژوهشگر افغانستانی به‌مناسبت درگذشت دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، شاعر، منتقد، نویسنده، مترجم و پژوهشگر ایرانی  یادداشتی را نوشت.

در دهه هفتاد در دوره‌ای که مصطفی معین، وزیر ارشاد ایران بود کنگره بین‌المللی خیام با حضور شخصیت‌های مختلف در نیشابور برگزار شد و  بصیراحمد حسین‌زاده هم برای پوشش خبری آن رویداد به آنجا رفته بوده است. 

در یادداشت بصیراحمد حسین‌زاده آمده است: دکتر ندوشن داستان سفر خود در زمان ظاهر شاه به هرات را برایم بازگو کرد و از دیدار با چهره‌های فرهنگی هرات بخصوص آخوند محمد علی عطار خشنویس برایم قصه‌هایی گفت و همچنین از سفر خود به سایر شهرهای افغانستان از پایتخت و همچنین سفر به بامیان داستان‌های عجیبی نقل کرد که من متحیر ماندم. 

در دفتری که همیشه همراه داشتم دکتر به یادگار نوشتند:

یک قصه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب

کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

دکتر ندوشن در مدت ۵۰ سال بیش از ۵۰ کتاب و صدها مقاله در باب فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی به رشته تحریر درآورده است.

تأسیس فرهنگ‌سرای فردوسی و انتشار فصل‌نامه هستی از اقدامات دکتر ندوشن در زمینه اعتلای فرهنگ و ادب فارسی می‌باشد. 

اسلامی ندوشن سال‌ها زندگی خود را صرف تحقیق در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرده است.

صفیر سیمرغ، مجموعه یادداشت‌های استاد محمدعلی اسلامی ندوشن است در سفر به کشورهایی مختلف همچون افغانستان است.

دوستی و همدلی بین دو ملت ایران و افغانستان  دیرینه است  و اشتراکات فرهنگی بسیاری میان دو ملت است.