میراث و اقلیم در مازندران
مازندران با اقلیمی متفاوت از دیگر پهنه‌های جغرافیایی کشور همچون نگینی در عرصه‌های مختلف میراث‌فرهنگی ایران می‌درخشد.
مهدی ایزدی سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران می‌گوید: ۸ آوریل برابر با ۲۹ فروردین‌ماه هرسال توسط ایکوموس به‌عنوان روز جهانی بنا‌ها و محوطه‌ها نام‌گذاری شده است. ایکوموس هرسال برای فعالیت‌های بین‌المللی حافظان و متولیان، موضوعی را تعیین می‌کند که به‌نوعی دستورالعملی برای درهم‌تنیده شدن نگرش حفاظت از بنا‌ها و محوطه تاریخی و شعار آن سال باشد.
او می گوید:هدف از گرامیداشت روز جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی، تشویق افراد و جوامع محلی به آگاهی‌افزایی درباره اهمیت میراث‌فرهنگی در زندگی، هویت و اجتماع آنهاست. این روز همچنین بر گسترش آگاهی‌ها درباره تنوع و آسیب‌پذیری میراث‌فرهنگی در جهان و اهمیت تلاش برای حفظ و نگهداری از آن‌ها تمرکز دارد.
به گفته ایزدی سال ۲۰۲۲ با موضوع میراث و اقلیم برگزیده شده که بیانگر تعامل و تعادل همیشگی مواریث فرهنگی در پیوند با بستر اقلیمی در دوران حیات بشری بوده است.
او می گوید:از این‌رو تغییرات اقلیمی در جهان امروزی که ناشی از سبک زندگی انسان معاصر است قطعاً تهدیدی برای بنا‌ها و محوطه‌های تاریخی محسوب می‌شود. بنا‌ها و مجموعه‌هایی که هزاران سال با شرایط اقلیمی هر منطقه و روند کند تغییرات آن پایدار بوده‌اند؛ بنابراین نگرش موضوع شعار امسال باتوجه به سرعت تغییرات اقلیمی بر مبنای این استوار است که شناخت میراث‌فرهنگی و همچنین تأثیرات اقلیمی در طول تاریخ کمک شایانی به حفظ ارزش‌ها و داشته‌های کهن سرزمینمان خواهد کرد.
به گفته ایزدی در جغرافیای پهناور ایران و به‌خصوص منطقه شمال آن، استان مازندران باراقلیمی متفاوت از دیگر پهنه‌های جغرافیایی کشور و همچنین تنوع زیست‌محیطی و تاریخ کهن از زندگی غارنشینی تا دوران معاصر همچون نگینی در عرصه‌های مختلف میراث‌فرهنگی ایران می‌درخشد.
سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران می گوید:بررسی و مطالعات پژوهشی و میدانی در حوزه‌های مختلف میراث‌فرهنگی بیانگر آن است که تمدن‌های ساکن در این منطقه همیشه در جستجوی راهی برای تعامل با محیط‌زیست و بهره‌گیری از دانش در جهت زندگی متناسب با شرایط خاص اقلیمی آن بوده‌اند که این موضوع می‌تواند با شناخت و معرفی هر چه‌بهتر و بیشتر به مراجع علمی و دانش‌بنیان شرایطی را فراهم کند تا تأثیرات مخرب بر اقلیم توسط دست‌ساخت‌های بشری در دوران معاصر کاهش یابد و به‌نوعی ارتباط انسان معاصر با محیط‌زیست به دوران گذشته بازگردد.
