نویسنده در بخش اول اثر تحت عنوان «مقدمه‌ای تحلیلی بر مناسبات اخلاق و فقه» ضمن تعریف اجمالی اخلاق و فقه، به انواع مقایسه و نسبت سنجی اشاره می‌کند. علاوه بر آن از  لزوم یا ترجیح همگرایی یا وحدت  ‌می‌گوید. سپس راهکار‌های کشف وحدت و همگرایی در سه سطح بحث و بررسی می‌شود.

در بخش دوم و سوم «متن گفتگو‌های اخلاق و فقه» را با افرادی از جمله آیت الله العظمی جعفر سبحانی، محی الدین حائری شیرازی، و محمدعلی گرامی و حجت اسلام والمسلمین احمد احمدی، محسن اراکی، علیرضا اعرافی، عبدالحسین خسروپناه، محمدتقی سبحانی، ابوالقاسم علیدوست، سید مصطفی محقق داماد و محمد عندلیب همدانی مشاهده می‌کنیم.

در بخشی از اثر می‌خوانیم:

«راهکار‌های کشف وحدت و همگرایی
نسبت سنجی اخلاق و فقه را در چند سطح می‌توان پیگیری کرد:
سطح یک: منابع اصلی دین (قرآن، سنت و عقل) به علاوه نگاه مجموعه و کلان به سرشت دین.
سطح دو: فهم عالمان از منابع دین و فرآورده‌های تلاش نظریه آنان که همان علوم دینی است.
سطح سه: عمل و منش مسلمانان به عنوان مکلفان یعنی تولد دو سطح قبل در جامعه اسلامی.»