از زمان نخستین آزمایش هسته‌ای در ۱۵ جولای سال ۱۹۴۵، دو هزار و ۵۱ آزمایش تسلیحات هسته‌ای دیگر در سراسر جهان انجام شده است.

به گزارش «ساینس آلرت»، دستگاهی که در سال ۱۹۴۵ آزمایش شد، بازدهی ۲۰ کیلوتن داشت، به این معنا که قدرت انفجاری آن معادل ۲۰ هزار تن «تی ان تی» بود.

برخی از بزرگ‌ترین انفجار‌های هسته‌ای تاریخ به شرح زیر هستند:

انفجار‌های ۱۵۸ و ۱۶۸ شوروی سابق

در ۲۵ آگوست و ۱۹ سپتامبر ۱۹۶۲، با فاصله کمتر از یک ماه، شوروی سابق آزمایش‌های هسته‌ای شماره ۱۵۸ و ۱۶۸ را انجام داد.

هر دو آزمایش شامل استفاده از بمب‌های اتمی ۱۰ مگاتنی بود.

این انفجار‌ها می‌توانستند همه چیز را در ۱.۷۷ مایل مربع از کانون خود بسوزانند و در عین حال باعث سوختگی درجه سه تا مساحت ۱۰۹۰ مایل مربع شوند.

ایوی مایک

در یکم نوامبر ۱۹۵۲، آمریکا بمب «ایوی مایک» را بر فراز جزایر مارشال آزمایش کرد.

ایوی مایک اولین بمب هیدروژنی جهان بود و بازدهی ۱۰.۴ مگاتن داشت که ۷۰۰ برابر قویتر از اولین بمب اتمی بود.

انفجار ایوی مایک آنقدر قوی بود که جزیره «الوگالب» را که در آن منفجر شد تبخیر کرد و دهانه‌ای به عمق ۱۶۴ فوت به جای گذاشت و ابر قارچی انفجار ۳۰ مایل در جو بالا رفت.

قلعه رومئو

«رومئو» دومین انفجار هسته‌ای آمریکا از سری آزمایش‌های (قلعه) Castle بود که در سال ۱۹۵۴ انجام شد.

همه انفجار‌ها بر فراز «بیکینی آتول» رخ داده است.

قلعه رومئو سومین آزمایش قدرتمند از این نوع بود و بازدهی ۱۱ مگاتن داشت؛ این انفجار می‌توانست همه چیز را در ۱.۹۱ مایل مربع بسوزاند.

آزمایش ۱۲۳ شوروی سابق

در ۲۳ اکتبر ۱۹۶۱، شوروی سابق آزمایش هسته‌ای شماره ۱۲۳ را بر فراز «نوایا زملیا» انجام داد.

آزمایش شماره ۱۲۳ از بمب هسته‌ای ۱۲.۵ مگاتونی استفاده کرد؛ بمبی به این اندازه می‌تواند همه چیز را در شعاع ۲.۱۱ مایل مربع بسوزاند در حالی که باعث سوختگی درجه سوم در منطقه‌ای به وسعت ۱۳۰۹ مایل مربع می‌شود.

قلعه یانکی

آزمایش «قلعه یانکی» دومین آزمایش از سری آزمایش‌های «قلعه» بود که در ماه می‌سال ۱۹۵۴ انجام شد؛ بمب استفاده شده در این آزمایش ۱۳.۵ مگاتن بود.

چهار روز بعد، ریزش‌های هسته‌ای آن به مکزیکو سیتی، در حدود هفت هزار و صد مایل دورتر رسید.

قلعه براوو

آزمایش «قلعه براوئو»، نخستین آزمایش از سری آزمایش‌های «قلعه» به شمار می‌رود که آمریکا آن را در فوریه سال ۱۹۵۴ انجام داد.

«براوو» به عنوان یک انفجار شش مگاتنی پیش بینی شده بود، اما انفجار شکافت ۱۵ مگاتنی ایجاد کرد و ابر قارچی آن به ارتفاع ۱۱۴ هزار فوتی در هوا رسید.

بمب تزار

در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱، شوروی سابق بزرگترین سلاح هسته‌ای آزمایش شده را منفجر و بزرگترین انفجار دست ساز تاریخ را ایجاد کرد.

درخشش نور ناشی از انفجار تا فاصله ۶۲۰ مایلی قابل مشاهده بود.

بمب تزار، همانطور که در نهایت آزمایش شناخته شد، بازدهی بین ۵۰ تا ۵۸ مگاتن داشت که دو برابر اندازه دومین انفجار بزرگ هسته‌ای بود.

بمبی به این اندازه می‌تواند یک گلوله آتشین به بزرگی ۶.۴ مایل مربع ایجاد کند و می‌تواند در فاصله ۴ هزار و ۸۰ مایل مربعی از مرکز بمب به انسان سوختگی درجه سوم بدهد.

نخستین بمب اتمی

نخستین انفجار هسته‌ای کسری از اندازه بمب تزار بود، اما همچنان انفجاری به اندازه تقریبا غیرقابل تصور بود.

یک سلاح با قدرت ۲۰ کیلوتن، یک توپ آتشین به شعاع ۲۶۰ متر تولید می‌کند که عرض کل آن به اندازه ۵ زمین فوتبال است.

این تشعشعات مرگبار را در منطقه‌ای به عرض ۷ مایل پرتاب می‌کند و در منطقه‌ای با عرض بیش از ۱۲ مایل سوختگی درجه سه ایجاد می‌کند.

منبع: میزان