کتاب «علی از زبان علی» اثر سید جعفر شهیدی در نشر معارف منتشر شد. نویسنده در بخش‌هایی از کتاب به چگونگی ضربت خوردن حضرت علی (ع) می‌پردازد.
در بخش‌هایی از این کتاب درباره این موضوع آمده است:
«چگونگى ضربت خوردن حضرت علی (ع) در نوشته تاریخ نویسان پیشین یکسان نیست. در حالى که طبرى و ابن سعد و دیگران نوشته اند: «چون (حضرت علی علیه السلام) از سایبانى که به مسجد می رسد، بیرون شد، ابن ملجم او را ضربت زد.»
یعقوبى که تاریخ او پیش از اینان نوشته شده گوید: «پسر ملجم از سوراخى که در دیوار مسجد بود، شمشیر بر سر او زد.»، اما نوشته ابن اعثم که هم عصر طبرى است، با نوشته آنان مخالف است و با آنچه میان شیعیان مشهور است مطابق مى باشد.
وى چنین مى نویسد: «پسر ملجم شمشیر خود را برداشت و به مسجد آمد و میان خفتگان افتاد. على (ع) اذان گفت و داخل مسجد شد و خفتگان را بیدار کرد، سپس به محراب رفت و ایستاد و نماز را آغاز کرد، به رکوع و سپس به سجده رفت. چون سر از سجده نخست برداشت، ابن ملجم او را ضربت زد و ضربت او بر جاى ضربتى که عمرو پسر عبدود در جنگ خندق بدو زده بود آمد. ابن ملجم گریخت و على در محراب افتاد و مردم بانگ برآوردند امیرمؤمنان کشته شد.»
بلاذرى به روایت خود از حسن بن بزیع آرد: «چون پسر ملجم او را ضربت زد گفت: فزت و رب الکعبة و آخرین سخن او این آیه بود. «و من یعمل مثقال ذرة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرة شراً یره.»
